Чамусьці, калі імавернасць нападу з раёну Мазыра-Гомеля была відавочнаю і рэальнаю, калі ў густанаселынм раёне Мазыр-Каленкавічы, дзе немагчыма праводзіць вучэнні з-за вялікай колькасці вялікіх і малых населеных пунктаў, групавалася вялізная наступальная армія, ва Украіне ніхто не зрабіў нічога, каб стварыць хаця б нейкія перашкоды для камфортнага даезду (не прасоўвання з баямі, а проста даезду без нейкіх нязручнасцяў) расійцаў да Кіева і акупацыі кіеўскіх прадмесцяў. Нездарма, многія расійскія жаўнеры, так бесперашкодна едучы дарогамі Кіеўшчыны ад беларускай мяжы, лічылі, што едуць на парад і недзе наперадзе іх чакаюць радасныя "вызваленыя" цётачкі з кветкамі. Нават дарогі і масты не сапсавалі, не кажучы ўжо пра фартыфікацыйныя збудаванні. Ужо 25 лютага расійскія ДРГ на БМП і БТРах арудавалі на кіеўскай Абалоні. Жыхары тэрыторыі, якая зазнала жахі акупацыі - Буча, Ірпень, Макараў, Барадзянка і навакольных сёлаў расцэньваюць гэта такім самым чынам, як і здачу Херсоншчыны і маюць вельмі шмат пытанняў да тых, хто адказны быў за абарону. А зараз імавернасць, вядома ж, ёсць. Але беларуская армія наўрад ці палезе, якая б яна прамытая прапагандай не была. Там сярэдні і малодшы афіцэрскі склад мае магчымасць бачыць рэальную сітуацыю. Расійцы могуць з нашай тэрыторыі зноў палезці. Таму быць да гэтага падрыхтаванымі трэба. Але ствараць пры гэтым антыбеларускую (на жаль, не антылукашысцкую, а менавіта антыбеларускую - спадар генерал нідзе нават не ўзгадаў прозвішча дыктатара, істэрыку, якая транфармуецца ўнутры Украіны ў дыскрымінацыю і нянавісць да беларусаў ва Украіне, якія як раз з лукашэнкам і змагаюцца) налаштаванасць у грамадстве Украіны, па-мойму - папросту недальнабачна. Усё ж, лепей было б, калі беларусы ва Украіне былі б сябрамі Украіны, а не апірышчам магчымых нападнікаў з тэрыторыі Беларусі.
Генерал Крыванос: Украіне варта наносіць удары па аэрадромах у Беларусі, якія выкарыстоўваюцца ў ваенных мэтах