Znajomy vysyłaŭ telehramu Źmitru Daškieviču i skarystaŭsia dla hetaha pasłuhami telefonnaj linii 166. Tekst, jaki jon nadyktavaŭ, byŭ nastupny: «Źmicier, trymajsia. Vieru, što chutka pieramožam vusataha hada!»
Adnak akazałasia, što pisać pra «vusataha hada», nielha. Nielha taksama pisać «pieramožam».
— Ja taki tekst pieradać nie mahu. Ja viedaju, kaho vy majecie na uvazie. U nas instrukcyi jość, kab nie raspaŭsiudžvać takija rečy, — skazała telefanistka.
Tłumačeńni znajomaha, što jon maje na ŭvazie tarakanaŭ nie dapamahło:). U vyniku da Daškieviča palacieła niejtralnaja telehramma kštałtu «Źmicier, trymajsia. Chutka vola. Žyvie Biełaruś».
Jašče raz nahadaju adras Źmitra Daškieviča: 211791, Viciebskaja vobłaść, Hłybokoje, vuł. Savieckaja, 205, kałonija № 13, Źmitru Viačasłavaviču Daškieviču.
Ad advakata viadoma, što telehramy da jaho dachodziać. Tamu kali vy jašče hetaha nie zrabili, to napišycie jamu niekalki radkoŭ. Vašaja telehrama — heta adziny čałaviečy hołas, jaki jon zmoža pačuć u svajoj adzinočnaj kamiery ŭ samaj surovaj kałonii krainy.
