Pietrykaŭskim milicyjantam nie spadabaŭsia bieł-čyrvona-bieły vympieł na asabistaj jachcie pinskaha mastaka Jaŭhiena Šatochina. A nazva jachty padałasia padazronaj.
Jaŭhien Šatochin i jahony «Sakavik».
Siłavym strukturam u horadzie Pietrykavie Homielskaj vobłaści nie spadabaŭsia bieł-čyrvona-bieły vympieł, pad jakim da bieraha pryšvartavałasia jachta pinskaha mastaka Jaŭhiena Šatochina. I vyklikała ździŭleńnie nazva jachty — «Sakavik». Infarmacyja ŭ našy dni raspaŭsiudžvajecca davoli chutka. Pinčuk byŭ jašče ŭ darozie, a čutki pra zdareńnie ŭ Pietrykavie ŭžo dasiahnuŭ jaho rodnaha horadu.
— U mianie była tvorčaja pajezdka pa Prypiaci, — kaža Jaŭhien Siarhiejevič. — Ja vioŭ pošuk tem dla budučaj pracy. Pa darozie rabiŭ nakidy ałoŭkam, a ŭzimku, užo ŭ majsterni, budu ich skančać. Heta daloka nie pieršaje majo vandravańnie pa vadzie, byli kudy bolš praciahłyja i niebiaśpiečnyja — pa mory, ale nikoli raniej maja jachta nie pryciahvała da siabie takoj pilnaj uvahi z boku siłavych struktur, jak u hety raz.
Jak tolki ŭ Pietrykavie sudna padyšło da bierahu, na pryčale źjaviłasia adrazu vosiem čałaviek. Čaćviora ź ich u milicejskaj formie, jašče čaćviora — u cyvilnym.Adzin pradstaviŭsia pracaŭnikom prakuratury, inšyja nie nazvali siabie. Na pytańnie, čym abaviazany vizitu takoj delehacyi, jany adkazali, što napiaredadni ŭ rybakoŭ źnikli darahija snaści i mabilnyja telefony, viadziecca pošuk złačyncaŭ. Na moj pohlad, heta była padstava, kab ahledzieć jachtu, i ja sam zaprasiŭ ich na bort, pakazaŭ pabudavanaje svaimi rukami sudna, miarkujučy, što, ubačyŭšy vynik majoj pracy i pradmiet admysłovaha honaru, jany nie stanuć padazravać tvorčaha čałavieka ŭ kradziažy niejkich snaściaŭ.
Nie ŭbačyŭšy ničoha padazronaha, jany zahavaryli pra moj vympieł, zavučy jaho ściaham, i nastojliva rekamiendavali źniać. Maŭlaŭ, u hramadstvie nieadnaznačnaje staŭleńnie da bieł-čyrvona-biełaj rasfarboŭki i ich abaviazak — praduchilić mahčymyja kanflikty.Pryjšłosia rastłumačyć haściam, što heta nie ściah, jaki vyznačaje prynaležnaść dziaržavy, a ŭsiaho tolki vympieł — asabisty znak uładalnika sudna. Mnie padabajecca mienavita takaja rasfarboŭka. Raniej na Prypiaci davodziłasia sustrakać płaŭsrodki, na jakich dziela žartu raździmaŭsia piracki ściah, ale nichto nie pradjaŭlaŭ da ich haspadaroŭ pretenzij, choć takaja simvolika prapahanduje ramantyku razboju i hvałtu.
Raspavioŭ haściam pra marskija i račnyja tradycyi. Ściah i vympieł padnimajecca z uzychodam sonca, a spuskajecca ź jaho zachodam. A pakolki śviaciła ŭ toj momant znachodziłasia ŭ zienicie, to pra zaŭčasny spusk majho znaka nie mahło być i havorki. Dy i honar nie dazvalaŭ… Na bierazie adpačyvali žychary Pietrykava, ź cikaŭnaściu naziraŭšyja za tym, što adbyvałasia na jachcie.
A jašče maje «hości» cikavilisia, čamu na borcie jachty słova «Sakavik», što jano aznačaje.Dy prosta mnie padabajecca biełaruskaja nazva hetaha pieršaha viasnovaha miesiaca. Kudy pryjemniej hučyć, čym «mart».
Uvohule, hości abliźnia źjeli, a praź niekalki hadzin milicyjaniery viarnulisia, i aficer praciahnuŭ uhavorvać mianie ŭsio-tki źniać vympieł, cikaviŭsia najaŭnaściu na sudnie zabaronienaj litaratury. Ale hutarka skončyłasia ničym. Skažu prosta, takaja naviaźlivaść da čałavieka, jaki mirna vandruje, hramadzianina svajoj krainy, mianie ŭraziła. Zusim niadaŭna pa zaprašeńni biełaruskaj dyjaspary mnie davodziłasia byvać u ZŠA. I, adpraŭlajučysia na špacyr, ja sprabavaŭ uziać z saboj pašpart, na vypadak pravierki dakumientaŭ. Ale siabry ŭhavaryli pakinuć jaho ŭ haścinicy. Maŭlaŭ, straciš, tady prablem nie abiarešsia.
— Jak ža biez pašpartu, a raptam pa darozie palicyjanty zachočuć pravieryć dakumienty? — nie sucišaŭsia ja. Supakoili. Kažuć, kali ty ničoha nie parušaješ, palicyjant da ciabie sam nikoli nie padydzie: zakon zabaraniaje bieź pilnaj patreby turbavać čałavieka.
Daviedka
Jaŭhien Šatochin naradziŭsia ŭ Pinsku, skončyŭ Charkaŭski mastacka-pramysłovy instytut, paśla vučoby źjechaŭ pracavać na Poŭnač. U horad dziacinstva viarnuŭsia pryznanym majstram hrafiki, siabram Sajuza mastakoŭ SSSR, zasnavaŭ tut dziciačuju škołu vyjaŭlenčaha mastactva, praciahły čas pracavaŭ jaje dyrektaram. Šmat padarožničaje. Jaho vystavy štohod prachodziać u Francyi, Niamieččynie, Polščy, Bielhii. Źjaŭlajecca Hanarovym hramadzianinam francuzskaha horada Albernie. U 2004 hodu Biełaruski źviaz mastakoŭ uznaharodziŭ Jaŭhiena Šatochina miedalom «Za zasłuhi ŭ vyjaŭlenčym mastactvie».
