Vaš vybar

Upłyŭ žurnalistaŭ na čytackuju hramadu zastajecca vialikim. Vykarystoŭvajučy resursy mas-miedyja, jany mohuć zrabić zvyšpapularnaj lubuju knihu, jakaja spadabałasia im asabista.

Tak,

śpis bestseleraŭ brytanskaha knižnaha rynku na hetym tydni ŭznačaliła kniha «Žyćcio i los» — 900-staronkavy raman pra Druhuju suśvietnuju vajnu savieckaha piśmieńnika Vasila Hrosmana, jaki pamior 50 hadoŭ tamu. Hałoŭny redaktar Radyjo 4 VVS Mark Damajzier paličyŭ raman «najlepšaj knihaj XX stahod́dzia» i pryśviaciŭ jamu 8-hadzinny śpiektakl na radyjo. Biezumoŭna, na vybar redaktara paŭpłyvała i asoba samoha Hrosmana — vajennaha žurnalista, uznaharodžanaha ordenam Čyrvonaj Zorki, čyj strašny žyćciovy dośvied byŭ pakładzieny ŭ asnovu knihi, rukapis jakoj kanfiskavaŭ KDB (člen palitbiuro Michał Susłaŭ skazaŭ, što raman Hrosmana moža być nadrukavany ŭ Sajuzie, ale praz 200–300 hadoŭ).

Dziakujučy radyjopastanoŭcy ŭ Anhlii adbyłosia druhoje naradžeńnie «Žyćcia i losu». Knihu, źjaŭleńnie jakoj na čytackim Alimpie nie było abumoŭlena technałohijami markietynhu i zapytańniami knihavydaŭcoŭ, pačali šyroka abmiarkoŭvać. Jak vyśvietliłasia, a) trahičnaja historyja čałaviečaha losu, raspaviedzienaja daŭno pamierłym zamiežnym piśmieńnikam, moža apynucca — niachaj na miesiac-druhi — u centry ŭvahi sučasnaha hramadztva, i fakt hety pierakonvaje, što surjoznaja litaratura moža być zapatrabavanaja nia tolki Nobieleŭskim kamitetam pa litaratury, b) vialikaja pa abjomie kniha moža być pračytanaja mnohimi ŭ časy panavańnia mituślivaj, chutkapłynnaj rečaisnaści. Kažu «surjoznaja», bo tvor Hrosmana zaśviedčyŭ antałahičnaje padabienstva astatnich anhielskich bestseleraŭ. Tudy ŭvajšli niadaŭna ekranizavanaja meładramatyčnaja kniha «Adzin dzień»; śviežy fentezijny raman Tery Pratčeta; «Špijon, vyjdzi von!» — kniha klasyka špijonskaha žanru Džona Le Kare, taksama tolki čto pieratvoranaja ŭ kinastužku; i stos knih pa kulinaryi i dyjecie.

Zrazumieła, sučasnyja ludzi nia mohuć biez daviednikaŭ ab pryhatavańni ježy i špijonskich ramanaŭ. Ale rehularnaje źjaŭleńnie ŭ knižnych topach takich knih, jak «Žyćcio i los», spryjaje tamu, kab hramadztva zapavolvała svoj bieh pa kole žyćcia i knižnych staronkach, spyniała pozirk na istotnym. Heta budzie mahčymym, kali žurnalisty i krytytki pa prykładzie Damajziera buduć śmieła raspaviadać ab svaim kole čytańnia, spryjajučy tym samym źjaŭleńniu novaha standartu masavaj litaratury.

• 0
• 0
• 0
• 0
• 0
• 0