«Dzieviać dzion, jak Pucin zabiŭ Alaksieja Navalnaha. Ale zabojstva Pucinu padałosia mała, — kaža Julija Navalnaja. — Ciapier jon trymaje ŭ zakładnikach jaho cieła, ździekujecca ź jaho maci, prymušaje jaje pahadzicca na tajemnyja pachavańni, inakš… Inakš, tolki ŭdumajciesia, jany pahražajuć, što zrobiać niešta ź ciełam Alaksieja».
Julija Navalnaja kaža, što Pucin kazyraje vieraj u Boha, demanstruje na kamiery, jaki jon ščyry chryścijanin, jaki navat u Kanstytucyju ŭpisaŭ pałažeńnie ab tym, što prodki nakazali rasijanam vieryć u Boha.
«My i raniej viedali, što pucinskaja viera — heta falšyŭka, ale zaraz my bačym heta jasna, jak nikoli, — kaža jana. — Viera — heta nie pra pacałavać ikonu. Viera — heta pra dabro, pra miłasernaść, pra zbaŭleńnie. I nivodzin sapraŭdny chryścijanin nikoli nie zmoh by rabić toje, što Pucin robić ciapier užo ź miortvym Alaksiejem».
«Toje, što ciapier robić Pucin, — voś nianaviść, — praciahvaje Navalnaja. — Nie, heta navat nie nianaviść — heta niejki satanizm, pahanstva».
Uzhadała Julija i vajnu va Ukrainie, za jakuju, na jaje dumku, Pucinu treba budzie adkazać, «i nie tolki pierad ludźmi».
«Addajcie cieła majho muža. My žadajem, kab jaho adpiavali, a potym pachavali pa-čałaviečamu ŭ ziamli, jak heta pryniata ŭ pravasłaŭi. Addajcie Alaksieja biez umoŭ. Vy katavali jaho žyvoha, a zaraz praciahvajecie katavać jaho miortvaha. Vy ździekujeciesia z reštkaŭ pamierłaha. Niemahčyma ŭžo prydumać bolšaj djabłalščyny Vy parušajecie ŭsiaki zakon: i čałaviečy, i božy», — kaža Julija Navalnaja.
Čytajcie taksama:
Śviatłana Aleksijevič zaklikała Kreml addać cieła Alaksieja Navalnaha siamji
Maci Navalnaha pastavili ŭltymatum: ci patajemnaje pachavańnie, ci pachavańnie ŭ kałonii
