Kiraŭnik hrupy — minski reanimatołah. Što viadoma pra biełaruskich turystaŭ, jakich šukajuć na Elbrusie
23 maja źjaviłasia navina, što na najvialikšaj jeŭrapiejskaj viaršyni źnikli šeść biełarusaŭ. Raskazvajem, što viadoma.
«Naša Niva» atrymała paćviardžeńnie, što ŭ skład hrupy ŭvachodziŭ viadomy biełaruski alpinist, aniestezijołah-reanimatołah Minskaj abłasnoj kliničnaj balnicy Alaksiej Hłazkoŭ. Za jaho plačyma jość dośvied uzychodžańniaŭ na davoli składanyja viaršyni: naprykład, Hłazkoŭ skaryŭ pik Chan-Tenhry vyšynioj 7010 mietraŭ. Tady jon pravioŭ u darozie 33 dni, straciŭ 10 kiłahramaŭ i ledź nie zahinuŭ — pad im abrynuŭsia šmattonny śniežny karniz. Taksama za plačyma Hłazkova skareńnie hornaha masiva Chibiny, Kaźbieka (5034 mietry), pika Lenina (7134 mietry).
Hłazkoŭ źjaŭlaŭsia ŭ navinach u 2020 hodzie jak adzin ź miedykaŭ, jaki pracavaŭ u čyrvonaj zonie z chvorymi na kavid.
Svaje pachody Hłazkoŭ zvyčajna ładziŭ ź siabrami pa turystyčnym kłubie Magadan.by — heta niekamiercyjnaje abjadnańnie amataraŭ aktyŭnaha ładu žyćcia. Razam siabry pa kłubie nie tolki skarali hory, ale i płavali na bajdarkach, katalisia na łyžach, ładzili aŭta— i viełašpacyry.
Razam z Hłazkovym, jak paćvierdzili «Našaj Nivie», na Elbrus (5642,7 mietra) adpravilisia nastupnyja turysty: Alaksiej Michałkovič, Alaksandra Hłyboŭskaja, Viktoryja Ułasievič, Volha Ułasievič, Dzianis Ułasievič. Nakolki viadoma, dośvied hornych pachodaŭ byŭ tolki ŭ Hłazkova.
Pa infarmacyi kanała sietki Mash, pierad padjomam turysty nidzie nie zarehistravalisia. Spačatku jany nibyta źbiralisia ładzić trenirovačny trekinh da alpinisckaha łahiera Uzunkoł, ale potym čamuści pačali ŭzychodžańnie na Elbrus z boku zachodniaha schiłu. Apošnim biełarusaŭ bačyŭ kiroŭca, jaki padniaŭsia ź imi da vyšyni try tysiačy mietraŭ i viarnuŭsia. Z saboj alpinisty ŭziali spadarožnikavy telefon, jaki, jak paviedamlajecca, u pieršy dzień nieaściarožna pakłali ŭ zaplečnik, aparat uklučyŭsia i razradziŭsia.
Pa adnych danych, tryvohu zabiŭ muž adnoj z turystak, bo 21 maja hrupa pavinna była viarnucca na bazu, ale tak i nie vyjšła na suviaź. Taksama jość infarmacyja, što pra źniknieńnie biełarusaŭ paviedamili miascovyja. Voś jak pra heta raskazvaje daradca adździaleńnia biełaruskaha pasolstva ŭ Rastovie-na-Donie Dzianis Cimochin: «Jany [biełarusy] damovilisia ź miascovymi, miascovyja davieźli da niejkaha miesca. Damovilisia, što na niejkim inšym punkcie ich sustrenuć praz peŭnuju kolkaść času. I voś učora byŭ čas, kali jany [biełarusy] pavinny byli vyjści na hety punkt, ale nie vyjšli. Paśla hetaha padniali ratavalnikaŭ».
Ciapier alpinistaŭ šukajuć rataŭniki z rasijskaha MNS: udzielničaje bolš za 80 čałaviek, vykarystoŭvajuć viertalot i dron, ale pakul što śladoŭ hrupy Hłazkova nie znajšli.
Z čatyroch schiłaŭ Elbrusa zachodni ličycca samym składanym. Bolš papularna skarać hetuju haru z poŭdnia ci z poŭnačy, katehoryi składanaści hetych maršrutaŭ — adpaviedna 1B i 2A. Što da zachadu, z hetaha boku na Elbrus rekamiendujuć uzychodzić tolki bolš treniravanym skałałazam.
Praŭda, biełaruski alpinist ź vielizarnym dośviedam, ź jakim ananimna pahutaryła «Naša Niva», ličyć, što Elbrus z usich bakoŭ — heta, chutčej, pra horny turyzm, čym pra alpinizm. «Tam usiudy treba, chutčej, zdaroŭje, čym umieńnie. Usiudy idzieš pieššu, i ŭsiudy jość niebiaśpieka, ułaścivaja alpinizmu, naprykład, łaviny i raskoliny. Pakul u raskolinu nie zvaliŭsia, zdajecca, i nie treba viedać, jak ź jaje vybiracca. Čamu ŭzychodžańnie z zachadu samaje składanaje? Tam schił trochi bolš stromki. Ja nie chadziŭ z zachadu, ale bačyŭ hety schił źvierchu, ź viaršyni. Sapraŭdy bolš stromki, ale całkam chodzicca».
Kłub Magadan.by admoviŭsia kamientavać hetuju historyju.
«Naša Niva» — bastyjon biełaruščyny
PADTRYMAĆ«Ja musiła hladzieć miesca dla ludziej, jakija pierachodziać miažu. Što moža pajści nie tak?» Dramatyčnaja historyja aryštu Alesi Bunievič1
Kamientary