Біце ў сэрцы іх — біце мячамі, Не давайце чужынцамі быць! Хай пачуюць, як сэрца начамі Аб радзімай старонцы баліць. …..Бiце ворагау бiце паганых не давайте спокойна iм жыць, хай пачуюць як з ночы да рана пад нагамi iм глеба гарыць …
Leopard 2
10.02.2023
Жыве Беларусь!
(*_*)
10.02.2023
Нарэшце...
Скукотищааа
10.02.2023
У этих змагаров с головой всё порядке? Неужели они не видят, чем обернулось "посполитое рушенне" на Украине? Или они, как "настоящие герои", за последствия своего "героизма" ответственности не несут?
Пан Усялян
11.02.2023
Скукотищааа, выпил - закуси...
Чаркашкварка
10.02.2023
Нарэшце замест балбатнi ствараецца наша рэспублiкаская армiя, у кагосцi лопне пукан))))
Юзік са станцыі Крулеўшчына
10.02.2023
Аляксандр Ходзька 1828
«З бітвы ў ляшскай краіне Мчыш ты, рыцар-ліцвіне, – Меч аголены над галавою. Конь твой белы, бы з снегу, Гром абгоніць у бегу – Іскры толькі ды пыл за табою».
II «Я – ліцвінаў Пагоня, Меч сынам нясу ў звоне – Ён крывёй яшчэ ляшскай дыміцца. Змалку бітвы хай знаюць, Да крыві прывыкаюць, Што я ліў і што зноў будзе ліцца.
III А ў кургане я лягу – Хай сыны меч пры сцягу Мой павесяць з сяброўкай-касою. Ды па мне хай не плачуць, Як той меч будуць бачыць – Пакідаю для славы ім зброю».
IV «Што ляціш, Орле белы. Ты з Літвы, ачмурэлы? Бы кап’ё, твая вострая дзюба. Грудзі з дзюбаю тою Ты запэцкаў крывёю. Сядзь ля Нёмна, змый кроў. Як тут люба!»
Унук Героя Савецкага Саюза Мікалая Кедышкі стаў голасам Паспалітага рушэння, якое хоча «вызваліць Беларусь»
Не давайце чужынцамі быць!
Хай пачуюць, як сэрца начамі
Аб радзімай старонцы баліць. …..Бiце ворагау бiце паганых не давайте спокойна iм жыць, хай пачуюць як з ночы да рана пад нагамi iм глеба гарыць …
1828
«З бітвы ў ляшскай краіне
Мчыш ты, рыцар-ліцвіне, –
Меч аголены над галавою.
Конь твой белы, бы з снегу,
Гром абгоніць у бегу –
Іскры толькі ды пыл за табою».
II
«Я – ліцвінаў Пагоня,
Меч сынам нясу ў звоне –
Ён крывёй яшчэ ляшскай дыміцца.
Змалку бітвы хай знаюць,
Да крыві прывыкаюць,
Што я ліў і што зноў будзе ліцца.
III
А ў кургане я лягу –
Хай сыны меч пры сцягу
Мой павесяць з сяброўкай-касою.
Ды па мне хай не плачуць,
Як той меч будуць бачыць –
Пакідаю для славы ім зброю».
IV
«Што ляціш, Орле белы.
Ты з Літвы, ачмурэлы?
Бы кап’ё, твая вострая дзюба.
Грудзі з дзюбаю тою
Ты запэцкаў крывёю.
Сядзь ля Нёмна, змый кроў. Як тут люба!»