Как отреагировали бы белорусские межвоенные писатели на новость об улице Алеся Дударя
Пишет Ганна Северинец в своём фейсбуке.
Дубоўка: Во дык навіна…. Адам, ці чуў ты? Вуліцу Дударом назавуць. Бач ты! Фацэт які…
Бабарэка: Ды чуў. Але, Уладзік, хаця гэтае рашэнне «Узвышша» разглядае як спрэчнае, мушу прызнаць, што ўсё ж ёсць за што. Ён і сярод заснавацеляў «Маладняка», і паэт неблагі ўсё ж, і крытык…
Дубоўка: Пра крытыка маўчы.
Вольны: Перакладчык ён яшчэ ў нас! «Анегіна» пераклаў! Ты ж толькі закусвай глядзі, перакладчык!
Дубоўка: Без яго перакладчыкаў стае, на два мікрараёны хопіць. Некаторыя вунь Шэкспіра пераклалі, а без вуліцы ходзяць.
Вольны: Шэкспір буржуазны, а Пушкін — пралетар. Эй, перадайце хто цыбуліны чалавеку-вуліцы!
Броўка: Слухай, Петрусёк….
Глебка: Што, Петрусёк?
Броўка: А ці не занадта Дудару вуліцы? У мяне вуліца — то зразумела. У цябе — зразумела таксама. У Купалы вуліца, у Коласа плошча. У Кандрата ў Малінаўцы ажно прыпынак. А гэтаму, мо, завулка хопіць?
Вольны: Ай, кіньце вы, чаго вам ужо зайздросціць. У аднаго вуліца ў цэнтры, ў другога ля метро…
Броўка: Наадварот.
Вольны: Што наадварот?
Броўка: Гэта ў мяне ў цэнтры, а ў яго ля метро. Як Глебка і Броўка, толькі наадварот.
Вольны: Не зразумеў, але чорт з вамі. У мяне вунь і завулка няма, але ж маўчу.
Дубоўка: Грукніце яму хто-небудзь па спіне, папярхнуўся ж! Лопне зараз ваш чалавек-вуліца.
Вольны (грукае сябра па спіне): Казаў жа табе — закусвай! Што ты на два горлы гарэлку хлебчаш! Табе яшчэ дошку мемарыяльную сваю адкрываць! Ат, нябога!
Дубоўка: Во як. Ён нават не ва Ўзвышшы — а яму вуліца. А Жылку калі дадуць вуліцу? А Мрыю?
Бабарэка: Ну, Уладзік, покуль да Узвышша дойдуць — у Пухавічы ўпруцца. Скончыцца Менск. Не хопіць нам вуліц. Нам славы дастаткова. З нашых у Чорнага вуліца ё.
Дубоўка: Чорт, да падыміце вы яго з салаты хто-небудзь. Бо не вуліца, а нейкі ляжачы паліцэйскі.
Дудар: Хто паліцэйскі?! Ды я зараз за паліцэйскага…
Вольны: Ціха-ціха! Чшшшш… Ціха, Шурка, спакайней… Вось так… Кулак давай сюды, ага… Расцісні пальцы, расцісні… Вось табе на, замест салаты капялюш нейкі. Мягенька. Лажыся. Усё. Маладзец. Во як узрадаваўся хлопец. Стаміўся ажно. Цішэй давайце. Няхай адпачне. Яму шчэ вуліцай быць.
«Освобождали немцев от фашизма, а сами оставались в том же дерьме». Опубликована третья часть воспоминаний Григория Березкина о советских репрессиях3434
Комментарии