Эвангельле паводле Мацьвея (Il Vangelo secondo Matteo)Італія – Францыя, 1964, чорна-белы, 132 хв (DVD)
Рэжысэр: П’ер Пабла Пазаліні
Ролі выконваюць: Энрыке Іразоке, Маргарыта Каруза, Сузанна Пазаліні, Марчэла Марантэ, Марыа Сакратэ, Сэтыміа Дзі Порта
Жанр: Біблейская гісторыя
Прызы: Вялікі прыз экумэнічнага таварыства, адмысловы прыз на МКФ у Вэнэцыі
Адзнака: 10 (з 10)
Гісторыя нараджэньня, жыцьця, укрыжаваньня і ўваскрашэньня Хрыста.
Паэт і бунтар П’ер Пабла Пазаліні экранізаваў Дабравесьце як дакумэнтальнае і пякучае сьведчаньне, як цуд, што разгортваецца на нашых вачох – зямны й звышнатуральны. Чорна-белая стужка зьнятая ў напаўдакумэнтальнай манэры, пазычанай у нэарэалістаў. Выпаленыя італьянскія пэйзажы, што сталіся Галілеяй, зморшчаныя твары сялянаў, рымскія жаўнеры, якія нагадваюць нацыстаў. Мастакі здаўна малявалі біблейскую гісторыю, як сучаснасьць, але ў Пазаліні й блізка няма вычварнага эстэцтва, калі ў загрувашчаных дэкарацыях губляецца сэнс.
Галоўнае – Дабравесьце. І акторы ў карціне – не прафэсійныя і тлумныя зоркі, а людзі. Фактурныя постаці, акрэсьленыя твары – дзеля праўды.
Здымаліся ў стужцы й сябры Пазаліні, а маці рэжысэра сыграла Панну Марыю ля крыжа. На ролю Хрыста рэжысэр хацеў запрасіць знаёмых паэтаў – Джэка Керуака ці Яўгена Яўтушэнку, але знайшоў Энрыке Іразоке – з некананічным для каталіцтва “візантыйскім” абліччам.
У фільме дзёрзка пераплеценыя рускія рэвалюцыйныя песьні, амэрыканскія сьпірычуэлы, шум Сіцыліі й Калабрыі. Але карціна – не марксісцкае прачытаньне Дабравесьця (хаця масавыя сцэны выглядаюць і “рэвалюцыйна”, а сам Пазаліні - лявак). Фільм – сьведчаньне Хрыста. Які не ў палацах – і з ганарлівымі, а ў сэрцах дабрашчасных.
