Robiert Cimafiejeŭ. Fota: «Ukantakcie»
Svajaki siamji, ź jakimi źviazałasia «Lusterka», paćvierdzili, što ŭ zajavie Dziaržpamiežkamiteta sapraŭdy havorka idzie pra Robierta Cimafiejeva, adnak inšych detalaŭ nie raspaviali.
U viersiju pra suicyd rodnyja nie vierać.
Raspavieści ab maładym čałavieku pahadziŭsia jaho znajomy, jaki dobra viedaje siamju sałdata. Pavodle jaho słoŭ, u maładoha čałavieka — piać bratoŭ i siaścior i da vojska jon razam ź imi žyŭ u Minsku.
— Heta cudoŭnaja i vielmi družnaja siamja! Jany vierujučyja ludzi, vielmi šmat zajmajucca chryścijanskim słužeńniem. Dapamahajuć inšym, — kaža čytač. — Raniej u baćkoŭ było proźvišča Cimafiejevy, ale jany vyrašyli pierajści na svajo niamieckaje Krejbrynh, bo zjaŭlajucca etničnymi niemcami. Ci źmianiŭ proźvišča Robiert, nie viedaju.
Jany źbiralisia emihravać u Niamieččynu, dzie žyvuć ichnija svajaki, ale nie paśpieli padrychtavać usie dakumienty i vyjechać z krainy. A potym jaho pryzvali ŭ kastryčniku minułaha hoda. Baćki vyrašyli zastacca, pakul syn u vojsku.
Da słužby ŭ pahraničnych vojskach Robiert vučyŭsia na kuchara, raskazvaje znajomy chłopca.
— Robiertu dali mahčymaść zjeździć u Minsk i naviedać baćkoŭ. Jak ja razumieju, heta była ich apošniaja sustreča, — kaža surazmoviec. — Što adbyłosia z Robiertam?
Bajusia, pra heta my možam nikoli nie daviedacca. Kamandavańnie čaści, napeŭna, budzie ŭsio admaŭlać i vystaŭlać śmierć Robierta jak suicyd (navat kali heta nie tak), kab źniać ź siabie ŭsiu adkaznaść. Ale ŭsim nam vielmi nie zrazumieła: jak jon apynuŭsia na niejkim tam KPP? Bo jaho miesca ŭ haračym cechu sałdackaj stałovaj. A tut, ja tak razumieju, jon znachodziŭsia z tabielnaj zbrojaj.
