Alaksandr Łukašenka pryniaŭ z dakładam ministra abarony Juryja Žadobina.
Pavodle słoŭ Alaksandra Łukašenki, sistemnaja padrychtoŭka terytaryjalnych vojskaŭ pasłužyć dobraj padtrymkaj dla dalejšaha raźvićcia vajennaha patencyjału dziaržavy, uzmocnić značnaść Uzbrojenych Sił, jakija pavinny adyhryvać klučavuju rolu ŭ zabieśpiačeńni biaśpieki krainy.
Reahujučy na zajavy i kamientaryi niadobrazyčliŭcaŭ, jakija źjavilisia paśla vučeńniaŭ pa terytaryjalnaj abaronie i adpaviednych zajaŭ aficyjnaha kiraŭnika dziaržavy, Alaksandr Łukašenka adznačyŭ, što kancepcyja terytaryjalnaj abarony raspracoŭvałasia z 2000 hoda. «Užo daŭno byli pryniaty hetyja rašeńni, praviedzieny nie adny vučeńni. Narešcie pračnulisia, pačuli, što Łukašenka stvaraje niejkija novyja terytaryjalnyja vojski, novuju armiju, — adznačyŭ jon. —
Kali ja havaryŭ ab tym, što my sapraŭdy stvarajem siońnia novuju armiju, ja mieŭ na ŭvazie nie tolki terytaryjalnuju abaronu i terytaryjalnyja vojski jak asnovu, samuju nižniuju častku našaha abaronnaha ščyta, i toje, što budzie funkcyjanavać u poŭnym svaim razmachu ŭ hady vajny, kali, nie daj boža, heta adbudziecca. Heta nie naša vydumka, my heta nie prydumali. I robicca heta dla taho, kab mienš tracić na rehularnuju armiju. Hałoŭnaja tut ideja, jakaja vynikaje z apošniaj vajny, z ruchu supraciŭleńnia ŭ Biełarusi, partyzanskaj vajny, što my pavinny być da hetaha hatovy. Kab nie atrymałasia tak, jak adbyłosia ŭ 1941 hodzie: było kamu vajavać, u akružeńnie ludzi trapili, ale nie było zbroi».
«Ruch supraciŭleńnia, partyzanski ruch u Biełarusi — heta nieadjemnaja častka supraciŭleńnia biełaruskaha naroda.I my siońnia pavinny nasielnictva da hetaha rychtavać, kali raptam heta zdarycca», — ličyć jon.
Jak adznačyŭ jon, padziei biahučaha hoda jašče raz dakazali, što asobnyja zvyšdziaržavy
Pavodle jaho słoŭ, hetyja miery dajuć mahčymaść jakasna rychtavać vojski, farmiravać sučasnaje abličča biełaruskaj armii. «Nie ŭsio tut, viadoma, hładka, ale vyrašalna», — upeŭnieny Łukašenka.
