Alaksandr Łukašenka raskazaŭ ab pryčynach ciažkaściaŭ i kanfliktu z rasiejskim bokam u śfiery pastavak enierharesursaŭ — hazu i nafty, paviedamlaje STB.
«Vybačajcie, nas rakam pastavili pa vuhlevadarodach, i nichto na heta nie pahladzieŭ — plavać na ŭsie sajuzy i inšaje. A my dryžym, baimsia svaju krainu abaranić. Vy pavinny zajmacca kankretnaj spravaj, u vas jość śfiera, vy joj i zajmajciesia. A kali vam treba niejkaja addušyna, vy da mianie pryjdziecie i skažacie.
Chopić hladzieć pa bakach i być puchnatymi i biełymi.
U nas jość svaje intaresy, svaja dziaržava i svoj narod, i my pavinny ich abaranić, čaho b nam heta nie kaštavała.
A to my vyrablajem pradukty charčavańnia — padzieć niama kudy, nam pa imparcie kožny hod pryrost pa pastaŭkach praduktaŭ charčavańnia. U nas les padzieć niama kudy — drevaapracoŭka svaja. U nas niejkija Kranašpany palityku ažyćciaŭlajuć i dyktujuć. Zabudźciesia! My ich nie ciśniem, nie źnievažajem. Treba pracavać na krainu, a potym na inšyja krainy. Heta ja publična papiaredžvaju, heta ŭsich tyčycca. Zanadta «prystojnyja» stali», — skazaŭ Łukašenka.
