Duch iz tualetiŝa: Rubinaŭ jašče i paet
U vydaviectvie «Litaratura i mastactva» pry finansavaj padtrymcy Ministerstva infarmacyi vyjšła kniha Anatola Rubinava.
U vydaviectvie «Litaratura i mastactva» pry finansavaj padtrymcy Ministerstva infarmacyi vyjšła kniha staršyni savieta respubliki nacyjanalnaha schodu Anatola Rubinava «Vot ona, naša žizń». Rubinaŭ byŭ viadomy jak kiraŭnik ideałahičnaj viertykali, jak zmahar z relihijaj, a ciapier jon prasłyvie jak paet.
«Redahavańniu kniha nie padlahaje, tolki cytavańniu», — napisała ŭ siabie ŭ błohu paetka Aksana Sprynčan:
Och, narod ty naš, narod,
Och, narodiŝie!
Iz połtysiači porod —
Odna porodiŝa!
Naš odin — za ichnich dvuch —
Tolko daj borŝa…
I raz v dvadcať kriepčie duch…
Iz tualetiŝa.
(«Och, narod ty naš, narod!»)
Bieriez i sosien viečien šum,
I pusť nihdie poka ni zhi —
Jeŝie, riebiata, budiet šturm,
Jeŝie posłužat vam mozhi…
(«Lubov moja, Novosibirsk…»)
I za piaťdiesiat
My v civilizaciju prorvaliś,
Kosmos, i balet, i Intierniet —
Vsie postroili, osvoili, sozdali.
(«Mirnaja strana pod mirnym niebom»)
Žizń u mientov takaja nieprostaja,
Opiať zovut, opiať na vyjezd im pora,
I dniem, i nočju mirnych hraždan ochraniajut,
Riskuju žiźniami, lichije opiera.
Och, i mienty, mienty, mienty!
Oni s priestupnikom «na ty»,
Jeho pojmať dla nich pustiak liš suŝij,
Choť nie hieroi, no chrabry,
Choť prostodušny, no chitry,
Ot sieriała ich i kriučit nas, i pluŝit.
Choť tupovaty, no chitry,
Choť nieukluži, no chrabry,
Ot nich po tieleku i pluŝit nas, i kriučit.
(«Mienty»)
Kaho z palitviaźniaŭ mohuć vypuścić paśla anonsu Łukašenki?3
Kaho z palitviaźniaŭ mohuć vypuścić paśla anonsu Łukašenki?
«Kadebist u čornych skuranych palčatkach zadavaŭ pytańni, i kali ja nie adkazvała, pačynaŭ mianie dušyć»11
Kamientary