«Ja vyrašyła adkryć dźviery, bo inačaj nie zmahła b spać spakojna, viedajučy, što ja tut u biaśpiecy, a pad maimi dźviaryma łupiać ludziej», — raskazała «Našaj Nivie» haspadynia kvatery, videa ź jakoj šakavała siońnia internet.
«Ceły dzień ja była doma z susiedkaj, my bačyli jak pa Arłoŭskaj prajšli ludzi spačatku ŭ adzin bok, za imi jechali aŭtazaki i busy, potym jany raźviarnulisia i niedzie pobač stali kala nas. I tut čujem vybuchi, stralaninu, hranaty rvucca — razy try niešta vybuchnuła dakładna, ludzi kryčać, pabiehli ŭ dvary, my z susiedkaj pierahlanulisia: adkryvajem? Adkryvajem! — raskazała žančyna.
Tolki adkryli, adrazu ž ludzi pačali zabiahać, čałaviek 25 tolki ŭ našu kvateru».
«Mnohije pobiežali v raznyje podjezdy. Ja tožie zabiežał v odin iz podjezdov, so mnoj jeŝie mnoho ludiej zabiežało. V kvartiru hdie-to 25 čiełoviek vsieho spriatałoś», — dapaŭniaje jaje mužčyna, jaki znajšoŭ prytułak u jaje kvatery.
«Niebyvałaja salidarnaść siońnia na Arłoŭskaj i dvarach. Amal la kožnaha padjezda stajali ludzi, trymali dźviery, kab demanstranty mahli schavacca», — raskazvaje jašče čytač «Našaj Nivy», śviedka padziej.
Heta stała zvyčkaj: žychary Minska dapamahajuć demanstrantam padčas ciažkich, doŭhich maršaŭ. Adkryvajuć vajfaj, vynosiać čaj i adkryvajuć dźviery padjezdaŭ, kab upuścić demanstrantaŭ, za jakimi honiacca siłaviki.
«Ja ŭžo zakryvała dźviery, jak u ščylinu ŭstavili dubinku. Tak ludzi ŭ maskach uvarvalisia, — praciahvaje haspadynia kvatery. — Ja ž stajała ŭ dźviarach, što ja pieražyła! Hospadzie, jak strašna było! Jany zalacieli ŭ kvateru: «Žančyn nie čapajem, mužyki — na vychad».
Bili mužčynu, jakoha vyvodzili pieršym, bili potym taho, što papaŭ na videa, usio heta zaniało mo paru chvilin, ale čas vielmi raściahnuŭsia», — raskazvaje haspadynia.
Troch mužčyn i adnaho padletka nie znajšli: adzin schavaŭsia za pralnaj mašynaj, adzin — u šafie, adzin — za kanapaj, jašče adnaho žančyny na kuchni zakryli saboj, kab nie było bačna.
«Potym ludzi ŭ maskach syšli, my zamknulisia, paznajomilisia, — praciahvaje haspadynia. — Jakija cikavyja ludzi akazalisia, takija intelihientnyja! Fłarystka była, čałaviek z typahrafii…
Schavaŭsia ŭ mianie navat chłopčyk hadoŭ dvanaccaci. Ja tak i nie zrazumieła z kim jon byŭ, zdajecca, adzin, jon byŭ u strašnym stresie paśla taho jak pabačyŭ, jak ludziej bjuć dubinkami, i asabliva ničoha nie skazaŭ.
Moža być, miascovy, a moža zhubiŭ svajakoŭ u tym verchale.
Nu i praź niejki čas usie razyšlisia: kaho zabrali, chto sam syšoŭ».
Usiaho siońnia ŭ Minsku, sa słoŭ kiraŭnika minskaj milicyi, zatrymali kala 120 čałaviek, a pa krainie, pavodle źviestak pravaabaroncaŭ — sotni.
Marš pratestu 25 kastryčnika ŭ Minsku byŭ samym masavym ad 30 žniŭnia. Pa roznych padlikach, tolki ŭ Minsku na vulicy vyjšła da 200 tysiač čałaviek. Jany skandavali «Zabastoŭka!» i «Zaŭtra vychadny» ŭ padtrymku zakliku Śviatłany Cichanoŭskaj da ahulnanacyjanalnaj stački pratestu ad 26 kastryčnika.
Demanstranty mirna prajšli kala 10 kiłamietraŭ praśpiektami Pieramožcaŭ, Mašerava, vulicami Bahdanoviča i Surhanava.
Siłaviki atakavali demanstrantaŭ na finalnym etapie šeścia, u rajonie vulicy Arłoŭskaja. Ludziej abstralali śviatłošumavymi hranatami, jość paranienyja.
Akcyi pratestu prajšli siońnia taksama ŭ Breście, Hrodnie, Lidzie, Navapołacku, Viciebsku, Smarhoni, Navahrudku, Barysavie, Žabincy, Janavie, Babrujsku, inšych haradach Biełarusi.
