Напішыце, калі ласка, пра хатніх жывёл новага адказнага за эканоміку ў адміністрацыі Лукашэнкі. І пра ягоную любімую туалетную паперу.
Не буди лиха...
08.03.2024
Наконец то и Лука обзавелся яйцеголовым. А бахвалился, думал что минет его чаша сия.)))
давдека
08.03.2024
38-летний Егоров не представляет угрозы Лукашенко, потому что не может баллотироваться в президенты.)
Нярускі
08.03.2024
Не ведаю, ці пакінуць мяне і маю сям'ю ў спакоі, калі вы гэта надрукуеце, але і маўчаць шкодна:
2-га сакавіка ў кватэру суседзяў "матэматыка з Ліды" (матэматык жыве ў 53-й, а размова пра 55-ю) пачалі грукаць кулакамі двое супрацоўнікаў у цывільным:
-- Где ваш сын?
-- На работе. А что с ним?
-- Откройте. Из милиции.
У выніку мяне пратрымалі на 4-м паверсе Фрунзенскага РУУС да цёмнага. Патрабавалі мабільны тэл сына. Пад канец шматгадзіннай размовы сунулі ў рукі просты кавалак паперы з нумарам кабінета, куды прапанавалі прывесьці за ручку дарослага сына на наступны дзень -- 3-га сакавіка.
Большую частку часу ў кабінетах, а іх было два, я гаварыў па-беларуску.
3-га сакавіка я ранкам некаторы час сядзеў адзеўшыся, думаў што ізноў заявяцца па маю душу, бо сыну ўдалося неяк мяне супакоіць і патлумачыць, што ў мяне ў руках не павестка, а просты кавалак паперы. Такім чынам я нікуды не пайшоў і чакаў "гасьцей".
У першым кабінеце, куды мяне даставілі 2-га сакавіка двое ў цывільным, акрамя гаспадара кабінета, прысутнічалі нач. крымінальнай міліцыі і супрацоўнік, які праводзіў у нас вобшук у сакавіку 23-га года. Тады і я і сын знаходзіліся на Акрэсьціна.
Абодва -- і нач крымінальнай міліцыі і той яго падначалены, які прыходзіў з вобшукам -- зрабілі выгляд, што мяне ўспомніць не могуць. Не ведаю чаму. Гэта здзівіла.
Начальнік крымінальнай міліцыі папрасіў нагадаць, калі мы бачыліся, маўляў не прыпамінае. Я нагадаў. Начальнік крымінальнай міліцыі ўзняў крык, што я не хачу працаваць, што ўсе ягоныя намаганьні "дапамагчы людзям" марныя, а выходзячы з кабінета разрадзіўся пафасным спічам:
-- А если что-то для вас свято, то носите это глубоко в себе, а не выставляйте напоказ.
Гэта з-за беларускай мовы.
У другім кабінеце мяне пасадзілі насупраць стула, на якім дэманстратыўна красаваліся дзьве таўсценныя тэчкі: "Наемники", "Террористы".
Пакуль мой чуллівы і спагадлівы слухач бавіў час, слухаючы мяне, раз пораз наведваліся тыя, хто мяне прывёз. З намёкамі, што пасадзяць сына за распаўсюд наркотыкаў. З рэплікамі кшталту:
-- Такие как вы [с сыном] СВУ собрать могут!
-- Ваши соседи еще ножи не покупают?
Пра гэтае прызначэньне, а размова вядзецца пра сына майго суседа, я даведаўся з НН учора. А вось апошняя з'яўленньне Аляксандра Ягорава ў кватэры бацькоў я памятаю.
Мама шумна абмяркоўвала сваё з сынам.
-- А кто ему тут поможет?!
Сын выходзіць з кватэры. Міма з пятага паверха спускаюся я.
Мама сыну, убачыўшы мяне:
-- Вот еще кто ему поможет!!
Адчуў сябе людаедам, які есць старога матэматыка тры разы на дзень сырым.
Трэба аддаць належнае, Аляксандр нават прытрымаў мне дзьверы, калі мы выходзілі адзін за адным з пад'езда.
Справа ў тым, што за ўсё сваё жыццё я не пачуў аніводнага беларускага слова ані ад свайго суседа матэматыка, ані ад каго-небудзь з ягонай сям'і.
І скончылася гэта тым, што ў адзін цудоўны дзень я сказаў дачцы матэматыка, што не буду з ёю ані вітацца, ані гаварыць па-руску.
Сын мой ніколі не меў аніякага дачыненьня да распаўсюду наркотыкаў. Некалі, перад паступленьнем на фізічны факультэт БДУ, браў вурокі ў Андрэя Аляксандравіча Ягорава. А запалохваюць нас з сынам сярод іншага і наркотыкамі таму, што ў сакавіку 23-га сын трапіў у рукі міліцыіі разам з маёй камерай, дзе было 397 здымкаў надпісаў з прапановай распаўсюду наркотыкаў. Сын узяў маю камеру і на пяты дзень майго знікненьня зняў мой веласіпед, які стаяў на ганку Фрунзенскага РУУС. Сына тады затрымалі за гэты здымак. Такім чынам і мае здымкі апынуліся ў руках супрацоўнікаў міліцыіі.
Адбылося напярэдадні ўварваньня ў маю кватэру яшчэ два эпізоды: 1) я выклікаў міліцыю з нагоды забытай у краме "Соседи" карткі на сваё імя, і 2) я заўважыў слежку за сабою, пасьля таго як купіў у краме "Радиотовары" побач з тымі ж "Соседями" термапасту, якая мне патрэбная была для рамонту блока сілкаваньня ноутбука.
Абодва эпізоды напрамую звязаныя з тым, што я карыстаюся ў крамах менавіта беларускай мовай.
даведка
08.03.2024
Сын стал большим человеком в администрации Лукашенко, поэтому органы отрабатывают связи и соседей.
у россии нет границ, у россии есть интересы
08.03.2024
даведка, какие именно органы?
У математика есть и другой сын. Он жил в Москве.
даведка
08.03.2024
Все существующие правоохранительные орагны и спецслужбы в рамках кадровой проверки при назначении.
у россии нет границ, у россии есть интересы
08.03.2024
даведка, дедушка и сам вполне ручной, не удивительно, что 38-летних надежды питают. Понятно, что могут "Все существующие правоохранительные орагны и спецслужбы в рамках кадровой проверки при назначении." Вот только чьи? Только ли дедушкины? Ах, да...В России дедушка на 2 года старше тутошнего. Немудрено запутать публику. Но в русскости правоохранителей сомнений нет?
Што вядома пра сям'ю новага адказнага за эканоміку ў адміністрацыі Лукашэнкі
2-га сакавіка ў кватэру суседзяў "матэматыка з Ліды" (матэматык жыве ў 53-й, а размова пра 55-ю) пачалі грукаць кулакамі двое супрацоўнікаў у цывільным:
-- Где ваш сын?
-- На работе. А что с ним?
-- Откройте. Из милиции.
У выніку мяне пратрымалі на 4-м паверсе Фрунзенскага РУУС да цёмнага. Патрабавалі мабільны тэл сына. Пад канец шматгадзіннай размовы сунулі ў рукі просты кавалак паперы з нумарам кабінета, куды прапанавалі прывесьці за ручку дарослага сына на наступны дзень -- 3-га сакавіка.
Большую частку часу ў кабінетах, а іх было два, я гаварыў па-беларуску.
3-га сакавіка я ранкам некаторы час сядзеў адзеўшыся, думаў што ізноў заявяцца па маю душу, бо сыну ўдалося неяк мяне супакоіць і патлумачыць, што ў мяне ў руках не павестка, а просты кавалак паперы. Такім чынам я нікуды не пайшоў і чакаў "гасьцей".
У першым кабінеце, куды мяне даставілі 2-га сакавіка двое ў цывільным, акрамя гаспадара кабінета, прысутнічалі нач. крымінальнай міліцыі і супрацоўнік, які праводзіў у нас вобшук у сакавіку 23-га года. Тады і я і сын знаходзіліся на Акрэсьціна.
Абодва -- і нач крымінальнай міліцыі і той яго падначалены, які прыходзіў з вобшукам -- зрабілі выгляд, што мяне ўспомніць не могуць. Не ведаю чаму. Гэта здзівіла.
Начальнік крымінальнай міліцыі папрасіў нагадаць, калі мы бачыліся, маўляў не прыпамінае. Я нагадаў. Начальнік крымінальнай міліцыі ўзняў крык, што я не хачу працаваць, што ўсе ягоныя намаганьні "дапамагчы людзям" марныя, а выходзячы з кабінета разрадзіўся пафасным спічам:
-- А если что-то для вас свято, то носите это глубоко в себе, а не выставляйте напоказ.
Гэта з-за беларускай мовы.
У другім кабінеце мяне пасадзілі насупраць стула, на якім дэманстратыўна красаваліся дзьве таўсценныя тэчкі: "Наемники", "Террористы".
Пакуль мой чуллівы і спагадлівы слухач бавіў час, слухаючы мяне, раз пораз наведваліся тыя, хто мяне прывёз. З намёкамі, што пасадзяць сына за распаўсюд наркотыкаў. З рэплікамі кшталту:
-- Такие как вы [с сыном] СВУ собрать могут!
-- Ваши соседи еще ножи не покупают?
Пра гэтае прызначэньне, а размова вядзецца пра сына майго суседа, я даведаўся з НН учора. А вось апошняя з'яўленньне Аляксандра Ягорава ў кватэры бацькоў я памятаю.
Мама шумна абмяркоўвала сваё з сынам.
-- А кто ему тут поможет?!
Сын выходзіць з кватэры. Міма з пятага паверха спускаюся я.
Мама сыну, убачыўшы мяне:
-- Вот еще кто ему поможет!!
Адчуў сябе людаедам, які есць старога матэматыка тры разы на дзень сырым.
Трэба аддаць належнае, Аляксандр нават прытрымаў мне дзьверы, калі мы выходзілі адзін за адным з пад'езда.
Справа ў тым, што за ўсё сваё жыццё я не пачуў аніводнага беларускага слова ані ад свайго суседа матэматыка, ані ад каго-небудзь з ягонай сям'і.
І скончылася гэта тым, што ў адзін цудоўны дзень я сказаў дачцы матэматыка, што не буду з ёю ані вітацца, ані гаварыць па-руску.
Сын мой ніколі не меў аніякага дачыненьня да распаўсюду наркотыкаў. Некалі, перад паступленьнем на фізічны факультэт БДУ, браў вурокі ў Андрэя Аляксандравіча Ягорава.
А запалохваюць нас з сынам сярод іншага і наркотыкамі таму, што ў сакавіку 23-га сын трапіў у рукі міліцыіі разам з маёй камерай, дзе было 397 здымкаў надпісаў з прапановай распаўсюду наркотыкаў. Сын узяў маю камеру і на пяты дзень майго знікненьня зняў мой веласіпед, які стаяў на ганку Фрунзенскага РУУС. Сына тады затрымалі за гэты здымак. Такім чынам і мае здымкі апынуліся ў руках супрацоўнікаў міліцыіі.
Адбылося напярэдадні ўварваньня ў маю кватэру яшчэ два эпізоды: 1) я выклікаў міліцыю з нагоды забытай у краме "Соседи" карткі на сваё імя, і 2) я заўважыў слежку за сабою, пасьля таго як купіў у краме "Радиотовары" побач з тымі ж "Соседями" термапасту, якая мне патрэбная была для рамонту блока сілкаваньня ноутбука.
Абодва эпізоды напрамую звязаныя з тым, што я карыстаюся ў крамах менавіта беларускай мовай.
У математика есть и другой сын. Он жил в Москве.