Troje bratoŭ ź vioski Kletnaja Pinskaha rajona 18 vieraśnia syšli na rybałku i źnikli. Samamu starejšamu ź dziaciej było 10 hadoŭ. Šukali ich usioj vioskaj z ratavalnikami, milicyjaj, leśnikami i pošukavikami. Ale toj nočču vynikaŭ nie damahlisia, chłopcaŭ znajšli ranicaj nastupnaha dnia. U efiry «Biełaruś 4» dzieci raspaviałi, jak zabłukali i dzie spali.
Chłopcy vyrašyli pajści parybačyć na voziera Hošča, jakoje znachodzicca prykładna ŭ piaci kiłamietrach ad rodnaj vioski. Baćkam ničoha jany nie skazali, jak i naležyć sapraŭdnym rybakam. Školniki ŭziali vudy i adpravilisia ŭ darohu. Płan byŭ taki: nałavić ryby i viarnucca da viečara dadomu, ale, idučy nazad, dzieci źbilisia z darohi. A kali ściamnieła — spali na vulicy.
Baćki zabili tryvohu, kali zrazumieli, što sami dziaciej znajści nie mohuć. Usiaho na pošuki pryciahnuli kala 160 čałaviek. Ludzi pračesvali lasy, vadajomy i pali. Pošuki ŭviančalisia pośpiecham pad ranicu. Laśničy Ivan Saŭčuk znajšoŭ źmierzłych dziaciej na darozie.
— Vyjaviŭ ja ich bližej da 8:30. Jany vyjšli na darohu i išli ŭ bok Motala. U zvarotnym kirunku [ad vioski] išli — paniaćcia nie mieli, kudy jany iduć. Kom u horle staŭ adrazu. Mnie tak škada ich było. Źniaŭ ź siabie vopratku, nakryŭ, pasadziŭ na matacykł, patelefanavaŭ u milicyju, kab jany jechali nasustrač, — raspavioŭ laśničy.
