Tady ŭsie, vidać, byli mocna zaniatyja, bo ekanomili čas navat na nabory paviedamleńniaŭ. Akazałasia, luboje słova možna skaracić: «lu cia» zamiest «lublu ciabie», «słu» zamiest «słuchaj». U KVZ žartavali na hetuju temu: «Raniej žančynam vieršy pryśviačali, a ciapier: čmok, spok nok».

A jašče akurat u hety čas u našym žyćci źjavilisia smajły. Najbolš prasunutyja viedali da 20 kambinacyj kropak, kosak i dužak, jakija dapamahali pieradać emocyi – ad radaści da abureńnia. Reśpiekt im i pavažucha.

Kali b tady chto skazaŭ, što praz 10-15 hod u modzie buduć vializnyja telefony pamieram z dałoń, jaho b družna zaśmiajali. U nulavyja bolšaść lubiła kampaktnyja mabiłki. Heta była epocha knopačnych udaratryvałych telefonaŭ. Pra lehiendarny Nokia 3310 — u narodzie «cahlinu» — žartavali, što im možna było kałoć arechi i zabivać ćviki, a čachoł dla jaho prydumali, kab pry padzieńni abaranić padłohu.

Tak, u našych pieršych sotavych nie było kamiery, kalarovaha ekranu i padtrymki MR3, zatoje jany trymali batareju pa čatyry dni. A madel naohuł nie mieła značeńnia: krutym ciabie rabiła ŭžo sama najaŭnaść telefona.

U 2003 hodzie prajšoŭ pieršy biełaruski čempijanat pa kidańni mabilnikaŭ. Svaje hadžety nie paškadavali 85 čałaviek. Zdahadajciesia, jakim byŭ pryz za pieršaje miesca? Pravilna: novy mabilnik.


Mienavita ŭ 2003-m vyjšaŭ sapraŭdny «chit» ad Samsung — zvyštonkaja na toj čas (usiaho 17 mm) trubka C100, jakaja zdabyła słavu dziakujučy šykoŭnaj 40-hałosnaj palifanii, što davała vializnuju pieravahu pierad kankurentami. U narodzie trubka stvarała «vaŭ-efiekt» svajoj «termajadziernaj» palifanijaj. Mienavita z hetaj madeli Samsung pierastaŭ być «sieradniakom» i dola brendu na rynku rezka pačała ŭzrastać.

A ŭžo ŭ 2005-m rynak uzarvała madel novaha času — słajdar Samsung D600. Košt na jaho byŭ niemały ($600—700), ale i pryznačaŭsia jon dla tych, kamu byŭ patrebny šyroki funkcyjanał. Słajdar padtrymlivaŭ źniešnija manitory, mieŭ słot dla kartki pamiaci, 2-miehapiksielnuju kamieru, jakasny huk i moh transfarmavacca ŭ muzyčny płejer.


Aproč słajdaraŭ u 2000-ja naša zachapleńnie vyklikali ŭsie mahčymyja raskładuški i madeli trubak, što źmiaščali pad ekranam amal usiu kampjutarnuju raskładku. Darečy, heta značna paskarała nabor sms-paviedamleńniaŭ. Nu ale sapraŭdnuju revalucyju ŭ druhoj pałovie nulavych zrabiŭ sensarny ekran.

Fiški dla mabilnikaŭ my pampavali praz kody, jakija drukavalisia ŭ hazietach. Chočaš novuju karcinku na zastaŭku ci pieśniu na zvanok — adpraŭlaješ pa sms kambinacyju ličbaŭ. Spačatku my zahružali palifaničnyja miełodyi, potym pierajšli na ryałtony ŭ farmacie MR3. U topie rynhtonaŭ byli «Bumier», Crazy Frog i prykoły kštałtu «heta bacia zvonić».

Ceny na sotavuju suviaź na pačatku nulavych prosta zaškalvali. Tolki ŭjavicie: kab padklučyć pakiet u 2001-m, treba było addać 150 dalaraŭ! I heta biez uliku abanpłaty. Z raźvićciom kankurencyi suviaź stała bolš dastupnaj. Cikava, darečy, što spačatku abanienty roznych apierataraŭ nie mahli zvanić i adpraŭlać sms adno adnamu.

Mabilniki

U nulavyja źjaviłasia moda na damašnija kinateatry. Biełarusy miesiacami adkładali hrošy, kab kupić u kvateru vializny televizar z žk-manitoram, DVD-prajhravalnik i dobryja kałonki. Tady ž na forumach abmiarkoŭvali, jak być z hukaizalacyjaj, kab nie sapsavać adnosiny z susiedziami. Asabliva aryhinalnyja ŭmielcy prapanoŭvali dla hetych metaŭ abkładać ścieny łatkami z-pad jajek.

Damašnija videateki my papaŭniali ŭžo nie kasietami, a DVD. Kijoski z dyskami stajali na kožnym rahu. Samymi vyhadnymi pa canie byli padborki z 8-10 filmaŭ. Tak, paračka ź ich mahła naohuł nie zahruzicca, jašče kolki mieć žudasnuju jakaść, ale astatnija ž išli narmalna. Tady jašče byli papularnyja servisy prakatu — dyski davali zvyčajna na dva dni.

Padletki maryli pra Sony Play Station. U 2002-m na naš rynak pryjšli prystaŭki druhoha pakaleńnia, a ŭ 2007-m — treciaha (funkcyjanał jakich dazvalaŭ jašče i słuchać muzyku dy hladzieć filmy). Lepš za ich mahli być tolki partatyŭnyja kansoli. Zabava była nie z tannych, tamu sa ščaśliŭčykami, jakija atrymlivali prystaŭku na dzień narodzinaŭ, siabravali ŭsie.

Svaje pieršyja fajły my zachoŭvali na dyskietach. Buchhałtary pampavali na ich spravazdačy, školniki — refieraty i hulni (pa častkach, zrazumieła — z adnym miehabajtam pamiaci nadta nie razhulaješsia). Na kampakt-dyski ŭžo možna było zahružać albomy lubimych vykanaŭcaŭ i apošnija navinki kino — a kali heta CD-RW (raskoša!), to i pa niekalki razoŭ. Kaniečnie, naŭrad ci chto siońnia budzie prahladać tuju kalekcyju dyskaŭ. Pa-pieršaje, usie filmy možna pahladzieć anłajn, a pa-druhoje, mnohija z tych zapisaŭ byli «ekrankami».