«Tolki elemienty słavianskaha pachodžańnia». U Breście taksama zabaranili Santa-Kłaŭsa, sani, aleniaŭ i papularnyja chity

Brescki harvykankam nakiravaŭ pradpisańni va ŭstanovy handlu i hramadskaha charčavańnia z nahody navahodnich upryhožvańniaŭ.

U dekory ŭstanoŭ ciapier vitajucca vyklučna «elemienty słavianskaha pachodžańnia», jakija «nie supiarečać histaryčnym, kulturnym i duchoŭnym tradycyjam biełaruskaha naroda». Anałahičnyja rekamiendacyi raniej pastupili i va ŭstanovy Minska.

«U metach zabieśpiačeńnia adzinaha padychodu da vykarystańnia tradycyjnych navahodnich i kaladnych vobrazaŭ» i «prasoŭvańnia biełaruskaj kultury i tradycyj» miascovyja ŭłady rekamiendujuć vyklučyć vykarystańnie elemientaŭ i vobrazaŭ, nie ŭłaścivych biełaruskim nacyjanalnym tradycyjam.

Supracoŭnica adnoj z kramaŭ na ŭmovach ananimnaści raskazała pra toje, jak jana mieła znosiny z čynoŭnikam upraŭleńnia ideałohii harvykankama.

«Ja patelefanavała, kab udakładnić niekatoryja detali. Usio ž ź lista nie zusim jasna, kaho možna ciapier stavić u jakaści ŭpryhožvańnia zały, kaho nielha — nu, kab u nas potym nie było prablem. Z razmovy ja zrazumieła, što Dzied Maroz i Śniahurka — tak, a voś Santa Kłaŭs užo pad zabaronaj. Navat sani i aleni, na jakich jon jeździć, mohuć vyklikać padazreńnie.

Spačatku ja dumała, što heta žart. Ale ŭsio paćvierdziłasia paru dzion praz, kali nas sabrali ŭžo va ŭpraŭleńni handlu i patłumačyli dakładna tak, jak mnie kazaŭ ideołah», — raskazała supracoŭnica.

Ciapier rabotniki kaviarniaŭ i kramaŭ Bieraścia vymušanyja łamać hałovy nad tym, jak, z adnaho boku, nie padmanuć čakańni naviedvalnikaŭ, a z druhoha — nie trapić u niajomkaje stanovišča, kali raptam da ich nalacić pravierka z vykankama i ŭbačyć u dekory niejkuju nieadpaviednaść novym patrabavańniam.

«Prablema ž jašče i ŭ tym, što my zakazvajem fihurki kazačnych piersanažaŭ u Kitai, pakolki ŭ Biełarusi ich nie vyrablajuć. Kitajcy robiać tak, što nie zaŭsiody adrazu adroźniš, dzie Santa, a dzie naš Dzied Maroz: jość tam barada, niama barady. Dy, ułasna kažučy, niama pamiž imi nijakaj asablivaj roźnicy.

Novy hod, Kalady — heta ž suśvietnyja śviaty, ich navat u Indyi i ŭ Japonii adznačajuć. I my zaŭsiody ŭpryhožvali tak, kab było cikava i malaŭniča. A tut niejkija za vušy pryciahnutyja praviły», — adznačyła rabotnica handlu.

Ideołahi taksama sfarmiravali płejlist dla fonavaj muzyki ŭ handlovych centrach i ustanovach. U im paznačanyja pieśni jak sučasnych ajčynnych i rasijskich vykanaŭcaŭ, tak i savieckija kampazicyi — u vykanańni «Pieśniaroŭ», «Vierasoŭ», Valanciny Tałkunovaj, Viktoryi Aleški, Anastasii Kraŭčanki i inšych. A voś papularnyja kaladnyja miełodyi zamiežnych vykanaŭcaŭ rekamiendavana vyklučyć, u krajnim vypadku źvieści da minimumu.

«U nas na karparatyvach vielmi časta klijenty prosiać pastavić ABBA Happy New Year abo Hark The Herald Angels Sing, I'm Dreaming of a White Christmas i inšyja suśvietnyja chity. Ale mnie ŭžo načalstva skazała hetym nie zachaplacca. Maŭlaŭ, kali ŭžo vielmi prosiać, uklučy, ale razava.

A pryjarytet pavinien addavacca kampazicyjam typu «Bieły śnieh» u vykanańni Taisii Pavalij abo «Śnieh kružitsia» ŭ vykanańni «Samaćvietaŭ», «Novohodnije ihruški» i da t. p. — nu, uvohule, aby na ruskaj movie. Darečy, na ŭkrainskaj taksama nielha. U mianie praz heta ŭžo byli prablemy», — raskazaŭ dydžej adnaho z restaranaŭ Bresta.

Novyja rekamiendacyi zakranuli i škoły ź dziciačymi sadkami. Naprykład, u adnoj sa škoł u śniežni dzieci pa tradycyi rabili kaladnyja vianki z chvojnych halinak, ale ciapier i takija vianki pryznali «elemientami čužoj nam kultury».

• 0
• 0
• 0
• 8
• 0
• 0
• 2
• 0