Pra heta jon zajaviŭ siońnia padčas razmovy z kalektyvam «Małočny śviet» u Hrodnie, piša BiełTA.
«Moładzi my mała kazali, što vytrymali ŭ hetaj historyi, što my paciarpieli», — adznačyŭ Łukašenka.
Jon raspavioŭ, što na naradzie ŭ Minsku jakraz abmiarkoŭvałasia tema procidziejańnia hieraizacyi nacyzmu, a taksama pytańnie hienacydu biełaruskaha naroda ŭ hady Vialikaj Ajčynnaj vajny.
«Na našu ziamlu pryjšli, spalvali ŭ tysiačach vioskach u chlavach i inšym. Heta byŭ samy sapraŭdny, strašny hienacyd. I biełarusaŭ, i palakaŭ, i jaŭrejaŭ, i ruskich, i ŭkraincaŭ — usich, chto tut žyŭ», — padkreśliŭ Łukašenka.
«Voś my źbirajem materyjały i my ciapier ŭsiamu śvietu pradjavim. I tym, chto nas siońnia demakratyi pavučaje, my im pakažam, dzie byŭ hienacyd i što takoje hienacyd biełaruskaha naroda. Heta značyć, my hetaha «dabra» sierbanuli, — skazała. — Čatyry hady — pryjšli, razdušyli krainu, źniščyli — i syšli praz čatyry hady. Ujavicie, u jakoj situacyi žyli našy ludzi. Žach. Chto ŭ ziamlankach, chto jak moh».
Adno z pytańniaŭ było i pra hadavinu zaklučeńnia Ryžskaj damovy 1921 hoda, pavodle jakoj biełaruskija ziemli byli padzielenyja i ich zachodniaja častka była addadziena Polščy. «A ja ž jašče tady, da ŭsich hetych burnych padziej (paślavybarčych), u roznych miescach pra heta kazaŭ i pakazvaŭ mapu 1921 hoda. Zakančvajučy vystupy pierad aktyvam, ja kazaŭ: ja nie chaču, kab było voś tak. I pakazvali kartu na ŭsiu ścianu. Ja čuŭ nutrom. U mianie nie było faktaŭ, jak ciapier, ale ja čuŭ, što nas pačynajuć irvać. Ja časta kazaŭ, što Biełaruś — na razryŭ. I Rasija nie moža nas stracić. Bo apošni apłot tut».
Piać faktaŭ pra Natallu Piatkievič — samuju ŭpłyvovuju čynoŭnicu Biełarusi da źjaŭleńnia Kačanavaj i Ejsmant26
Kamientary