«Na dušy pahana». Biełarusy raskazali, jak imi adčuvajecca nabližeńnie vybaraŭ
Vydańnie CityDog.io vyrašyła spytać biełarusaŭ z roznych rehijonaŭ krainy, što jany dumajuć nakont užo chutkich vybaraŭ, ci viedajuć kandydataŭ u prezidenty, ci bačać ahitacyju ŭ svajoj miascovaści i ŭ cełym jak adčuvajuć nabližeńnie 26 studzienia.
Taćciana, Hrodna: «Abmiarkoŭvajem palityku na kuchni ź dźviuma-tryma blizkimi siabroŭkami»
«Zusim nie saču za vybarami, i znajomyja taksama nie sočać. Ale ja źbirajusia pajści, dy i znajomyja źbirajucca, tamu što praviarajuć na pracy ŭ biudžetnaj arhanizacyi.
Adnoj majoj siabroŭcy, jakaja była na balničnym, patelefanavała kaleha: treba pastavić podpis za hałoŭnaha kandydata. Siabroŭka admaŭlałasia, kažučy, što jana na balničnym i nie budzie ničoha padpisvać. Ale kaleha ŭsio adno pryjechała, bo joj treba było padać śpisy tych, chto admoviŭsia. I heta rabiłasia kožny dzień — byŭ płan pa kolkaści podpisaŭ, jaki treba było vykanać.
Inšy znajomy ŭ pryvatnym biznesie, dzie nichto nie pavinien praviarać, ale jahonaja žonka pracuje ŭ biudžetnaj arhanizacyi. Dla kolkaści paprasili i jaho, taksama padpisaŭsia.
Akramia Łukašenki ja viedaju Hajdukieviča i Kanapackuju, dzieści fonam čuła. Ale naohuł starajusia nie ŭklučać televizar. Paštovuju skryniu taksama daŭno nie adkryvała. Što adbyvajecca ŭ horadzie z ahitacyjaj, nie viedaju, bo pakul usio zapoŭniena navahodnimi ŭpryhažeńniami.
Palityku my abmiarkoŭvajem tolki ź dźviuma-tryma samymi blizkimi siabroŭkami. U nas adnolkavaje adčuvańnie, my ŭsie vydatna razumiejem, takaja kuchonnaja demakratyja. Tak i siadzim-razmaŭlajem na kuchni ci cichieńka ŭ kaviarni. Abmierkavańni absalutna nieviasiołyja».
Anhielina, Minsk: «Vybary rekłamujuć z kožnaha prasa»
«Ciapier u palityčnym poli sačyć asabliva niama za čym, ničoha nie adbyvajecca — akramia rekłamy na kožnym kroku pra toje, što vybary, ułasna, buduć.
Sama pakul nie vyrašyła, ci varta iści. Moža, i schadžu. Choć paśla minułaha razu ŭ mianie niejki PTSR ad vybaraŭ, nie vielmi chočacca znoŭ apynucca na vybarčym učastku.
Čuła, što niechta źbiraje podpisy: zdajecca, Hajdukievič, moža jašče Kanapackaja? Ja nie ŭpeŭnienaja. Zrazumieła, što narmalnych kandydataŭ niama, a astatnich niama sensu navat zapaminać.
Vybary rekłamujuć z kožnaha prasa, što dosyć śmiešna, uličvajučy vidavočnuju biessensoŭnaść hetaha mierapryjemstva. U apošnija miesiacy mnie ŭ skryniu pačali kidać «nienazojlivuju» ahitacyju — haziety, dzie apisvajecca, jak vydatna ŭ nas žyć, z namiokam «hałasujcie, kab i dalej tak było».
Kali ščyra, nie razumieju, navošta naohuł na heta traciacca hrošy: niaŭžo chtości dumaje, što mohuć vypadkova vybrać nie taho? Mnie zdajecca, hetym razam usim maksimalna ŭsio adno.
Sa znajomymi abmiarkoŭvali vybary tolki ŭ płanie taho, ci jość sens iści hałasavać suprać usich — ci heta «lehitymizuje» toje, što adbyvajecca. Ja asabista nie dumaju, što pachod na vybary sam pa sabie niešta lehitymizuje, tak što, kali chtości choča pajści i vykazać svajo mierkavańnie, heta narmalna. Choć i efiektu ad hetaha ja b taksama nie čakała.
Ad vybaraŭ, mnie zdajecca, nichto ničoha nie čakaje. Jość nievialikaja nadzieja, što paśla ich moža być niejkaja «adliha», ale składana pradkazvać».
Uładzimir, Viciebskaja vobłaść: «Usie viaskovyja susiedzi viedajuć, za kaho iduć hałasavać, radyja i zadavolenyja»
«Na vybary my z žonkaj iści pakul nie źbirajemsia, nie bačym sensu. Moža, i schodzim, ale jašče nie vyrašyli. Dumajem, što ŭsio adno ničoha nie źmienicca, na žal.
Nam u viosku pošta pryviezła ŭlotki ź infarmacyjaj pra kandydataŭ, my ŭsio pračytali i nie ŭbačyli alternatyvy dziejnamu kiraŭniku, i heta vielmi sumna. Z kandydataŭ pamiatajem Hajdukieviča i Kanapackuju, jość jašče dvoje, ich nie zapomnili. Praktyčna va ŭsich jurydyčnaja adukacyja, jość jašče adzin były milicyjanier abo vajskoviec.
Pa televizary pastajanna kažuć, što buduć vybary, i raskazvajuć, jak pravilna vybirać. Kali my heta bačym, pieraklučajem kanał.
U haradach stajać niejkija stendy z ahitacyjaj i zborščyki podpisaŭ. Sa znajomymi hetuju temu nie abmiarkoŭvajem, suviaź u nas tolki telefonnaja, tamu starajemsia nie havaryć, kab nie ŭskładniać adnosiny. Sprabujem abychodzić palityku bokam, nie chočam ni z kim svarycca.
Ale ŭsie našy viaskovyja susiedzi viedajuć, za kaho iduć hałasavać, radyja i zadavolenyja. Na dušy pahana. Nie było adčuvańnia Novaha hoda, niama adčuvańnia śviataŭ. Ładzim sabie śviaty sami, spalim pačak bienhalskich ahnioŭ — i ŭsio. Havorym pra ŭsio i ni pra što…»
Kirył, Minsk: «Adčuvaju tolki ahidu i razdražnieńnie»
«Śpiecyjalna ja za vybarami nie saču, ale fonam infarmacyja dachodzić. Iści na ich taksama pakul nie źbirajusia. Mianie turbuje pytańnie, ci jość sens sapsavać biuleteń abo hałasavać suprać usich.
Z kandydataŭ, akramia Łukašenki, pa fonavych navinach viedaju proźviščy Hajdukieviča i Kanapackaj. Prapahandu nastupnych vybaraŭ baču ŭsiudy — heta i abjavy, i baniery, i rekłama na biłbordach.
Sa znajomymi my toje, što adbyvajecca, nie abmiarkoŭvajem. I heta nie paźbiahańnie temy, a adsutnaść cikavaści da samich vybaraŭ. Adzinaje, što abmiarkoŭvali, ci spyniacca represii paśla 26 studzienia.
U cełym adčuvaju tolki ahidu i razdražnieńnie z hetaj nahody».
«Muž zabaraniaje ŭ domie trymać tempieraturu vyšej za 18 hradusaŭ». Biełarusy viartajucca ź Vialikabrytanii ŭ Minsk. Raźbirajemsia, što adbyvajecca
«Nu, usio…» Ułady prydumali novy sposab cisku na aktyŭnych baćkoŭ: patencyjna ŭ niekalkich tysiač siemjaŭ mohuć adabrać dziaciej. Raźbirajemsia, što adbyvajecca
Ciapier čytajuć
«Byŭ upeŭnieny, što ja niedatykalnaja asoba dla rasijan». Pieršaje intervju Jurasia Ziankoviča na svabodzie14
Kamientary