[Red. vydalena]

Moža chto pasłuchajecca.
Dauno , ŭ dziacinstvie ja ŭłaviŭ vaviorku .
Jechali z baćkam pa darozie i ja ubačyŭ što vaviorka siadzić na adzinokim maładym dreŭcy, dalek ad ad lesu . Spynilisia. Šturchnuli dreva . Ja źniaŭ rubachu i ułaviŭ.
Pryvieźli da chaty . Ale baćki i babula zabaranili nieści ŭ chatu na noč . Tamu zrabili kletku i paviesili na jabłynku .
Ranicaj jana pamiorła i ź jaje paleźli vošy, kleščy , błochi , čarviaki niejkija...
Vahoj bolš čym poŭvaviorki .
Z taho vypadku ja zabaraniaju i dzieciam, i unukam kranacca dzikich žyvioł. Tym bolej nieści ich ŭ chatu .

●, adnosiny Vašy da žyvioł vartyja pašany, a voś dziejańni – pamyłkovyja. Kali žyvioła pavodzić siabie nienarmalna, niazvykła – chucieńka da vieterenara ( klinika, kałhas, pryvatny lekar i da t.p. )! U časy našaha dziacinstva ciažka było ŭsio heta znajści apieratyŭna, ale ž siońnia – Huhł u dapamohu.
Dniami znajšoŭ vožyka siarednich pamieraŭ. Nie zvaračvajecca, nie ruchajecca, lažyć pysku na bok na asfalcie. Vyhuhliŭ amataraŭ pa achovie vožykaŭ i pavioz da ich. Šlach byŭ nie karotki, ale pryniali nas vielmi ciopła. Pakinuŭ hrošaj im, symbalična :) Praz tydzień telefanujuć – byli parazity ŭ lohkich, zaraz užo ŭsio dobra.
Dziakuj usim, chto nie prachodzić mima!