Papularny brytanski videabłohier naviedaŭ Biełaruś i raskazaŭ, što jaho ździviła
Adno z nazirańniaŭ — na vulicach stalicy dziaŭčat prykładna ŭ dva razy bolš, čym chłopcaŭ.
Brytanski videabłohier Hary Džahard, jutub-kanał jakoha maje zvyš 1,5 miljona padpisčykaŭ, naviedaŭ Biełaruś. Videa z pajezdki (jana była ŭ lipieni) jon raźmiaściŭ u svaim kanale.
Błohier zachacieŭ pryjechać siudy, «kab daviedacca, da čaho padobnaje žyćcio ŭ krainie, dzie dziejničajuć sankcyi ZŠA». A taksama vyśvietlić, ci praŭda ŭ Biełarusi jaho mohuć aryštavać za zdymki i ci tut «usio padtrymlivajuć Pucina», jak jamu kazali. Hetyja słovy supravadžajucca kadrami mirnych pratestaŭ 2020 hoda.
Paźniej u svaim videa Džahard koratka raskazvaje pra palityčnuju situacyju ŭ Biełarusi i pakazvaje archiŭnyja videa pratestaŭ roznych hadoŭ.
U padarožža Džahard vybraŭsia z tryma svaimi siabrami na rejsavym aŭtobusie ź Vilni da Lidy.
Błohier nie chavaje chvalavańnia ŭ pačatku pajezdki. Adzin ź jaho siabroŭ raskazvaje, što na miažy ich «prymusiać razbłakavać telefon i buduć vieści pošuk pa klučavym słovie «Biełaruś». Jany pravierać vaš instahram, tyktok i fejsbuk».
Lida ŭ vačach błohiera vyjaviłasia horadam, u jakim «niama čaho rabić».
Z adnym sa svaich siabroŭ Džahard vyrašyŭ źjeździć u Minsk na adzin dzień. Jany nabyli bilety ŭ płackartny vahon ciahnika «Hrodna-Minsk».
Znachodziačysia na vakzale ŭ Lidzie, Džahard adznačaje, što Biełaruś pakul uražvaje: «Takoje adčuvańnie, što my pieranieślisia ŭ minułaje hadoŭ na 20 nazad. Ale ŭsio tut dobra, usio čysta». U kaviarni na vakzale błohier nabyŭ kubačak kavy i ździviŭsia jaho koštu ŭ 70 centaŭ.
U ciahniku błohieru ź siabram daviałosia jechać na vierchnich palicach. «Nie vielmi zručna, ale viesieła», — zaŭvažyŭ Džahard, a ciahnik nazvaŭ «savieckim kupe dla snu».
Na pieršych kadrach ź Minska błohier demanstruje pryvakzalnuju płošču i prosić źviarnuć uvahu na toje, jakaja tam pryhožaja architektura i čystyja vulicy, adznačajučy, što horad byŭ razburany ŭ hady Druhoj suśvietnaj vajny. «Saviecki Sajuz adbudavaŭ usio nanava. I heta było zroblena ź vialikim razmacham».
«Heta prosta hańba, što my nie havorym pa-rusku. Tamu što ŭ takim vypadku my mahli b prosta razmaŭlać ź ludźmi na vulicy i pa-sapraŭdnamu paznavać ludziej.
Tut ludzi, biezumoŭna, zakrytyja, asabliva tamu što ŭ ich [u Biełarusi] niama turystaŭ. Ich treba niejak razvarušyć i naładzić ź imi kantakt. Ja ŭpeŭnieny, što jany charošyja ludzi. Jany padkazvajuć nam darohu i imknucca dapamahčy. Ale [dla ich] heta vielmi składana, kali ty nie havoryš pa-anhlijsku»,
— dzielacca chłopcy nazirańniami.
Pa darozie chłopcy zajšli ŭ bar i paprasili biełaruskaha piva. Džahard demanstruje kielich z rekłamaj lidskaha piva, śćviardžajučy, što jano samaje papularnaje ŭ Biełarusi, i dzivicca canie — «dalar i 50 centaŭ za pintu».
Błohier i jaho siabar ździŭlajucca tym, što na vulicach horada dziaŭčat prykładna ŭ dva razy bolš, čym chłopcaŭ. «Ja dumaju, što šmat chto z mužčyn Biełarusi pryzyŭnoha ŭzrostu adpraviŭsia na front».
Džahard dzielicca, što zaŭvažyŭ na vulicach mužčyn prykładna svajho ŭzrostu, jakija apranuty ŭ vajskovuju formu.
Padčas prahułki Džahard ź siabram naviedali stadyjon «Dynama». Błohier zaŭvažaje, što siabar parekamiendavaŭ tudy schadzić, nazvaŭšy stadyjon «adnym z najlepšych u śviecie».
«Ja ździŭleny, što ŭ Minsku jość taki stadyjon. Heta sapraŭdy vielmi pryhožaje miesca», — dzielicca ŭražańniami Džahard, znachodziačysia na pustych trybunach.
«Dumaju, što adzinyja matčy, jakija tut pravodziacca — heta chatnija matčy ŭ ramkach čempijanatu Biełarusi, što vielmi zasmučaje, bo stadyjon sapraŭdy pryhožy. Jon lepšy za šmat jakija stadyjony, na jakich ja byvaŭ u Jeŭropie», — dadaje siabar błohiera.
«Z usich jeŭrapiejskich haradoŭ, u jakich ja pabyvaŭ za čas hetaj pajezdki (a heta ŭ asnoŭnym Uschodniaja Jeŭropa), hety mnie padabajecca bolš za ŭsie», — adznačaje błohier, idučy pa vulicy Karła Marksa.
Džahard zaŭvažaje, što niekatoryja mohuć skazać, što im płacić biełaruski ŭrad, ale heta nie tak. Jon ščyra ŭpeŭnieny ŭ tym, što Minsk — cudoŭnaje miesca. «Tut sapraŭdy pryhoža, pryjemna i spakojna. (…) I našmat tańniej».
Akramia stadyjona na błohiera vialikaje ŭražańnie zrabiŭ manumientalny hareljef «Salidarnaść» na budynku Doma madelaŭ na skryžavańni praśpiekta Pieramožcaŭ i vulicy Niamiha.
«Pad im znachodzicca KFC. Heta supraćpastaŭleńnie staroha i novaha. Kapitalizm i kamunizm znoŭku sustrakajucca. A zatym my ŭbačyli [pobač] šmat mahazinaŭ. I heta pakazvaje, što Minsk siońnia taki sučasny».
U parku imia Horkaha błohier źviarnuŭ uvahu na koła ahladu: na jaho pohlad, taki atrakcyjon — simvał savieckich haradoŭ. A na płoščy Lenina mužčyna akcentavaŭ uvahu na pomniku, jaki nazvaŭ «adnoj z apošnich statuj Lenina, jakija zachavalisia».
«Jany ŭsie byli źniščany ŭ byłych savieckich respublikach akramia Biełarusi i Prydniastroŭja. Heta pakazvaje, što Biełaruś padtrymlivaje savieckuju ideałohiju», — zaŭvažaje Džahard.
Ale nie ŭsio padčas pajezdki było dobra. Chłopcy narakajuć na toje, što ŭ Biełarusi nie pracujuć ich kartki. Z-za hetaha jany nie zmahli skarystacca mietro.
Niahledziačy na heta, błohier byŭ vielmi ŭražany Minskam:
«Heta horad, u jaki ja chaču viarnucca, kab pa-sapraŭdnamu jaho daśledavać i vyvučyć trochi ruskaj movy. Adziny minus — ja nie mahu kamunikavać ź miascovymi. I heta nie ich, a maja vina. (…) Heta sapraŭdy cikavaje miesca i ja b z zadavalnieńniem viarnuŭsia siudy».
Były ziać Šajhu prakaciŭsia ŭ płackarcie pa Biełarusi i źniaŭ rolik
Litoŭski błohier naviedaŭ Minsk — i voś jaki rajon nazvaŭ najlepšym
Astapienia prapanavaŭ, jak cichieńka pazbavicca ad pomnikaŭ Leninu
Miehapapularny niamiecki błohier abjeździŭ usiu Jeŭropu i vyznačyŭ svaje samyja lubimyja i nielubimyja krainy
Kamientary