Film Habara Čupy (režysiora «Masta ŭ Terabityju») z udziełam Dakoty Blu Ryčardza i Jana Hrufada.
Asiraciełaja dziaŭčynka Maryja pierajaždžaje ŭ siadzibu svajho dziadźki. U starym pałacy hierainia daviedvajecca, što jana – apošniaja pryncesa Poŭni. Jana musić vyratavać dalinu ad praklonu j prymiryć siemji, jakija zdaŭna varahujuć.
Režysior Habar Čupa zdymaje miłyja historyi dla ŭsioj siamji. Jahony dziciačy film «Most u Terabityju», źniaty za nievialikija hrošy i ź minimumam admysłovych efiektaŭ, kranaŭ praŭdaj i spačuvańniem.
U kazcy «Tajna Munakra» niešta nie załadziłasia.
Stužka patrabavała j bolšych efiektaŭ – i tančejšaj raspracoŭki charaktaraŭ. U filmie jość čorny leŭ, što pieraŭtvarajecca ŭ sabaku, čaroŭnyja pacierki, ahramadnaja j pomślivaja Poŭnia – i zakachanyja, jakija nijak nie zamiracca.
Jość dziŭny kuchar, adzinaroh – i, admysłovy ćvik, paciešnaja huviernantka. Kožnaje jejnaje vyjście – sapraŭdny kamičny atrakcyjon z bałbatańniem, durackimi žestami j parasonam.
Ale «Tajna Munakra» – mlavaja kazka dla ramantyčnych dziaŭčynak.
I nie fakt, što hladački nie zasnuć da kanca sieansu.
Kamientary