Кіраўніцтва ХАМАС свабодна і не хаваючыся жыве ў Бэйруце, Досе і Стамбуле, варочае мільённымі маёнткамі, цешыцца з жыцьця, перасоўваецца па сьвеце, сустракаецца з сусьветнымі лідэрамі, раздае інтэрвію. Хвалёныя ізраільскія спэцслужбы нават не спрабуюць іх дастаць, хоць іхныя адрасы добра вядомыя і ўсе сродкі для гэтага маюцца. Калі было патрэбна, рабілі і не такое. Да вайны асабовы склад "Брыгад аль-Касама" (збройнага крыла ХАМАСу) налічваў ад 2500 да 5000 ваяроў. Днямі IDF рапартавала пра зьнішчэньне 9000 баявікоў, а вайне няма канца. У ходзе вайсковай апэрацыі быў вызвалены збройным шляхам 1 (адзін) закладнік, а загінула сама меней 16, зь якіх мінімум 3 былі наўмысна забітыя жаўнерамі IDF (пра абставіны сьмерці іншых не паведамляецца).

А ведаеце чаму? Таму, што ХАМАС быў створаны ў 80х гадох (першапачаткова, як мясцовая каморка міжнароднага руху "Браты-мусульмане", бо сваіх радыкальных іслямістаў у Палестыне тады не было) пры падтрымцы ізраільскай контарвыведкі "Шын Бэт", як супрацьвага сьвецкім палестынскім вызваленчым рухам, такім як "Фатх" ды АВП. Падтрымліваўся і фінансаваўся Ізраілем альбо пад кантролем Ізраілю. Пра гэта днямі ўголас распавядаў вярхоўны камісар ЭЗ Жазэп Барэль. Гучыць як сэнсацыя, але гэтая "сэнсацыя" даўно і добра вядомая ўсім, хто мінімальна цікавіцца Блізкім Усходам. Навошта гэта Ізраілю? Вельмі проста: пакуль сусьветная грамадзкая думка будзе асацыяваць палестынскі нацыянальна-вызвольны рух з ХАМАС, ніколі ня будзе прызнаньня незалежнасьці Палестыны. Хто ж будзе выказвацца на карысьць радыкальных іслямістаў і тэрарыстаў?! Вашая рэакцыя красамоўна сьведчыць, што разьлік слушны.

Мэтай ультраправага ізраільскага ўраду (на ключовых пасадах ізраільскія фашысты-каханісты Ітамар Бэн-Гўір -- раней ён быў асуджаны за тэрарызм ізраільскім судом -- і Бэцалель Смотрыч) ў гэтай вайне зьяўляецца не "зьнішчэньне ХАМАСу", а канчатковае вырашэньне палестынскага пытаньня, прынамсі ў пасе Газы. Яны адкрыта вядуць перамовы з Эгіптам і ДР Конга аб пераселеньні 2 мільёнаў пазбаўленых жытла, вады, ежы і лекаў насельнікаў Газы ў гэтыя краіны. Гэта падручнікавы прыклад генацыду, на карысьць чаго днямі выказаўся Міжнародны Трыбунал Справядлівасьці (ICJ)  ў Гаазе. Але Ізраілю даўна пляваць на міжнароднае права. Як казала Голда Мэір, "пасьля Галякосту нам можна ўсё". Калі што, ізраільскае лобі ў Вашынгтоне, Лёндане, Бэрліне, націсьне на патрэбныя гузікі і заходнія "эліты" прыкрыюць чарговае злачынства сіяністаў. Ніхто ж ня хоча, каб на яго прыляпілі цэтлік "антысэміта", як лепяць на ўсіх крытыкаў сіянісцкай палітыкі, у тым ліку на мноства этнічных габрэяў ды нават артадаксальных рабінаў.

Жуйце жуйку хасбары далей. А калі нясмачна, раю пачытаць ці паслухаць такіх ізраільскіх экспэртаў, як Ilan Pappe, Avi Shlaim, Gideon Levi, Miko Peled, Арцём Кірпічонак. Калі валодаеце польскай, прыдасца dr Wojciech Szewko - выбітны знаўца Ўсходу.