Alesia Bialackaha čakajuć ciažkija dni i miesiacy: ź jaho buduć vybivać prašeńnie ab pamiłavańni.
U takoha Alesia zakachałasia Natalla.
Natalla čakaje Alesia i pakutuje razam ź im.
Natalla Pinčuk čytaje list, jaki tolki pryjšoŭ z turmy ad Alesia.
Šlub brali ŭ 1987, tady Natalla była na čaćviortym kursie, a Aleś u aśpirantury ŭ Minsku.
Takim Bialacki byŭ, kali chadziŭ u škołu.
Natalla, niaviesta, padčas vučoby va ŭniviersitecie.
Bialacki padčas słužby ŭ vojsku.
Bialacki ŭ maładości hraŭ na hitary ŭ hurcie "Baski".
Bialacki vučyŭ biełaruskaj movie polskich ksiandzoŭ i manašak.
Aleś razam z baćkam i synam.
Hetaha zajca zabiŭ nie Bialacki, a prosta paprasiŭ sfotkacca z "trafiejem".
Razam ź Mikołam Statkievičam.
Pierad 50-hodździem Bialackaha my pahavaryli z žonkaj Alesia Natallaj Pinčuk, jakaja ŭzhadała cikavyja historyi ź ichnaha žyćcia. 10 faktaŭ, pra jakija nie pračytaješ u Vikipiedyi ci aficyjnaj bijahrafii.
1. Znajomstva z žonkaj
«U Łojevie žaniŭsia moj stryječny brat, — raskazvaje Natalla Pinčuk. — Heta byŭ 1982 hod. Aleś byŭ na viasielli jak muzyka. Zaprasiŭ mianie tančyć, a potym pravodziŭ dadomu. Na druhi dzień my praciahnuli naša znajomstva. Mahčyma, takim mimalotnym naša znajomstva b i zastałosia, kab nie inšy vypadak».
2. Prachodzili praktyku ŭ susiednich łahierach
«Ja vučyłasia ŭ piedvučelni ŭ Łojevie, a Aleś — u Homielskim dziaržaŭnym univiersitecie. Paśla treciaha kursa była letniaja praktyka, kali studenty vyjazdžali ŭ łahiery pracavać pijaniervažatymi. Vyjšła tak, što praktyku my prachodzili adnačasova, i nas nakiravali ŭ susiednija łahiery. Voś tam znajomstva i zamacavałasia. Byli spatkańni na ŭsiu noč, nie da dziaciej užo było ranicaj. Ja tady paznajomiłasia ź jahonymi adnakurśnikami: Jedrusiem (paet Eduard Akulin — «NN»), dziaŭčatami. U Alesia była tady vielmi hustaja šavialura, maim siabroŭkam jon taksama vielmi padabaŭsia».
3. Žyli paasobku
«Razam prabyli ŭ Homieli tolki adzin hod, kali jon byŭ na piatym kursie, a ja na pieršym. Dobra pamiataju, što ja rychtavałasia da svajho ispytu, a jon vučyŭ francuzskuju movu — da svajho. A šlub brali ŭ 1987, ja tady była na čaćviortym kursie, a jon u aśpirantury ŭ Minsku, pabralisia ŭ krasaviku, ja ŭziała try vychadnyja ŭ dekanacie, uskłali kvietki da pomnika Maksimu Bahdanoviču, paśla pajšli ŭ restaran «Na rostaniach». My ŭžo prajšli stadyju, kali žyli paasobku: ja ŭ Homieli, jon — u Minsku. Jak ja skončyła ŭniviersitet, to mianie raźmierkavali ŭ Kalinkavicki rajon, u viosku Damanavičy, nastaŭničała ad vieraśnia da sakavika. Kali syšła ŭ dekretny adpačynak, to źjechała da jahonych baćkoŭ u Śvietłahorsk. Była ŭ ich dva miesiacy padčas dekretnaha i čatyry miesiacy paśla naradžeńnia Adama. Tolki paśla mama Alesia Nina Alaksandraŭna dała nam hrošy, što ŭtarhavała na kłubnicach, kab my zdymali kvateru ŭ Minsku».
4. Cieść nie adrazu pryniaŭ
«Pamiataju Dziady-1988, kali Aleś pryjechaŭ dadomu, cicha na vuška mnie raskazaŭ, što było, jak ich razahnali. I daje palito, u jakim parvali rukaŭ. Kaža, tolki baćkam nie havary. Zašyvaju, a maci chodzić i kaža: «Dzieści ŭžo ŭ milicyju trapiŭ». Nastolki jana prazorlivaja była.
Zrazumieła, viedaješ, na što idzieš, ale prablem i pieražyvańniaŭ praz heta mieniej nie stanovicca. U mianie baćka byŭ partyjec, ščyry kamunist, jon adrazu zrazumieŭ, chto jahony budučy ziać. Baćka prynosiŭ dadomu listy, što raspaŭsiudžvalisia ŭ arhanizacyjach ab «Tutejšych», «Tałace». Jon imknuŭsia nie ŭ łob piarečyć našym stasunkam, a dziejničać nibyta nieznarok. Ja tolki praź niejki čas skazała jamu, što pabrałasia šlubam».
5. Dasyłaŭ žoncy sms ab pieralotach
Pa svajoj pracy Bialackamu časta davodziłasia jeździć za miažu ŭ kamandziroŭki. Žonka kaža, što narmalna pieranosiła takija pajezdki, tolki pieražyvała za paloty. «Mnie było važna viedać, ci jon prylacieŭ, ci nie. Tamu ja jaho pryvučyła: jak tolki pryziamlajecca, dasyłać mnie smsku».
6. Ihraŭ na hitary
Hraŭ na hitary ŭ hurcie «Baski» padčas vučoby ŭ Homieli. Mienavita hety kalektyŭ zaprasili na viasielle stryječnaha brata Natalli. «Paśla ŭniviersiteta hitaru ŭ ruki nikoli nie braŭ».
7. Hryby i kvietki
«U pryncypie, ty nie pamyliłasia: majo chobi — čytańnie, — cytuje Natalla list Alesia. — Ale majo litaraturaznaŭčaje minułaje psuje majo čytańnie. A voś sapraŭdnych chobi ŭ mianie dva: źbirańnie hryboŭ i dahladańnie kvietak u sadzie, ale nie chatnich». Natalla śmiajecca, što z hryboŭ Aleś zaŭsiody prychodziŭ z poŭnymi kašami. «A potym pačynalisia sprečki, ci možna hetyja hryby jeści ci nielha. Aleś ličyŭ, što ŭsie jany jadomyja. Skančałasia zvyčajna tym, što Adam adciahvaje baćku ŭ inšy pakoj, a ja vykidvaju pałovu i kažu, što tak uvarylisia (śmiajecca)».
8. Ježa i zasoły
«Navat siabry ździŭlalisia, što haradski čałaviek Aleś tak lubiŭ pracavać na ziamli. Na leciščy ŭ jaho zaŭsiody byŭ poŭny paradak. Vyroščvaŭ hurki, bulbu, usiaho ŭ jaho było. Voś i z turmy časta piša, pytajecca, jak tam spravy na harodzie. Letaś sabralisia jahonyja siabry, kab dapamahčy sa zboram uradžaju. Aleś i zasoły na zimu samastojna rabiŭ. Što tyčycca ježy, to mnie bolš padabajucca prostyja recepty, a voś Aleś lubić sam niešta prydumvać, ekśpierymientavać».
9. Rybałka, palavańnie, futboł
U siamiejnym albomie jość zdymak, dzie Aleś sa strelbaj na ruce trymaje ŭ inšaj padstrelenaha zajca. «Heta jany ź siabrami pajšli na palavańnie. Zdajecca, što na čatyroch čałaviek u ich było adno ružžo. Viadoma, nikoha nie ŭpalavali. Zatoje na zvarotnym šlachu sustreli inšaha palaŭničaha sa zdabyčaj, dyk choć pafotkalisia». Inšy zdymak, Aleś na rybie: «Nie pamiataju, kab jeździŭ na rybałku kali. Moža, toje samaje, što i z zajcam (śmiajecca)».
Zatoje Bialacki lubiŭ jeździć na bajdarkach. Imknuŭsia vypravicca ŭ takoje padarožža kožnaje leta. «Futboł my tolki časam hladzieli, samyja bujnyja spabornictvy. A ŭvohule mała mahu ŭzhadać vypadkaŭ, kab my razam hladzieli televizar, niejak nie skłałasia, Aleś čaściej u volnyja chviliny čytaŭ knižki».
10. Mova
«Z Alesiem u siamji zaŭsiody havaryli pa-biełarusku. I Adama tak vychoŭvali», — kaža Natalla Pinčuk.
