У горадзе-героі Пецярбургу сустрэліся апошнія сябры Расеі. Зусім без сяброў, у суцэльным коле ворагаў, няхай і з Крымам, жыццё аказалася ўсё ж такі не такім салодкім, як ялцінская цыбуля.
Грошай мала, крэдыту няма, і нават упэўненасць у сваім сакральным праве гнуць суседзяў паступова сыходзіць. Спрабавалі сябраваць з кітайцамі, але тыя раптам злачынна заявілі, што паважаюць тэрытарыяльную цэласнасць Украіны. Куды беднаму імперцу падацца, дзе ветлівую галаву схіліць? Тут воляй-няволяй ўспомнілі пра еўрапейскія каштоўнасці, але - асаблівыя. Існуюць, ведаеце, у Еўропе такія спецыяльныя людзі з асаблівасцямі. Пратэстуюць пастаянна, выказваюць сваю нязгоду з большасцю. Называюцца - неанацысты.
Насамрэч, з кім яшчэ нам цяпер сябраваць? Ультраправыя супраць фальшывых каштоўнасцяў ліберальнай дэмакратыі, і мы супраць. Яны супраць буржуазнага індывідуалізму, і мы тут жа. Яны змагаюцца супраць матэрыялізму і абывацеляў, а галоўныя расійскія мысляры падкідваюць пасільную колькасць аргументаў. Яны расісты, ксенофобы і гамафобы, ну і мы трошкі ў гэтым кірунку працуем.
Ні ў каго ў свеце невядомых традыцыйных каштоўнасцяў няма, а ў нас з імі ёсць. Ну, можа быць, яшчэ ў ісламістаў ёсць усё, што нам трэба, каб разам пайсці супраць Захаду. Але ісламісты чамусьці пакуль не прызнаюць у нас сваіх, біць статуі не запрашаюць і крыўдна называюць кафірамі. А гэтыя адразу прызналі ў нас сваіх, падтрымалі і Крым, і Наваросію, і на выбарах усё, што трэба назіраць, назіралі (памятаеце, «Йобік»?). Гэта сябры нашы.
І вось 22 сакавіка ў гатэлі Holiday Inn у канферэнц-зале «Пятроў-Водкін» праходзіць Міжнародны рускі кансерватыўны форум, дзе, без перабольшання, збіраецца ўвесь колер арыйскай расы. Ёсць тут вайскова-патрыятычныя грэкі з «Залаты зары», гэткія Квачковы з Элады, звіхнутыя на нацыянальнай велічы. Ёсць каардынатары баявікоў-нацыяналістаў з ЕС, якія ваююць ва Украіне на баку «ДНР». Каларытныя нацысты-шведы з распушчанага ў 2008 годзе Нацыянал-сацыялістычнага фронту.
Нацысты з усёй Заходняй Еўропы і нават адзін ультраправы дэпутат Еўрапарламента з Германіі. Усяго адзінаццаць арганізацый, найвышэйшае фашысцкае грамадства, арыстакратыя зброду. Ну і прымаючы расійскі бок адпаведны. Асобы ўсе вядомыя, мажныя і традыцыйныя.
Атрымліваецца загадкавая рэч. Сямідзесяцігоддзе перамогі ў вялікай вайне, Расія, якая цалкам складаецца з антыфашыстаў, праважаючых, як нядаўна ў Екацярынбургу, добраахвотнікаў «біць фашыстаў» і накрытая георгіеўскай стужачкай, - гэта з аднаго боку. Гасцявы домік для неанацыстаў, міжнародная канферэнцыя сыноў арыйскай расы, антысемітаў і нашых сяброў у горадзе, які перажыў блакаду, - з другога.
Уласна, з усіх еўрапейскіх ультраправых на злёт у Пецярбург, здаецца, забыліся запрасіць толькі ўкраінскіх. Так, можа быць, выкажам небяспечную думку, справа там зусім не ў Бандэры?
Расійскае грамадства адцягнулася на крыкі аб кіеўскай хунце і ўпусціла той момант, калі стала удзельнікам вялікай міжнароднай неанацысцкай канферэнцыі ў зале «Пятроў-Водкін».
Фармальным арганізатарам злёту нашых апошніх сяброў з'яўляецца «Рускі нацыянальны культурны цэнтр - Народны дом». Але па факце з сябрамі працуе партыя «Радзіма», якая існуе пад пратэкцыяй віцэ-прэм'ера Рагозіна. Да 2016 года «Радзіма» можа стаць адным з галоўных саюзнікаў і выратавальнікаў «Адзінай Расеі» на выбарах у Дзярждуму. Саюзнікам справа.
