«Nie prezidentu Biełarusi pra heta havaryć». Biełaruskija prapahandysty pieralakanyja miaciažom Pryhožyna
Nie zmahli praihnaravać uzbrojeny miaciež kiraŭnika ČVK «Vahnier» Pryhožyna suprać kiraŭnictva rasijskich Uzbrojenych sił i biełaruskija prapahandysty dy praŭładnyja błohiery.
Kanał «Kibier Hraf Vilenski», jaki trymajecca ŭ rečyščy ahulnaha łukašenkaŭskaha kursu, ale ličyć represii praźmiernymi i pieryjadyčna zvažaje na toje, što hramadstva nie ŭsprymaje ideałohiju rasijskaha šavinizmu, jakaja stała mejnstrymam dziaržaŭnaj prapahandy, paździekavaŭsia z taho, što ŭ škoły ciahnuć kuvałdy (simvał usiodazvolenaści ČVK «Vahnier») i śpiavajuć patryjatyčnyja piesieńki pra najmitaŭ. Pavodle jaho mierkavańnia, tyja, chto realna za Rasiju, jany za Pucina i armiju.
«Šmat razoŭ pisaŭ i pamiž radkoŭ, i adkryta — nielha parušać manapoliju dziaržavy na hvałt, heta prosta nie moža skončycca ničym dobrym».
Apoŭnačy praŭładny błohier pačaŭ šukać vorahaŭ siarod svaich: «tyja, chto piša, što varta pačakać da ranicy, — prosta fluhiery, jakija zaležać ad vietru». A paśla pryhadaŭ, što inšy miaciežnik, Uładzimir Kvačkoŭ, niadaŭna pryjazdžaŭ u Biełaruś i «ablizvaŭsia» na hrupu asob, jakija źjaŭlajucca členami partyj, što prajšli niadaŭna pierarehistracyju.
«Usie, chto pijaryŭ paŭkryminał, samaŭpraŭnaść, «otricałovo», najmictva, prava ŭzbrojenaj siły i navat stvareńnie alternatyŭnych mabilizacyjnych punktaŭ u haradach, dy jašče i kryčaŭ, što Biełarusi treba pierajmać dośvied, možacie sabie paplaskać, brava».
Prapahandysta dziaržakanała ANT Ihara Tura mocna zaniepakoiła «parušeńnie manapolii na hvałt», ale chto hieroj, Šajhu ci Pryhožyn, jon vyznačycca nie zmoh. Usiu praŭdu, na jahonuju dumku, viedaje tolki Łukašenka, jak i toje, što treba rabić.
Tur navat iranična pažartavaŭ, što, «kali havorka išła pra kontrnastup, nichto ž nie dumaŭ, što heta pra kontrnastup ČVK «Vahnier».
U jakaści vyrašeńnia ŭsich prablem prapahandyst rekamiendavaŭ bambić Ukrainu jašče macniej. Iharu Turu nie spałasia da hłybokaj nočy, pavodle jaho kanśpirałahičnych teoryj, pra miaciež Pryhožyna Uzbrojenym siłam Ukrainy było viadoma zahadzia.
Prapahandystka z haziety «SB. Biełaruś siehodnia» Ludmiła Hładkaja va ŭłasnym kanale padtrymała liniju kaleh.
«Adnaznačna manapolija na prymianieńnie siły musić być tolki ŭ rukach dziaržavy».
Na jaje dumku, dziejańni ŭ tyle armii, što vajuje, ihrajuć na ruku vorahu, ale jana jašče choča vieryć, što «pijarščyk-najmit» nie zdradnik.
Jašče adzin łukašenkaŭski analityk Illa Biahun a 3-j nočy vysunuŭ dziŭnuju teoryju, što ŭsio heta infarmacyjnyja ataka Pryhožyna suprać Ministerstva abarony Rasii ŭ čas «masiravanaha ŭdaru pa pazicyjach USU». Ranicaj ža stała vidavočna, što analityčnyja zdolnaści nie ŭpieršyniu padviali aŭtara.
Zachodnierusist Alaksiej Dziermant słova ŭ słova paŭtaryŭ tezis z kanała «Kibier Hraf Vilenski», što tyja, chto za Rasiju, jany za Pucina i armiju, a taksama nakazaŭ uvažliva sačyć za tymi, chto maŭčyć, a zaŭtra budzie «pieraabuvacca». U čas ruskaj smuty jon zrazumieŭ narešcie, navošta Biełarusi patrebna svaja subjektnaść i dziaržaŭnaść. A kab padpisčykam było nie tak tryvožna, nahadaŭ, što taktyčnaja jadziernaja zbroja ŭžo na terytoryi krainy.
Čakana, što infakazačka Volha Bondarava padtrymała aficyjny Kreml. Pry hetym jaje pazicyja prymirenčaja, bo jana ščyra nie razumieje, jak možna iści suprać ułady, ale pry hetym vahnieraŭcy dla jaje zastajucca patryjotami.
«Šostaj kałonie ŭ Rasii ŭdałosia damahčysia praktyčna niemahčymaha: nackavać patryjotaŭ na dziaržavu.
Zahulalisia ź libierastami, m**ć. U hałavie anałohii… nie daviadzi Haspodź, kab u Biełarusi da padobnaha daviali… Taksama zahulalisia mocna…
Nielha. Idejnyja — jany z žyćciom nie ličacca».
Adnak hłybokaj nočču ruskaj patryjotcy čamuści taksama nie spałasia, i jana zahłušała pozvu miaciaža Pryhožyna «pośpiechami» rasijskaj armii ŭ abstrełach ukrainskich haradoŭ.
Mastačka-jabaćka Śviatłana Žyhimont, jakaja, jak i Bondarava, naležyć da łahiera biełarusafobak-«vambatak», nazvała Pryhožyna złačyncam. «Ale Haspodź moža i złoje paviarnuć na dabro. Na heta i spadziajusia».
Adyjozny prapahandyst Ryhor Azaronak, nie tak daŭno aščaśliŭleny kuvałdaj z ruk Łukašenki, zajaviŭ, što «horš za smutu niama ničoha», ale ŭviečary minułaha dnia jašče nie moh zrazumieć, što adbyvajecca, i zaklikaŭ pamalicca.
Miarkujučy pa časie dopisaŭ, Azaronak vyrašyŭ zamiest usianočnych malitvaŭ addać pieravahu zdarovamu snu. Ranicaj bolš zrazumiełaj situacyja dla jaho nie stała, ale ŭspłyła tryvožnaja anałohija z padziejami stahadovaj daŭniny.
«1917. Užo była pašyta forma dla parada pieramohi ruskaj armii. Ale hienierały vyrašyli, što «car nie ciahnie». Prymusili jaho adračysia ad prastoła. Rasija ŭ vyniku prajhrała tym, chto prajhraŭ. I pačałasia kryvavaja smuta, spyniŭ jakuju Stalin tolki praź niekalki dziesiacihodździaŭ.
Tyja ž hienierały, što brali ŭdzieł u źviaržeńni cara, usie jak adzin skončyli drenna. Toj ža natoŭp, što ich vitaŭ, potym ich ža i źniščyŭ. Jak potym vyjaviłasia — usia pravakacyja suprać Mikałaja II umieła režysavałasia brytanskim pasolstvam».
«Božie, chrani Rośsiju», — padsumavaŭ «biełaruski patryjot».
«Ciapier vy razumiejecie, što takoje Baćka i čamu jon tak žorstka kiruje krainaj?»
Praŭładny palitołah Špakoŭski byŭ kudy bolš strymanym, ale adznačaŭ, što sprava sapraŭdy idzie da «ruskaj smuty», u suviazi z čym važna, što «Biełaruś raspačała ŭsie nieabchodnyja miery dla abarony našaj dziaržaŭnaści». Taksama jon, u adroźnieńnie ad Azaronka, schilny ličyć, što z «minułaha atrymanyja dastatkovyja ŭroki i pamyłak Rasija nie paŭtoryć». Padtrymlivać treba tolki Rasiju i naviadzieńnie kanstytucyjnaha paradku. Patrabavańnie Pryhožyna źniać ministra abarony i načalnika Hienieralnaha štaba jon nazvaŭ machnoŭščynaj.
Prymietna, što padziei, jakija razhortvajucca ciapier u Rasii, hłyboka šakavali i napužali prapahandystaŭ i praŭładnych błohieraŭ. Amal usia, prynamsi, publičnaja, pryjaznaść da kiraŭnika ČVK «Vahnier» vyvietryłasia, choć raniej mnohija ź ich z zachapleńniem pahladali na mietady Pryhožyna.
Supracoŭniki ž aficyjnych dziaržmiedyja, jak mantru, paŭtarajuć tezis ab zachavańni dziaržaŭnaj manapolii na hvałt. Usie razam jany molacca za Rasiju i ŭschvalajuć mudraść Łukašenki, jaki znoŭ nie dapuściŭ smuty ŭ krainie.
Čytajcie padrabiaźniej pra chranałohiju padziej: Vahnieraŭcy ŭ Rastovie, marš na Varoniež, zvarot Pucina. Što na ciapierašni momant viadoma pra «miaciež Pryhožyna»
Papularny tyktokier z Rasii tusić u darahich restaranach Minska: «Byccam bamžu padali. Žarycie, na zdaroŭje»12
Kamientary