Łukašenka: Chto tam u Rasii viakaje na šmatviektarnaść Biełarusi i vyzvaleńnie palitviaźniaŭ?
Alaksandr Łukašenka adkazaŭ na krytyku tych, chto nibyta paprakaje Minsk u šmatviektarnaści i źviazvaje niadaŭniaje pamiłavańnie niekalkich dziasiatkaŭ palitviaźniaŭ sa sprobaj paviarnuć na Zachad. Pra heta jon zajaviŭ na sustrečy z hubiernataram Smalenskaj vobłaści Vasilom Anochinym, piša BiełTA.
«Chto b tam u Rasii, ja ŭžo taksama kažu, nie viakaŭ: «Voś, Łukašenka, šmatviektarnaść… Znoŭ jon adpuściŭ hetych palitźniavolenych niekalki dziasiatkaŭ. Heta značyć, jon užo na Zachad…» Słuchajcie, nu takoje prymityŭnaje myśleńnie, što dalej niama kudy. I my heta bačym i čujem», — adznačyŭ Łukašenka. —
Tak, u nas jość kraina. Naš hałoŭny zamiežnapalityčny pasył i naša imknieńnie — z susiedziami treba žyć u miry, jany ad boha. Nu i što zrabić, kali palaki stahodździami žyli z nami, a toje, što kiraŭnictva Polščy siońnia zajmaje takuju padvalnuju pazicyju adnosna Biełarusi. Chiba palaki ŭ hetym vinavatyja? Nu, u niejkaj stupieni — tak, jany ž ich vybirajuć. Ale ŭ bolšaści svajoj palaki chočuć žyć miralubna z nami».
«Toje ž samaje litoŭcy, łatyšy, ukraincy. Nu kali takuju palityku pravodzić kiraŭnictva (hetych krain)… Tamu my spakojna, metanakiravana sprabujem budavać ź imi adnosiny. Ale našy intaresy — jany jość našy intaresy», — padkreśliŭ Łukašenka.
Pa jaho słovach, u tym ža klučy Biełaruś buduje adnosiny i z Rasijaj: «Rasija kosa na nas nie hladzić. Nijakich podłaściej nam nie robić. Naadvarot, padtrymlivaje ŭ samyja ciažkija i składanyja časy. I my adpaviedna da hetaha padychodzim i stavimsia».
«Ciabie b baćka praklaŭ»: maci fihuranta «małočnaj spravy» prabiłasia na spatkańnie ź im, kab ślozna paprasić nie supracoŭničać sa śledstvam3
Kamientary