U Minsku adkryłasia cikavaja vystava tradycyjnaha tkactva i vyšyŭki z Branščyny
Centr daśledavańniaŭ biełaruskaj kultury, movy i litaratury Nacyjanalnaj akademii navuk arhanizavaŭ u Minsku cikavuju vystavu «Złučajučy bierahi». Jana hruntujecca na zborach Alaksieja Biełasa — krajaznaŭcy, etnohrafa i entuzijasta-zachavalnika falkłornaj spadčyny z Branščyny. Hety rasijski rehijon pamiežny z našaj Homielščynaj i Mahiloŭščynaj, a miascovyja tradycyi tkactva majuć vyraznyja supolnyja rysy.
Alaksiej Biełas rodam z rasijska-biełaruskaha pamiežža, z Navazybkava na Branščynie. Jon pryznajecca, što jašče ŭ malenstvie jaho zachapili i natchnili babuliny ručniki, pościłki, narodnyja stroi — niekatoryja pachodzili navat z XIX stahodździa.
Tady ž jon pačaŭ cikavicca raspoviedami majstroŭ i majstrych ź inšych viosak i susiednich rajonaŭ. Tamu ciapier, majučy prafiesiju kraŭca i dobra raźbirajučysia ŭ tekstyli, viedaje nazvy ŭsich technik vyšyŭki, tkactva, placieńnia, madelavańnia i h. d. «pa navukovamu» i «jak u vioscy babuli kažuć».
Viedaje, jak źmianialisia detali, kolery, uzory ŭ časie, ad stahodździa da kožnaha dziesiacihodździa, i ŭ prastory, ad rajona da rajona, ad vioski da vioski, i jakija ŭpłyvy — pramysłovyja, handlovyja, histaryčnyja abo etničnyja — nakłali svoj adbitak na kožnuju reč.
Za 20 hadoŭ u pryvatnaj kalekcyi Alaksieja Biełasa sabrałasia bolš za 1200 ŭnikalnych narodnych tvoraŭ materyjalnaj kulturnaj spadčyny pamiežnych ź Biełaruśsiu rajonaŭ. Kala 200 ź ich jon pryvioz na vystavu ŭ Minsk.
Vystava «Złučajučy bierahi» adkryłasia ŭ piatnicu, 13 śniežnia, i budzie pracavać da 24 studzienia. Miesca praviadzieńnia — halereja «Druhi pavierch» na vulicy Surhanava, d. 1, korp. 1.
Vystava adkrytaja dla naviedvańnia z 9.00 da 18.00, aprača vychadnych i śviatočnych dzion. Uvachod volny.
Biełaruska adradžaje tkactva i pradaje narodnyja stroi pa $1000
Burnosy, halife, «mylnyja ŭzory»… U čym chadzili našy dziady i pradziedy
«Nie pierastaju dzivicca, kolki ŭ žyćci dziŭnych supadzieńniaŭ». Vykładčyca niamieckaj movy znajšła siabie ŭ vyrabie karcin ź lamcu
Słuckija pajasy tkali niehrycianki — archiŭnaje adkryćcio
Kamientary
Nia viedaju, čy sapraŭdy tak było, a jany apaviadali tak, niby pra niešta zusim zvyčajnaje viali, a nie pra cud niejki...
Heta ž na kolki talenavityja ludzi byli, i ŭ jakoj kolkaści, na kolki blizka było im vyjaŭlenčaje mastactva, što takija rečy ŭ ich ličylisia šarahovaj spravaj, byli zvykłymi.
Što prymusiła ludziej z časam admovicca ad takoj tradycyi, addać pieravahu prymityvu, kanviejeru ?
Žart, žart.