U błohach praciahvajecca aktyŭnaje abmierkavańnie subotniaha mitynhu na Bałotnaj płoščy. Niechta stanoŭča aceńvaje toje, što adbyłosia, niechta admoŭna, niechta sprabuje sprahnazavać, što budzie dalej.
Tak, žurnalist i piśmieńnik Dźmitryj Hłuchoŭski ličyć, što mitynh — nie pieramoha. «Kali ŭčora na Bałotnaj sabrałasia 80 tys. čałaviek, milicyja pavodziła siabie prystojna, a centralnyja kanały raskazali pra akcyju, kamuści moža zdacca, što toje, što adbyłosia, — pieršaja pieramoha, za jakoj nastupiać pieramieny da lepšaha. Ničoha paśla Bałotnaj nie pamianiajecca», — piša jon u svaim błohu.
Na jaho dumku, ciapier nastupiła «postpłoščavaja ejfaryja», adnak chutčej za ŭsio ŭłady prosta pamianiali taktyku. «Nam prosta dazvolili vypuścić paru», — ličyć D. Hłuchoŭski, dadajučy, što razradka ŭžo adbyłasia, i «dla mnohich Bałotnaja stanie katarsisam, a dalej pratestavać jany nie pojduć: sabaka adłajecca, a karavan budzie ŭžo daloka».
«Pakul 10 śniežnia na Bałotnaj — heta „niepieramoha“. Ale kali my spynimsia, heta budzie dzień parazy»,— padsumoŭvaje Hłuchoŭski.
Papularny błohier Runeta Rustem Adahamaŭ (drugoi) nazyvaje minułuju subotu adnym z najlepšych dzion u žyćci. «My sabralisia i byli śviadomymi hramadzianami. My vyjšli śmieła, niahledziačy na toje, što napiaredadni nas zapałochvali, pahražali kryvioju, biesparadkami, pravakatarami». «Ale, — adznačaje błohier, — na Bałotnuju pryjšli ludzi z kvietkami i pavietranymi šarykami, viasiołyja i ŭpeŭnienyja ŭ sabie. Ja daŭno nie bačyŭ tak šmat dobrych tvaraŭ u adnym miescy».
Piśmieńnik Barys Akunin paśla pramovy na mitynhu napisaŭ u svaim błohu, što «ŭsia hetaja para sydzie ŭ śvistok, kali pratestoŭcy nie stvorać kaardynacyjny centr, nie zafiksujuć patrabavańni maskvičoŭ». Pieršym patrabavańniem, na dumku piśmieńnika, pavinnyja stać pieravybary ŭ Maskvie i va ŭsich rehijonach, jakija padtrymajuć ruch, druhim — adklikańnie deputataŭ Mashardumy i vybary novaha składu. Trecim — adnaŭleńnie vybarnaści maskoŭskaha mera.
«A naohuł, — padsumavaŭ B. Akunin, —
uražańnie ad mitynhu mocnaje. Usie vietlivyja, navat palicyja. Jaje, darečy, było vielmi niašmat».
Papularny błohier i žurnalist Natalla Radułava ličyć, što ŭłady vyrašyli źmianić stratehiju. «Paśla poŭnaha maŭčańnia ab mitynhach apazicyi na TB, paśla błakavańnia apazicyjnych błohaŭ i ŽČ, jany vyrašyli dać zadni chod: „Dobra, dazvolim im vypuścić paru“. ŽŽ zapracavaŭ, mitynhi pačali ŭzhadniać ź vialikaj kolkaściu udzielnikaŭ», — piša N. Radułova.
«Byccam my ŭsie vyjšli, kab vykazać niezadavolenaść parušeńniami na vybarach. Jakija my małajcy, jakija śviadomyja. Nu i dobra. My ciapier budziem vypuskać paru rehularna. My zrobim dumku pra inšy ŭrad zvykłaj dla rasijcaŭ», — adznačaje błohier.
U svaju čarhu, na dumku dyjakana Andreja Kurajeva, samaje važnaje — toje, što mitynh skončyŭsia, i, akramia miesiacovaha zaćmieńnia, nijakich inšych kataklizmaŭ nie adbyłosia. «Siońnia my ŭbačyli, što nasamreč navat sistema ŭłady „Adzinaj Rasii“ i ŭsioj palityčnaj sistemy značna bolš ustojlivaja, čym mahło zdavacca jaje nośbitam i kiraŭnikam. Prajšoŭ mitynh — i što?» — zadajecca pytańniem Kurajeŭ.
Na jaho dumku,
pieravybaraŭ nie budzie, naviersie zastanucca tyja ž ludzi, ale heta «nie tak užo i drenna, tamu što ŭ tych, chto byŭ na mitynhu, niama piersanalnych abo partyjnych alternatyvaŭ».
Hałoŭnaje, na dumku Kurajeva, u tym, što «dla pradstaŭnikoŭ ułady akazałasia, što možna zahadvać milicyi (palicyi) nie bić ludziej, možna nie reahavać zališnie ŭzbudžana na toje, što niechta publična z taboj nie zhadžajecca, i možna spakojna ažyćciaŭlać usie zapłanavanyja dziejańni, nie abviaščajučy ŭ krainie režymu nadzvyčajnaha stanovišča».
A hałoŭnaje dla pratestoŭcaŭ, adznačaje A. Kurajeŭ, — heta toje, što možna pratestavać, i pratest nie budzie vylivacca ŭ barykady. «Možna nie pahadžacca — i pry hetym nie atrymać pa mordzie. Heta i jość škoła stanaŭleńnia hramadzianskaj adkaznaści i ŭ naroda, i ŭ samoj ułady».
Najbolš karotka padvioŭ vyniki mitynhu piśmieńnik Zachar Prylepin.
«Učora byŭ vydatny dzień, viadoma. Dobra pastajali i dobra vypili potym. Usie adno adnaho lubiać i pavažajuć. Turbuje tolki adno: nam ničoha nie daduć.Jany nam skazali svaju lubimuju frazu: „My vas pačuli“. Taki voś mahutny vynik. A tak — radasna, viadoma. Zachapleńnie prosta», — napisaŭ Z. Prylepin.
Kamientary