Pra heta paviedamiła žonka palityka Maryna Adamovič.
«Zvanok staŭ absalutnaj niečakanaściu, — kaža žančyna. — Nie viedaju, ci jamu dazvolili toje, na što majuć prava astatnija źniavolenyja — 2 telefanavańni ŭ miesiac, ci heta vyniki vizitu vysokaha hościa?»
Mikałaj paćvierdziŭ, što na dniach u turmie jaho naviedaŭ apostalski nuncyj arcybiskup Kłaŭdyjo Hudžeroci. Sustreča prachodziła ŭ prysutnaści namieśnika načalnika Departamienta vykanańnia pakarańniaŭ (DVP) Siarhieja Pracenki.
Mikałaj Statkievič pieradaŭ, što ŭ razmovie z vysokim hościem paćvierdziŭ svaju pazicyju, jakuju vykłaŭ jašče ŭ apošnim słovie ŭ sudzie — nielha prapanoŭvać ŭładam hrošy za vyzvaleńnie palitviaźniaŭ, inakš buduć novyja zakładniki.
Jon prasiŭ Apostalskaha nuncyja pieradać svaju hłybokuju ŭdziačnaść Śviatomu Ajcu za ŭvahu i malitvu, a taksama davieści svaju pazicyju da jeŭrapiejskich palitykaŭ. Palitviazień jašče raz padkreśliŭ, što prosić Jeŭrapiejski sajuz nie źmianiać svaju pryncypovuju pazicyju ŭ dačynieńni da biełaruskaha režymu.
Jon taksama paviedamiŭ, što źviarnuŭsia z prapanovaj da Siarhieja Pracenki — nie prymušać supracoŭnikaŭ turmy iści na ździełku z sumleńniem i biaskonca vyšukvać ŭ jaho roznyja drobnyja parušeńni, kab padaŭžać strohi režym utrymańnia, parušajučy pry hetym zakon. «Niachaj svaim zahadam DVP „pryznačyć“ mnie try hady strohaha režymu, niachaj voźmuć na siabie adkaznaść i nie padstaŭlajuć ludziej», — pieradaŭ Mikałaj Statkievič.
— Jon viedaje pra situacyju z Daškievičam, vielmi pieražyvaje za jaho i raić nie spyniać cisk, kab spynić pieraśled palitviaźnia. Taksama prasiŭ pieradać vinšavańni z dniom naradžeńnia Iharu Alinieviču i Alesiu Bialackamu, bo sproby adpravić vinšavańni ich svajakam akazalisia marnymi, — paviedamiła Maryna Adamovič.
Ci viedaje Mikałaj ab vyzvaleńni Siarhieja Kavalenki i Paŭła Syramałotava?
— Mabyć, viedaje, ale ja zabyłasia spytać naŭprost — zvanok, jak zaŭsiody, niečakany. Ale skazaŭ, što dumaje, što pačaŭsia handal, i źviazvaje vizit nuncyja jakraz sa sprobami ŭłady «damovicca».
Na zdaroŭje nie skardzicca, adzinaje, što skazaŭ, što ciapier u turemnym dvoryku amal zusim nie byvaje sonca — vosień, sonca nizkaje i nie dastaje praz vysokija ścieny i rašotki. I soniejka jamu vielmi brakuje.
Ale Mikałaj nie hublaje aptymizmu i badzioraści, imkniecca zaniać svoj dzień tak, kab nie zastavałasia volnaj chviliny, uvieś čas zaniaty spravami. Tak i čas biažyć chutčej, — skazała Adamovič.
