Не ўсё залежыць з аднаго нейкага фактара, як выключна паўстаньня. У нейкіх варунках, перамагае паўстаньне, у іншых большы плён дае маўклівы супраціў, выхананьне мірнага непрыманьня чужога й адукацыя. Вось вам прыклад краінаў Балтыі. Калі беларусы гінулі ў паўстаньнях за Літву, страчвалі сваю эліту, свой людзкі рэсурс(Касьцюшка, 1831, 1863), які мог даць большы плён, ліетувісы ціхенька сядзелі, як клопікі пад лістом, і чакалі спрытнага моманту. У выніку яны ў чакаляце, яны прыхапілі й агульную гісторыю, і назву, і Вільню, а дзе беларусы ? Іх усе кінулі, сьцягнуўшы коўдру на сябе...

Жвір, "На-ду-ли!" (c) Х-ло.

Досыць гэтых рускамірных завыванняў ўжо. Хто хацеў захавацца, хто рабіў для гэтага свядомыя высілкі, той захаваўся, каб выкарыстаць спрыяльны момант сабе на карысць.

Так, літоўцам ці ўкраінцам было прасцей. Але ж сёння тутэйшым манкуртам нішто не заважае быць і гадаваць дзяцей беларусамі, нават мужнасці асаблівай не патрэбна, патрэбная толькі воля, якой няма.

Імя, цяпер сытуацыя якасна іншая. Пачынаць амаль з нуля, калі ўсё згарэла й разбурана, а што ацалела - тое скрадзена суседзямі, аб'ектыўна цяжэй і складаней, чым маючы падмурак, ці захаваны будынак, у якім трэба толькі зьлёгку падмесьці ды шчасьліва жыць. Тым больш, што пачынаць яшчэ й ня браліся, з прычынаў усім вядомых ...

Імя, на манкурта ты глядзіш праз люстэрка, бо твае продкі зваліся літвінамі,а ты сябе завеш белым русскім

Асобныя памылкі не надта ўплываюць на суб'ект, які моцна хоча выжыць. Бо 99% астатняга часу ён ідзе да мэты: пабудовы ўласнага дзяржаўнага дому. Прыклад - польская, літоўская, чэская, ды й бадай любая іншая еўрапейская нацыя.

І наадварот, калі народ жыць ня хоча, той ніякія карнавалы з "дасціпнымі" плакатамі яму не дапамогуць. Прыклад - былыя беларусы, якія ў 20-м ст. нават мелі ўласную дзяржаву. Бо 99% астатняга часу зманкуртаваны народзец імкнецца знікнуць у русском міре або, як варыянт, паразбегчыся ў нейкія іншыя.

Компетентная, но никому не нужная лузерская писанина.

Які грунтоўны артыкул! Дзякуй аўтару.

Автор, будучи некомпетентным, путает мягкое и теплое - русификация была последствием восстаний, а не их причиной. До 1831 царские власти смотрели на эти земли сквозь пальцы. Если бы не шляхетская чванливость и эти два польских восстания, то польская культура окончательно ассимилировала бы белорусские крестьянские массы.

[Рэд. выдалена]

Тутака крывадушна скавытаюць аб дыктатуры, аб расейшчыне, і адначасова ўхваляюць беларушчыну насаджаннаю Маскваю ды вынішчаюць гістарычную праўду аб нашым народзе, аб нашых героях.

Ёсць толькі адна праўда: усе спробы нічога не каштуюць калі няма выніку.

У 20 нас наўмысна ўцягнулі ў гэтую барацьбу каб знішчыць і захапіць

План масквы спрацаваў, А свои мозги имеешь? Я вот ни разу не поверил словам Бабарико, Колесниковой, Тихановской и прочим. Никуда не ходил, знал что пересажают. Так и произошло. Революцию надо готовить, а не марши с кветачками.

Ленин , ты трус

Мерзасці, А ты глупый.

Артыкул добры, а каменты толькі соплі, слёзы ды смурод.
"Кінь вечны плач ты аб старонцы...." (с)
Але размазваць соплі і слёзы падабаецца. Стала звычкай яшчэ і пернуць на цэлы свет. І Вільню нейкія клапы забралі, і волі няма, і змаркнк.. змаркун.. карацей нейкі народзец хоча знікнуць, і плакацікі не ўратуюць....
Не патрыятызм, а псіхічны разлад нейкі. Магчыма то следства працяглага стану ўнутранай эміграцыі, што іржою з'ела ментальнае здароўе беларускай інтэлігенцыі

Хто вы такія, каб іх судзіць? Запісвайцеся ў Паспалітае Рушанне, там з вас зробяць людзей

Ротмістр, Потомки. А кто ты такой, чтобы упрекать нас иметь свое мнение на историю?

Заўважце, ні Бразаўскас, ні Ландсбергіс не чынілі супраціву ў 60-я-70-я, не заклікалі да паўстаньня, яны самі былі часткай сыстэмы, маўчалі ды выжывалі, максымальна зьберагалі патэнцыял нацыі, мову, нацыянальную культуру, падтрымлівалі ўсё, што сілкавала самасьвядомасьць на колькі гэта было магчыма. Тактыку дыктавалі абставіны, захаваць душу і сілы. І гэтая сіла выпрастала "спружыну", як толькі ціск на яе аслаб. А можна было б чыніць паўстаньні ахвяруючы ўсім і страціць усё. Уласна, яны нічога асаблівага не вынайшлі, проста 1) улічылі досьвед беларусаў 19-га стагоддзя, якія ў паўстаньнях страцілі патэнцыял для станаўленьня нацыі, і 2) свой уласны досьвнд, з таго ж часу, калі яны сядзелі "пад лістом", сасьпявалі, захоўвалі ды назапашвалі сілы...