Pamiaci Eduarda Vajciachoviča. «Čałaviek, jaki zrabiŭ viosku Kamarova i Naračanski rehijon pa-sapraŭdnamu jeŭrapiejskimi»
Siońnia stała viadoma, što pamior Eduard Vajciachovič. Dla ludziej, źviazanych z turystyčnaj śfieraj i z temaj raźvićcia rehijonaŭ, heta imia šmat što značyć, pišuć u telehram-kanale «Biełaruski Babiłon».
Były deputat Viarchoŭnaha Savieta i šmathadovy dyrektar Śvirskaj vučelni, Eduard Vajciachovič vyrašyŭ adnojčy zrabić viosku Kamarova, a zaadno i ŭvieś Naračanski rehijon pa-sapraŭdnamu jeŭrapiejskim.
I paśpieŭ za apošnija 20 hod nievierahodna šmat.
Jon zasnavaŭ u Kamarova HA «Žančyny za adradžeńnie Naračanskaha kraju» (užo sam pasył nazvy čaho varty), adkryŭ pieršy viaskovy biznes-inkubatar, zapuściŭ u starych panskich budynkach kaviarniu, chlebapiakarniu, kramu, apiekavaŭsia parkam i siadzibaj Chaminskich, dyj šmat što jašče.
Što samaje hałoŭnaje, usio heta było bačna. Zajazdžajecie ŭ Kamarova i bačycie, što niešta tam pa-inšamu, tak jak chočacca, kab było ŭsiudy.
Śmierć Eduarda Vajciachoviča — vialikaja strata dla ŭsiaho rehijona, bo daloka nie ŭsio z zapłanavanaha było zavieršana. Ale navat toje, što vyjšła — heta prykład taho, jak musiać raźvicca ŭ nas histaryčnyja miaściny. Śmieła, enierhična, z adčuvańniem duchu rajona.
Śvietłaja pamiać dobramu čałavieku.
Kali nikoli nie byli ŭ Kamarovie, to pačytajcie hety repartaž i hutarku sa spadarom Eduardam dy abaviazkova źjeździcie tudy.
Kamientary