24 lutaha a 18.00 ŭ mienskaj kramie “Padziemka” adbyŭsia pakaz biełaruskamoŭnaha “Kryminalnaha čytva”, ahučanaha tvorčaj inicyjatyvaj “Biełaruski Halfstrym”.
Arhanizataram dublažu staŭsia Franak Viačorka, režyseram – Alaksandar Pamidoraŭ (za im taksama rola Džułsa), Lavon i Hanna Volskaja pieraŭvasobilisia ŭ "tarancinaŭskich" kafejnych rabaŭnikoŭ, Ihar Varaškievič ahučyŭ kryminalnaha bosa, Pit Paŭłaŭ – Vincenta Vehu, jahony syn Jan-Vincent Paŭłaŭ (čyjo imia abaviazanaje hieroju Tarantyny) – chłopčyka Buča. A darosły baksior Buč (Brus Ŭilis) zahavaryŭ hołasam palityka Alaksieja Janukieviča, jaki j prapanavaŭ pradublažavać ulubionuju stužku (heny vybar užo staŭsia pryčynaj skandału).
Pierakład zrabiŭ Maks Ščur, a redaktarami vystupili Juraś Bušlakoŭ, Vincuk Viačorka j Piatro Sadoŭski (što taksama skandał uzmacniła: dyplamat zajmajecca takoju stužkaj!)
Mnohim było cikava, jak pierakładuć łajanki (u karcinie rekordnuju kolkaść razoŭ – 271, užyvajecca słova “fuck”). Franak Viačorka adrazu skazaŭ, što biełaruskaja mova – nia jość tolki viaskovaja ci tolki intelektualnaja. Jana – moładzievaja i “my chacieli dać biełaruskija słovy i bamžu, i hopniku”. Alaksandar Pamidoraŭ paskardziŭsia, što łajanki – markietynhavy chod, a biełaruskija prykazki j prymaŭki amerykanskamu filmu bolej pasujuć.
I, sapraŭdy, stužka atrymałasia sakavitaju:
“Pierastralać na aśliny syradoj”
“Zamačyć hetaha hlista”
“Srany tataŭ hadzińnik” (i cełaja historyja ź im)
“Mianie zavuć Vasia, a ty ŭ haŭnie i nie naryvajsia”
“Zatkni jamu ziapu!”
“Da chalery haŭniukoŭ”
“Ja što – maskal, ty dzie – u Omsku?”
“K chieram sabačym”
“Blacha!” (šmatkroć)
“Kasić kaniušynu”
“Da dupy honar”
“Kasu cyckami zasłaniać”
Nie havoračy ŭžo pra Malinaŭku, Viaśnianku, Šabany, Bieraściejskuju šašu i “zasrany Čarnobyl”, jakija vydatna ŭpisalisia ŭ amerykanski film. (Kali na dublažy “Šreku-2” miascovych realij było zašmat – to tut ich akurat).
I jašče heta treba čuć: intanacyi Volskich, jakija hrajuć “zialonych” rabaŭnikoŭ, bas Alaksandra Pamidorava j “hamburhierskija” razvahi Pita Paŭłava, “hanhsterski” ryk Ihara Varaškieviča j “bakserskija” pryhody Janukieviča. “Biełaruskaje čytvo” nie sastupaje aryhinału, a časam i pieraŭzychodzić jaho, a što da pierakładu, to jamu, mo, pazajzdrościŭ b i Tarancina.
Šmatkroć bačany, zahledžany j zašmalcavany ad pierajmańniaŭ amerykanski film iznoŭ staŭsia žyvym, śviežym… i biełaruskim.
Z kožnym novym dublažom “Halfstrym” pavyšaje ŭzrovień. I heta zaŭvažajecca navat u drobiaziach. Tak na premjery hledačam, akramia pres-papieraŭ razdavalisia… koła j čyzburhiery (jakija abmiarkoŭvajuć hieroi karciny). Ličbavyja płytki “Kryminalnaha čytva” ŭžo majuć nia tolki ahučanuju biełaruskuju – ale j aryhinalnuju anhłamoŭnuju darožku. Na žal, pakul biez subtytraŭ. Ale j sam “Halfstrym” – inicyjatyva, jakaja tolki razhortvajecca.
Biełaruskaje “Kryminalnaje čytvo” možna budzie nieŭzabavie nabyć u Miensku, rehijonach - praź sieciva i raspaŭsiudnikaŭ.
Hladzi jašče:
Dla «Kryminalnaha čytva» znajšli 500 biełaruskich łajanak
