«Вылазка на тэрыторыю Беларусі нам пакуль не патрэбна». Камандзіры палка Каліноўскага адправіліся ў тур па гарадах Еўропы
У нядзелю пачалося турнэ кіраўніцтва палка імя Кастуся Каліноўскага па гарадах ЕС. Першае мерапрыемства адбылося ў Варшаве. Журналіст «Люстэрка» наведаў сустрэчу з камандзірам падраздзялення Дзянісам Кітом Прохаравым і ягоным намеснікам Вадзімам Кабанчуком і даведаўся, навошта каліноўцы выправіліся ў гэтую паездку.
Сустрэча з камандзірам палка Каліноўскага Дзянісам Кітом Прохаравым і яго намеснікам Вадзімам Кабанчуком праходзіла ў адным з самых прэстыжных раёнаў Варшавы — Саскай Кэмпе. Тут з верасня 2020 года ў мадэрнісцкім асабняку 1930 года пабудовы месціцца «Беларускі дом» — адна з арганізацый беларусаў Польшчы.
Ля брамкі гасцей сустракаюць два моцныя маладыя чалавекі ў балаклавах. Яны ветліва вітаюцца і запрашаюць прайсці на тэрыторыю. Парадны ўваход закрыты. Людзей на мерапрыемства праводзяць праз заднія дзверы. Чаму — незразумела.
У фае «Беларускага дома» ў чарзе на другі паверх даволі шматлюдна. Усіх наведнікаў просяць здаць на часовае захоўванне тэлефоны — відэа– і фотаздымка на сустрэчы забароненыя. Хтосьці спрачаецца, але аддае дэвайсы, хтосьці адразу згаджаецца.
За 10 хвілін да пачатку сустрэчы ў зале практычна няма свабодных месцаў. У першым шэрагу на ганаровым месцы сядзіць адзін з найстарэйшых беларускіх палітыкаў Зянон Пазняк у суправаджэнні Паўла Усава, свайго паплечніка па арганізацыі «Вольная Беларусь».
На гадзінніку — пяць хвілін да пачатку. Месцаў у зале ўжо няма, а людзі ўсё ідуць і ідуць. Каму пашанцавала — уладкоўваецца на падаконніку. Іншыя тоўпяцца ля ўваходу. Арганізатары просяць партэр перасунуць крэслы на паўтара метра наперад, каб тыя, хто чакае на лесвіцы, змаглі хаця б зайсці ў залу.
У невялікае памяшканне набілася больш за 120 чалавек. Сярод іх прадстаўнікі розных узростаў, прафесій і поглядаў — мініяцюрны зрэз беларускага грамадства ў выгнанні.
— Прашу ўсіх устаць, — звяртаецца да аўдыторыі прадстаўнік палка Павел Вілі Кухта. — Жыве Беларусь!
— Жыве! Жыве вечна! — хорам адказваюць людзі.
«Полк Каліноўскага — гэта народны праект»
Сустрэча пачынаецца. Першым выступае камандзір палка Дзяніс Прохараў.
— Гэта сустрэча ўдзячнасці, мы прыехалі, каб падзякаваць вам, пазнаёміцца і адказаць на вашыя пытанні, — кажа ён аўдыторыі. — З самага пачатку існавання полк Каліноўскага залежыць ад падтрымкі, і першымі на просьбу аб падтрымцы адгукнуліся простыя беларусы — хтосьці прыйшоў да нас добраахвотнікам, хтосьці дапамагае фінансава. Дзякуючы гэтаму мы адбялілі імя беларусаў, бо ў першыя дні вайны з тэрыторыі Беларусі на Украіну ляцелі ракеты і заходзілі расійскія войскі. Таму беларусаў пачалі недалюбліваць. Цяпер увесь свет навучыўся падзяляць беларусаў на сапраўдных і праўладных тараканаў.
— Полк Каліноўскага — гэта народны праект, — працягнуў думку Прохарава яго намеснік Вадзім Кабанчук. — За ўвесь час нашага існавання мы не атрымалі ні капейкі грошай ад фондаў, уся падтрымка — ад беларускага народа.
Пасля гэтых словаў Кабанчука зала выбухнула доўгімі апладысментамі.
— Свет уваходзіць у перыяд нестабільнасці, — працягнуў намеснік камандзіра. — Наперадзе будзе шмат войнаў, і Беларусі спатрэбяцца нацыянальныя збройныя сілы. Але толькі вайсковага прадстаўніцтва мала. Таму 29 ліпеня 2023 года мы правялі ў Кіеве нашу канферэнцыю, у якой узялі ўдзел розныя палітычныя сілы. Па выніках была створаная Часовая вайсковая камісія, у якую ўвайшлі таксама беларускія бізнэсоўцы, якія працуюць ва Украіне. Без згоды іншых удзельнікаў я не магу казаць пра планы камісіі, але ўжо вельмі хутка будуць цікавыя навіны. Мы гатовыя да самых радыкальных варыянтаў, бо стаіць пытанне выжывання.
Дзяніс Прохараў паспрабаваў растлумачыць удзельнікам сустрэчы змену стратэгіі палка Каліноўскага на філалагічным прыкладзе:
— У беларускай мове ёсць слова «супраціў», але яно нам больш не падыходзіць. Бо супраціў — гэта калі ты супраціўляешся, а нам трэба змагацца, ісці шляхам барацьбы. Нас чакае вайна ўдоўгую, трэба мець да гэтага гатоўнасць. Як будзе — пабачыце. У нас наперадзе — пытанне па Беларусі. Нельга расслабляцца!
«Вылазка на тэрыторыю Беларусі будзе адкрыццём другога фронту, нам гэта пакуль не патрэбна»
На гэтым выступы камандзіраў палка Каліноўскага скончыліся, і аўдыторыі прапанавалі задаваць пытанні Прохараву і Кабанчуку.
Адзін з прысутных спытаў, чаму каліноўцы не праводзяць дыверсійныя аперацыі на тэрыторыі Беларусі — так, як гэта робіць Рускі добраахвотніцкі корпус, які здзейсніў некалькі вылазак углыб расійскага тылу.
— Полк Каліноўскага — частка Збройных сілаў Украіны, мы падпарадкоўваемся вайсковай вертыкалі і несамастойныя ў сваіх рашэннях, — патлумачыў Вадзім Кабанчук. — Але справа не толькі ў гэтым: дробная дыверсійная аперацыя з нашага боку была б выкарыстаная Лукашэнкам, каб скампраметаваць Украіну і абвінаваціць яе ў агрэсіі.
— Вылазка на тэрыторыю Беларусі будзе адкрыццём другога фронту, нам гэта пакуль не патрэбна, — дадаў Дзяніс Прохараў.
Камандзіраў палка таксама спыталі пра тое, чаму з іх падраздзялення сыходзяць байцы. Дзяніс Прохараў патлумачыў, што такое часам сапраўды здараецца. Гэта звязана з тым, што полк — вялікі калектыў, і ў ім бываюць канфлікты паміж людзьмі.
— Некаторыя з нашых былых байцоў перавяліся ў іншыя падраздзяленні Збройных сілаў Украіны, і мы з імі сустракаемся падчас выканання баявых задачаў, — расказаў Дзяніс Прохараў. — Ніякіх канфліктаў паміж намі няма, нам даводзіцца сумесна працаваць, і мы ставімся адно да аднаго з вялікай павагай.
Такі адказ, відаць, не задаволіў чалавека, які задаў пытанне, і ён удакладніў, што некаторыя байцы сыходзяць з палка праз недавер да кіраўніцтва.
— Ці не плануеце вы ўвесці выбары камандзіраў? — задаў ён наступнае пытанне.
Пачуўшы гэта, Зянон Пазняк, які сядзеў у зале, гучна засмяяўся. Пасля яго пачала смяяцца ўся зала, у тым ліку камандзіры палка.
— Выбары, сур’ёзна? — сказаў Дзяніс Прохараў. — Полк Каліноўскага — гэта вайсковае фармаванне, як і ў любым іншым, у нас існуе іерархія камандавання.
— Мы не казакі Запарожскай сечы, якія выбіралі сабе атамана, — прадоўжыў Вадзім Кабанчук. — Але зараз вядзецца праца над стварэннем статута палка, і калі там будзе пункт пра выбары кіраўніцтва, то мы будзем гэта разглядаць.
Адзін з удзельнікаў сустрэчы спытаў камандзіраў каліноўцаў, чаму яны не рэагуюць на абвінавачанні ў карупцыі і негатыўныя каментары ў сацыяльных сетках, якія часам гучаць ад былых байцоў падраздзялення.
— Калі б мы рэагавалі на кожны такі закід, то не развіліся б як падраздзяленне, — адказаў Дзяніс Прохараў. — Заўсёды будуць незадаволеныя, і пляўкі ў наш адрас ёсць, але было б памылкай у іх захраснуць. У нас няма на гэта часу, бо мы ваюем.
— Вельмі добры адказ, — шэптам сказаў Зянон Пазняк і пачаў пляскаць у далоні. Да беларускага палітыка далучылася ўся зала.
Наступнае пытанне задаў грамадзянін Польшчы на сваёй роднай мове. Пытанне датычыла зніжэння ўзроўню падтрымкі Украіны з боку краін Захаду.
— Зараз прыйшоў час горкай праўды. Людзі на Захадзе павінны адчуць, што ідзе вайна і яна не скончыцца хутка. Таму Украіне і нам патрэбная падтрымка, каб вайна не прыйшла ў Еўрапейскі саюз, — адказаў Дзяніс Прохараў.
— А ён маладзец, — зноў пахваліў адказ камандзіра палка Зянон Пазняк.
Пасля гэтага мікрафон узяў падлетак гадоў 16−17:
— Перад сустрэчай мы з мамай абмяркоўвалі, што будзе з беларусамі, якія падтрымліваюць рэжым. Вы не баіцеся грамадзянскай вайны?
— Не будзе ніякай грамадзянскай вайны, — адказаў яму Вадзім Кабанчук. — Я памятаю 1996 год, калі пасля рэферэндуму на плошчу Незалежнасці ў Мінску выйшлі супраціўнікі і прыхільнікі Лукашэнкі. Нас (тых, хто супраць) было некалькі тысячаў, а за Лукашэнку прыйшло ўсяго 15 чалавек.
— Ну, не 15, іх было троху больш, — сказаў Усаву Зянон Пазняк.
— Мы будзем жыць з імі мірна, але тыя, хто парушыў закон ці забіваў беларусаў, — абавязкова адкажуць перад законам, — працягнуў Вадзім Кабанчук.
Адно з апошніх пытанняў з аўдыторыі датычыла лёсу Яна Дзюрбейкі і Сяргея Дзягцёва, двух каліноўцаў, што трапілі ў чэрвені 2022 года ў расійскі палон.
— Складанае і балючае пытанне, — адказаў Вадзім Кабанчук. — Мы ўвесь час праводзім маніторынг абменнага фонду, падымаем пытанне пра неабходнасць іх абмену. Мы не ведаем, што з імі зараз і дзе яны знаходзяцца. Спадзяемся, што зможам узяць у палон важнага расійскага вайскоўца і абмяняць яго на нашых хлопцаў.
«Людзі — гэта самы галоўны і, на жаль, самы цяжказдабывальны рэсурс»
Пасля яшчэ некалькіх пытанняў з залы і прагляду фільма пра паход Каліноўскага сустрэча скончылася — агулам яна доўжылася каля дзвюх гадзін. Калі госці разышліся, Дзяніс Прохараў адказаў на пытанні «Люстэрка».
— Цягам сустрэчы ў мяне склалася ўражанне, што мэта вашага турнэ па краінах і гарадах Еўрасаюза — гэта пошук грошай і чалавечых рэсурсаў. Гэта так?
— Гэта так. Улічваючы, што ў нашым падраздзяленні даволі вялікі штатны расклад, патрэба ў людзях будзе заўсёды. Людзі — гэта самы галоўны і, на жаль, самы цяжказдабывальны рэсурс. Грошы, матэрыяльныя рэсурсы — гэта не так складана, з гэтым дапамагаюць простыя беларусы і бізнэсоўцы. Нам важна заматываваць людзей, каб яны прыехалі і сталі часткай падраздзялення, якое ваюе. Мы не кажам пра зброю ці стрэльбы, мы кажам пра кіроўцаў, медыкаў і гэтак далей. Гэтае пытанне не вострае, але яно стаіць.
— Як байцы, якія цяпер знаходзяцца на фронце, паставіліся да таго, што іх камандзіры з’ехалі ў турнэ па Еўропе?
— Нармальна паставіліся. Не так даўно я вярнуўся з Харкаўскага напрамку, дзе мы рабілі вялікую працу, вынікі якой — вельмі добрыя. Разам з хлопцамі я ўдзельнічаў у аперацыях, перад гэтым праводзіў баявое зладжванне. Я намагаюся быць карысным паўсюль. І тая справа, якую я раблю зараз, таксама карысная для нашага падраздзялення. Хлопцы гэта разумеюць.
Чакаецца, што сустрэчы з камандзірам палка Каліноўскага і яго намеснікам будуць праходзіць у розных гарадах Польшчы, Чэхіі, Германіі і Літвы кожны дзень да 1 лютага. З іх раскладам можна пазнаёміцца на сайце падраздзялення, а пра дакладныя месцы правядзення паведамяць у тэлеграм-канале палка незадоўга да іх пачатку.
Апублікавалі размовы жонкі Балабы, у якіх яна спрабуе схаваць ад мужа трох каханкаў, у тым ліку Руслана Аляхно25
Каментары