«I ŭčora ja padumaŭ pra heta. Voś a chto?».
Alaksandr Łukašenka padčas sustrečy sa studentami ŭ BDUIR padzialiŭsia svaimi razvažańniami ab idealnym budučym prezidencie i ab tym, chto moh by im być, piša BiełTA.
«Nie chaču nikoha pakryŭdzić, nie chaču siabie tut prypadniać. Pamiatajecie, ja kazaŭ, što prezidentami nie stanoviacca, prezidentami naradžajucca. Kali ŭ ciabie ad pryrody niama asnoŭnych momantaŭ, ułaścivaściaŭ i jakaściaŭ prezidenta, to ty navat nie leź u hetuju śfieru, — skazaŭ jon. — Ja šmat ciapier dumaju, naturalna, pierachodny pieryjad, razumieju, što chtości pryjdzie paśla mianie, budzie kiravać krainaj. Drenna, dobra … Heta Vy potym acenicie, paraŭnoŭvajučy. Usio paznajecca ŭ paraŭnańni. I ja dumaju: voś jany ŭsie prezidenty ŭ nas na vačach.
U vas mienš, a ŭ mianie — to jany ŭsie na vačach, pačynajučy ad vašaha rektara i zakančvajučy premjer-ministram, kiraŭnikami parłamienta našaha. Voś jany ŭsie na vačach».
«I ŭčora ja padumaŭ pra heta. Voś a chto?» — adznačyŭ Łukašenka
Razam z tym jon skazaŭ, što nie moža paraić niejkaha kankretnaha čałavieka, kali b jaho pra heta spytali. «Ščyra, ja nie viedaju. Ale ŭsie jany, kaho ja zaŭvažyŭ, vałodajuć unikalnymi jakaściami. Unikalnymi. Pa asobnych jakaściach jany značna vyšejšyja za mianie. I ŭčora ja padumaŭ: voś kali b u adnym čałavieku hetyja jakaści złučyć, unikalny b byŭ čałaviek i idealny b byŭ prezident», — padzialiŭsia jon.
Hałoŭnaje, padkreśliŭ Alaksandr Łukašenka, — heta vopyt.
Biełaruskaja błohierka pakazała, jaki žach moža adbyvacca z vusnami, kali chočaš ich pavialičyć — a potym pamienšyć1
Kamientary