 |
Так кажа начальнік аддзела па справах моладзі ў Віцебску, па сумяшчальніцтве старшыня грамадскага аб’яднання «Русский дом» Андрэй Герашчанка.
Інфармацыйна‑аналітычны партал расійскага Інстытута краін СНД змясціў гутарку з кіраўніком беларускага грамадскага аб’яднання «Русский дом» Андрэем Герашчанкам. Той разважае пра штучнасць беларускай мовы, культуры і адмаўляе існаванне беларускай нацыі. Нічога дзіўнага для партала, які прапагандуе ідэі далучэння да Расіі краін па яе перыметры. Калі б не пасада А.Герашчанкі. Той працуе начальнікам аддзела па справах моладзі адміністрацыі Кастрычніцкага раёна Віцебска.
«Мы («Русский дом» — «НН») принципиально представляем себя не в качестве диаспоры за рубежом, а как общественную организацию неотъемлемой части русского народа, оказавшегося разделённым с Великой Россией вследствие геополитических потрясений конца XX века, — кажа ў інтэрв’ю беларускі дзяржаўны чыноўнік. —
В этом отношении Белоруссия видится мне скорее ещё одним русским государством, нежели инонациональным образованием. Во взаимоотношениях России и Белоруссии более правильно оперировать теми критериями, которыми мы оценивали отношения ГДР и ФРГ,
Северной и Южной Кореи или же современных Германии и Австрии, Черногории и Сербии».
Закранаючы пытанне нацыянальнага самавызначэння ў Беларусі,
Герашчанка выказвае погляды ХІХ стагоддзя, дагэтуль жывыя ў расійскай ідэалогіі, — ён дзеліць беларусаў на прарасійскіх і празаходніх.Прычым па рэлігійнай прыкмеце: «Те же, кто смотрит в сторону Европы, имеет польские, униатские или католические корни, или просто следует выгодной конъюнктуре «незалежнасти», везде и всюду подчёркивают свою нерусскость и европейскость в противовес «русской азиатчине». Они считают себя не столько белорусами, сколько литвинами (не путать с литовцами), ностальгируя не просто по временам Великого Княжества Литовского, а по выдуманному ими мифическому облику этого средневекового государства».
А сама беларуская нацыя, паводле Герашчанкі, — вынік змовы літвінаў, у шэрагі якіх запісваецца нават Уладзімір Мулявін:
«С советских времен именно белорусы‑литвины практически полностью контролируют ряд значимых сфер в области культуры — театры, СМИ, издательства и т.п., что и приводит к иллюзии проживания в Белоруссии как бы совершенно иного, не русского народа. К сожалению, в рядах литвинов немало и русских (великороссов), приехавших из самой России, выучивших официальный белорусский язык и не понимающих, что таким образом они играют на руку тем недругам Русского мира, что хотят навечно оторвать Белую Русь от России и окончательно лишить белорусов их исконной русскости. Один из самых ярких примеров подобных заблуждений — ушедший из жизни руководитель ВИА «Песняры» Владимир Мулявин, родившийся и выросший в Сибири».
Дарэчы, Герашчанка ўваходзіць у праўладны саюз пісьменнікаў.
Беларусізацыя, кажа Герашчанка, гэта «не более, чем попытка расколоть единый русский народ и внушить белорусам мысль о том, что они — нерусские и их дальнейшая успешная судьба связана с Европой, точнее с католической Польшей, а не с Россией».
Кіраўнік «Русского дома» паўтарае тэзы пра непаўнавартасць беларускай мовы.
«Официальной белорусской «мовой» владеют от силы 5% населения. С таким же успехом «мову» можно было бы объявить государственной в Смоленске или Пскове. (…)». Пры гэтым Герашчанка перасцерагае пра магчымасць развіцця ў Беларусі ўкраінскага варыянта: «Но пример Украины говорит о том, что в случае активной белорусизации, точнее дерусификации, в отдалённой перспективе вполне возможно увеличить сферу белорусского языка и затем оторвать белорусов от русской цивилизации».
Тое, што такое інтэрв’ю змяшчае сайт установы, галоўная задача якой «вызначэнне і навуковае забеспячэнне расійскіх інтарэсаў на тэрыторыі былога СССР», не дзівіць. Аднак
як погляды Андрэя Герашчанкі стасуюцца з працай у дзяржаўным апараце Рэспублікі Беларусь? Ён з’яўляецца начальнікам аддзела па справах моладзі адміністрацыі Кастрычніцкага раёна Віцебска. І атрымлівае заробак з дзяржаўнага бюджэту. І пры гэтым дазваляе сабе публічна ставіць пад сумнеў існаванне беларускай нацыі.
«Цікава, а як стасуюцца падобныя выказванні з афіцыйнай ідэалогіяй краіны? Яна ж, нібыта, не адмаўляе існаванне беларускай мовы і народа», — кажа праваабаронца Валянцін Стэфановіч. Ён мяркуе, што такія заявы патрабуюць грунтоўнага аналізу.
«Я не ўсё падтрымліваю з таго, што напісана ў тым інтэрв’ю. Вас гэта супакоіць?» — так адказаў Андрэй Герашчанка на пытанне, як ён сумяшчае старшынёўства ў «РД» з працай на дзяржаву, якую фактычна не прызнае. Паўтараю пытанне. «Так і сумяшчаем»,— гучыць у адказ. І сустрэчнае пытанне: «А вы чаму па‑беларуску размаўляеце? Вы сапраўды любіце беларускую мову? Няўжо вам хочацца, каб мы былі другаснымі, адсталымі?»
Дзіўная пазіцыя чыноўніка. Калі ён «не падтрымлівае ўсяго», напісанага ад яго імя, чаму на партале «Материк» няма абвяржэння? Але з наступных яго словаў відаць, што ўсё ж падтрымлівае, але вымушаны «сумяшчаць».
Дарэчы, Герашчанка не адзіны ў «Русским доме», хто «сумяшчае».
Начальнік аддзела фізічнай культуры, спорту і турызму Віцебскага гарвыканкама Дзмітрый Скарынкін з’яўляецца каардынатарам Моладзевай асацыяцыі «Русского дома». Арганізуе вайскова‑патрыятычныя гульні.
* * *
Каментар рэдакцыі
Амаль дзесяць гадоў у аблвыканкаме за працу з моладдзю адказвае чалавек, які не прызнае існавання беларускай нацыі. Гэта не кур’ёз. Гэта вынік культурнай палітыкі Лукашэнкі. Дыскрымінацыя ўсяго беларускага, дзяржаўная ідэалогія без нацыянальнага грунту дазваляе кадрам накшталт Герашчанкі прывольна пачувацца ў дзяржаўным апараце. Іх найвышэйшая мара — працаваць у апараце расійскім. Але так, каб не пераязджаць. Бо хто ў Маскве магілёўскіх чакае? А пакуль, «разделенные с Великой Россией», яны будуюць Расію ўнутраную. Няма такой іншай краіны Еўропы, дзе б людзей з такімі поглядамі прызначалі на дзяржаўныя пасады. Тым больш — выбіралі.
