«Našy ludzi paśla 2020 hoda pacichu, pavolna, ale razabralisia, što mahło być, dzie i na čyim baku praŭda.
Jany vydatna razumiejuć, što takoje vybar spakojnaha, biaśpiečnaha žyćcia, kali na šalach lažyć sumnieŭny niejki tam ryvok napierad z technałohijami, jak abiacali našy apanienty na vybarach 2020 hoda (jany nibyta vybirajuć niejkaje paskoranaje raźvićcio, a my ŭsie tut sastareli i «za stabilnaje bałota», jak jany lubili kazać), — skazaŭ Karajeŭ.
Jon ličyć, što «ludzi razabralisia, što hałoŭnaje paśla ježy — heta spakoj, biaśpiečnaje žyćcio. Adsiul usie vytvornyja: spakojna hadavać svaich dziaciej, hladzieć, jakaja ich paśpiachovaść u škole, kab jany nie dureli, kab doma byŭ dastatak».
Apieratyŭnaja abstanoŭka dyktuje miery zaściarohi, miery biaśpieki, havoryć Karajeŭ.
«Naohuł pa nastroi žychary našaha zachodniaha farposta — Hrodzienskaj vobłaści — dobraprystojnyja, spakojnyja, usie razumnyja ludzi, jakija padtrymlivajuć palityku dziaržavy, kurs prezidenta. I ŭdziačnyja jamu za toje, što nad nami mirnaje nieba, my nie baimsia pakul latučych HIMARS.
I vyjści na vulicu ŭ park — pra heta ŭ nas uvohule razmoŭ niama. U nas chulihany takija, što jany nikoha nie čapajuć, jany pamiž saboj tam maciukami łajucca. Ja nie pamiataju ŭžo vuličnych rabavańniaŭ. U nas čuć što, adrazu milicyja, unutranyja vojski na miescy, i kamiery ŭžo ŭsiudy», — zapeŭniŭ jon.
Karajeŭ miarkuje, što bolš biaśpiečnaj krainy niama. «Ale nam samim krychu tak ź pilnaściu i naziralnaściu padciahnucca treba, tady ŭ terarystaŭ i dyviersantaŭ usich maściej šancaŭ nie budzie», — ličyć jon.
«Chaču zaklikać usich da pilnaści, kab byli napahatovie, hladzieli, što za ludzi vakoł chodziać, što fatahrafujuć, jakija pradmiety pakidajuć, jakija nieadekvatnyja dziejańni robiać», — zajaviŭ Juryj Karajeŭ.
