Каментары да артыкула

«Мое баба — діректор морга». Як паляшучка палюбіла пахавальныя традыцыі, пераехала ў Новую Зеландыю і напісала пра іх кнігу

  • Вон пошла, понторезка
    31.03.2024
    Самомнение крутышки зашкаливает. Никому ты не интересна, Глаголя. Бухти дальше
  • Ваўкалак
    31.03.2024
    Вон пошла, понторезка, што ты пішэш, дурное бабо?
  • АнтыГольга
    31.03.2024
    Ваўкалак, пішу, што брэд нясе толі Волга, толі Ольга, толі Гольга. Я хацела ўжо даўно надаваць такім дзіўным па рэпе
  • Паляшук
    31.03.2024
    Вельмі цікава пачытаць. Дзякуй Голя!
  • Чытач
    31.03.2024
    Цікавы артыкул, дзякуй.
    Пахаванні - частка звычайнага жыцця. Добра, што нехта захоўвае і гэты бок традыцыі. Не кожны зможа такую тэму ўзяць.
  • Чытач
    31.03.2024
    Цікавы артыкул, дзякуй.
    Пахаванні гэтага частка звычайнага жыцця. Якая ў кожнага народа мае свае традыцыі.
    Не кожны зможа такую тэму ўзяць.
  • Беларусь Forever
    31.03.2024
    нашых інога па ўсім свеце і на кожным кіламетры....
  • Ахти ж ты.
    31.03.2024
    Сбежать в Новую Зеландию, на край света, чтобы вернуться к своим полешутским корням. А зачем такой крюк?:))  Вернись на Полесье с новозеландцем, в местную больничку и не ностальгируй. Что, слабо? :)) Или любить Родину материально удобнее издалека, из страны колонизированной некогда англичанами? 
  • Воля
    01.04.2024
    Ахти ж ты., колонизированная теперь Беларусь
    В зависимости от лукавого...
  •