Łukašenka prapanuje zamacavać zachop Rasijaj častki Ukrainy i vydaje siabie za palityka suśvietnaha značeńnia
Alaksandr Łukašenka vystupiŭ na II Minskaj mižnarodnaj kanfierencyi pa jeŭrazijskaj biaśpiecy, jakaja prachodzić u Minsku 31 kastryčnika i 1 listapada i vykarystaŭ placoŭku napoŭnicu.
Alaksandr Łukašenka padčas vystupu mocna krytykavaŭ Zachad i rabiŭ hučnyja zajavy.
Pra ZŠA i mižnarodnyja instytuty
Pavodle Łukašenki, ZŠA, niahledziačy na svoj patencyjał, akazalisia niazdolnymi być hłabalnaj aporaj dla ŭsiaho śvietu. Toje samaje ź mižnarodnymi instytutami.
«Paviercie, u mianie niama žadańnia pryčeplivać jarłyki časoŭ chałodnaj vajny. Ale heta vidavočny fakt, — skazaŭ Alaksandr Łukašenka. — A mižnarodnyja instytuty? Spytajecie vy. Jany, pryznačanyja być univiersalnym miedyjataram abo arbitram, časta demanstrujuć poŭny paralič».
Taksama Łukašenka abvinavaciŭ Zachad u bandytyźmie.
«Nakiravanyja na razbureńnie nacyjanalnych ekanomik, u sapraŭdnaści sankcyi pracujuć suprać prostych ludziej. U takich umovach ab jakim vykanańni abaviazacielstvaŭ pa Metach ustojlivaha raźvićcia AAN moža być razmova? Zusim vidavočna, što biez bandyckich zabaron i abmiežavańniaŭ Zachadu śviet značna bližej padyšoŭ by da vyrašeńnia hetych zadač», — paskardziŭsia jon.
«Maštab kryzisu, jaki achapiŭ płanietu», pavodle Łukašenki, «vidavočny».
Pavodle jaho słoŭ, faktyčna nie zastałosia zakonnych mižnarodna-pravavych instrumientaŭ, jakija farmirujuć harantyi ŭ śfiery vajennaj biaśpieki: «Pa vialikim rachunku zastałosia tolki dźvie damovy: ab nieraspaŭsiudžańni jadziernaj zbroi i ab stratehičnych nastupalnych uzbrajeńniach. Dy i tyja nie pracujuć».
Pra mihracyjny kryzis
Łukašenka raskazaŭ, jakoj, na jaho dumku moža być raźviazka mihracyjnaha kryzisu na hranicy ź Jeŭrapiejskim sajuzam.
«Kali havaryć ab mihracyjnym kryzisie, my ni ŭ čym absalutna nie vinavaty», — adrazu papiaredziŭ jon słuchačoŭ.
Vinavaty ES: «Uviali ekanamičnyja sankcyi, nakinuli nam na šyju piatlu i pačali dušyć. I havorać: vy nas abaraniajcie ad mihrantaŭ. Moža, ja niedypłamatyčna, ale ščyra i adkryta skazaŭ: słuchajcie, my nie budziem vas abaraniać. My nie budziem, jak raniej, ich łavić na hetaj hranicy. Pa mnohich pryčynach: vy razburyli na Blizkim Uschodzie dziaržavy, vy zadušyli Afryku (zamiest taho, kab dapamahčy Afrycy na nohi stać, vy pačynajecie ich biaźlitasna ekspłuatavać, uviali nieakałanijalizm), vy pačali vajnu ŭ Afhanistanie, Iraku i hetak dalej, razburyli hetyja dziaržavy. A potym cyvilizavany Zachad u suviazi z tym, što niama kamu pracavać u Hiermanii, Francyi i inšych dziaržavach, paklikaŭ hetych ludziej da siabie. Jany i pajšli», — paŭtaryŭ svaju viersiju Łukašenka.
«My ščyra, adkryta skazali: ź piatloj na šyi my pierad vami stajać na kaleniach nie budziem i łavić mihrantaŭ nie budziem. Rabicie ź imi sami toje, što vy chacieli. Vy chacieli ich uładkavać na rabotu — pracaŭładkoŭvajcie ich. Ale samaje hałoŭnaje, vy ž raźviazali suprać nas ekanamičnuju vajnu, i nie tolki ekanamičnuju vajnu, čamu my vas pavinny abaraniać? Voś i ŭsia raźviazka hetaha mihracyjnaha kryzisu», — namiaknuŭ na admienu sankcyj jon.
Pra mirnyja pieramovy ŭ vajnie z Ukrainaj
Łukašenka paskardziŭsia na prablemu frahmientacyi pierahavornaha pracesu pa Ukrainie.
«Z adnaho boku, zapuščany litaralna marafon mirnych inicyjatyŭ. My vitajem lubyja namahańni pa deeskałacyi abstanoŭki. Ź inšaha — vidavočna frahmientacyja pierahavornaha pracesu, pakolki roznyja krainy abjektyŭna imknucca da rehijanalnych centraŭ siły. Heta ŭskładniaje pošuk prymalnych kampramisaŭ. Čym chutčej my abjadnajem svaje namahańni, tym chutčej jany buduć znojdzieny», — skazaŭ jon.
Ale jak by ni byli arhanizavany pieramovy, Łukašenka nastojvaje, što jon musić być za stałom pieramovaŭ.
«Naš intares — Minsk pavinien być za pierahavornym stałom, kali heta budzie datyčycca kanfliktu va Ukrainie. Heta pytańnie harantyi našaj biaśpieki. Bolš my ničoha nie patrabujem u hetym płanie. Hatovy ŭ hetym napramku pracavać», — skazaŭ jon.
Pavodle Łukašenki, «Zachad narešcie zrazumieŭ, što treba damaŭlacca va Ukrainie».
Jon abvinavaciŭ Uładzimira Zialenskaha ŭ niežadańni damaŭlacca, «u jakoha razhulalisia ambicyi, u toj čas jak vajna idzie na terytoryi jaho krainy».
«Na poli boju Ukraina nie pieramoža. Heta ŭžo i ŭkraincy razumiejuć, i na Zachadzie. Nu tak treba ruchacca, damaŭlacca. Kožny dzień hinuć tysiačy ni ŭ čym nie vinavatych ludziej z dvuch bakoŭ», — skazaŭ Łukašenka.
Pra jadziernuju zbroju
Łukašenka zajaviŭ ab nieabchodnaści vyvieści jadziernuju zbroju ZŠA z terytoryi Jeŭrazii.
Kali heta adbudziecca, «tady i my ŭbaku nie zastaniemsia», paabiacaŭ jon. Takim čynam jon adkazaŭ tym, chto, pavodle jaho słoŭ, pieražyvaje za toje, što na terytoryi Biełarusi raźmieščana taktyčnaja jadziernaja zbroja.
Pra «militaryzacyju płaniety»
Łukašenka tradycyjna prymiaraŭ na siabie rolu miratvorca suśvietnaha maštabu.
«Treba skinuć bałast vajennych supiarečnaściaŭ, kab paźbiehnuć tatalnaj militaryzacyi płaniety», — zajaviŭ jon.
«Horšaje, što moža zaraz zdarycca, — tatalnaja militaryzacyja płaniety. Tady ŭspychnie vielmi chutka i ź vializnymi nastupstvami dla ŭsich nas. Dla hetaha ŭžo zaraz treba dumać, jak skinuć bałast vajennych supiarečnaściaŭ, znajści novy kluč da vyrašeńnia biahučych prablem i stvaryć pracujučyja miechanizmy zabieśpiačeńnia hłabalnaj biaśpieki», — zajaviŭ jon.
Kamientary
Nie vinovataja ja! On sam prišioł!