Vajenny kamisar Homielskaj vobłaści Andrej Kryvanosaŭ, viadomy jak zaŭziaty prychilnik Łukašenki, jaki pieradavaŭ ad jaho enierhiju praz pociski ruki, prykmietna źmianiŭsia. Paśla taho jak pałkoŭnika pryniali ŭ Saviet Respubliki, jon usio čaściej vystupaje ŭ presie, na dziaržaŭnym TB, a pradstaŭlać jaho stali nie inakš jak sienataram, piša «Fłahštok».
Kryvanosaŭ prymieraŭ novy vobraz — jon pierastaŭ paŭsiudna źjaŭlacca ŭ mundziry i adpuściŭ vałasy: ciapier zamiest armiejskaha «vožyka» ŭ jaho pyšnaja šavialura. Pałkoŭnik apranuŭ kaścium i navat akulary.
U novym ampłua jon udzielničaje ŭ ideałahičnych mierapryjemstvach, sustrečach i aktyŭna razdaje kamientaryi na temu ŭnutranaj i źniešniaj palityki, navat mižnarodnaha stanovišča. Vajenkam pazicyjanuje siabie jak ekśpierta i syple razumnymi słovami, choć jany i ni pra što.
Ahulnymi frazami i prapisnymi iścinami jon tłumačyć usio navokał. Niadaŭna Kryvanosaŭ tak sprabavaŭ pierakanać u «asablivaj značnaści biełaruska-amanskaha partniorstva»: «Kali analizavać nie tolki padpisanyja dakumienty, ale i tematyku pieramoŭ kiraŭnika dziaržavy z sułtanam Amana, stanovicca vidavočna, što pierad nami madel uzajemadziejańnia, dzie kožny z bakoŭ vyrašaje svaje stratehičnyja zadačy».
A napiaredadni jon «analizavaŭ» pryjezd Łukašenki ŭ Homielskuju vobłaść i śćviardžaŭ, što «siła dziaržavy — u bieražlivych adnosinach da taho, što dadziena pryrodaj i stvorana čałaviekam».
Ciapier čytajuć
Polšča adkryvaje dva pierachody na miažy ź Biełaruśsiu, ale pakul ź vialikimi abmiežavańniami15
Kamientary