Padčas naviedvańnia Akademii kiravańnia Łukašenka patłumačyŭ, navošta jamu maładyja pryhažuni sa słužby pratakoła, paviedamlaje ANT.
— I cišynia niejkaja ŭ zale, a ŭsie šumieli-kryčali, tam pad dźvie sotni čałaviek było, a moža, i bolš. I cišynia. Ja dumaju: «Hospadzie Boža, što heta takoje?» Tut z hetym ordenam zaniaŭsia. Nie, orden jany nasili i ź niejkimi dakumientami. I cišynia… Ja padymaju hałavu — iduć maje pryhažuni, adna bieleńkaja, inšaja čornaja. I ŭsie zabylisia pra dakumienty! Usie zabylisia pra ŭsio, rot raziavili i hladziać na ich. I ja zrazumieŭ: sapraŭdy zbroja. Nie toje kab ja hetym karystajusia, ale kali jość što ludziam pakazać ad Biełarusi, nu dyk i pakazvaj, — raskazaŭ Łukašenka.
0
0
0
0
0
0
