Ілюзіяніст (Illusionist).
ЗША–Чэхія, 2006, каляровы, 110 хв.
Жанр: драма паводле раману Стывэна Мільгаўзэра.
Адзнака: 7 (з 10).
На бяду сустрэліся бедны юнак і герцагіня. Яны ня роўня адзін аднаму. Празь пятнаццаць гадоў закаханы герой вяртаецца ў Імпэрыю як ілюзіяніст Эйзэнгайм. Яго дзівосы неверагодныя – і герцагіня адразу кідаецца ў абдымкі былога сябра.
Але дзяўчына ўжо заручаная з кронпрынцам – і ёй належыць не апошняе месца ў плянаваным дзяржаўным перавароце. Ганарлівы прынц ня можа дапусьціць, каб сарвалася мадэрнізацыя аўстра-вугорскай манархіі...
Фільм Ніла Бёргера – гэта чары. Чары эпохі з палацамі, кацялкамі, мундзірамі, карункамі, жабракамі – і палітычнымі інтрыгамі.
Гэта чары кінэматографу, на які вельмі падобныя сьпірытычныя сэансы Эйзэнгайма. Выпаленыя сэпіяй вуліцы, чараўнік пад дрэвам, здані дзяцей – і глядацкі шок. Апэльсінавае дрэва, якое вырастае на нашых вачох, выдрэсіраваныя матылі, імгненны партрэт імпэратара.
Чараўнік Эдварт Нортан («Байцоўскі клюб») – стрымана-таямнічы, сьледчы (Пол Джамаці) – імпэтны й валявы, кронпрынц (Руфус Сьюэл) – ганарліва-мярзотны, а закаханая гераіня (Джэсыка Біл) – копія Скарлет Ёхансан.
«Ілюзіяніст» – гэта чары любові. Стрыманай, палкай, ціхай. Яна здольная чакаць і прыдумлівая на вынаходніцтвы.
Гісторыя мага і герцагіні ў нечым нагадвае каханьне Жыгімонта Аўгуста й Барбары Радзівіл. Але разьвязка аўстрыйскай драмы прымусіць жанчын плакаць ад радасьці.
Ды толькі, колькі прадоўжыцца шчасьце, збудаванае на геніяльных ілюзіях?
