"Усім бацькам вядома, як цяжка падстрыгчы дзіця."
сапраўды - гэта цяжка. першыя гады стрыгла яго сама...

але нешта вось узгадала, як стрыглася часам сама... аднойчы (студэнцкія гады) захаджу такая ў парыкмахерскую (а я ўжо хадзіла ў яе. яна мне спадабалася. яна была ля майго дому, але на момант гэтага майго прыходу крыху пераехала) і кажу - мне калі ласка пад машынку. а былі доўгія валасы) дзяўчыны такія кажуць - вой, ну гэта вам не да нас, а ў мужскі зал. ну ў мужскі, дык у мужскі, - кажу. мужчына спакойна (невозмутимо)) стрыжэ мае доўгія валасы пад кароткі ёршік..) дзяўчыны з жаночага залу кажуць - ну вы і смелая...

я не смелая...) ну проста

яшчэ цікава то, что потым гэта цырульня пераехала да нас... у раён, дзе мы сталі жыць з мужам... і яна дасюль тут. непасрэдна побач з домам. і муж ходзіць толькі туды, і сын. хоць я прапаноўвала ім новыя розныя варыянты... але ім падабаецца.

і так - гэта была першая цырульня, куды я павяла малога, калі зразумела, што ён ужо не будзе баяцца цырульні