Каментары да артыкула

Наста Кудасава. Жураўлі павяртаюцца, а ты — не. Верш

  • Дацэнт
    13.04.2024
    Не прарасьце сэрца.
  • соплі
    13.04.2024
    Сцебураку лепш бы надрукавалі
    хто ў вас у гэту дэкадэнтку такі закаханы? няўжо іншых паэтаў (паэтак) няма?
  • ЯНКА
    14.04.2024
    Ключавыя словы тутака «ў Фэйсбуку». Не наўпрост разьмясьціла на сваей бачынцы, а менавіта надрукавала. І паэтка, і друкарка, і ў дурня грэц — геройка❗
  • Хведар
    14.04.2024
    ЯНКА, паспрабуй сам. Тваё слова на столькі шчарбатае, што ніводзін аркуш не вытрывае, скукожыцца ды зжаўцее да веку праз сорам.
  • ЯНКА
    14.04.2024
    Хведар, размова была не пра сам гэты шчарбаты й цалкам некранальны вершык, а пра тое, што «Ключавыя словы тутака «ў Фэйсбуку»». То бок вершык быў надрукаваны ня ў кнізе, часопісе ці хоць бы напачатку на сайце, а ўсяго толькі разьмешчаны на бачынцы ў нейкай сацыяльнай сетцы.🔺 Хоць каму кажу я гэта? Нейкаму невуку, які на капыл расейскае шпаноты «настолькі» і т.п. піша ў два словы й бессаромна паўсюль суне гэты свой сьмярдзючы язычок, ня маючы глуздоў нават разабрацца ў пытаньні?! Іншых варыянтаў і няма. :)
  • ваў. я не пішу, а друкую каментары
    14.04.2024
    так, ЯНКА, сэнс вашага каментара адназначы і цалкам зразумелы. правільна было б сказаць - размясціла ў фэйсбуку, так? бо "апублікаваць, - надрукаваць, зрабіць вядомым праз змяшчэнне ў друку." яе старонка - гэта што - друк?
  • Хведар
    14.04.2024
    ЯНКА, так, рацыя, на мой адрас правільна заўважылі, я не надта сачу за правапісам. Гэта "механіка". А вось, што да верша, дык вашае выказванне выдае ў вашай асобе балвана. Іншыя вашыя каментары таксама, пустыя і прыдуркаватыя, ні сэнсу, ні думкі, ні інфармацыі, як "скрэжат качаргі па асфальце", гэта ваш класічны, індывідуальны стыль - "бразгат". Упэўнены, што вам ужо казалі пра гэта, ня можа быць, каб не казалі. Не крыўдуйце, усё ж гэта лепш, чым "грукат пустой бочкі", як у аўтара камэнтара, папярэдняга вашаму.
  • ЯНКА
    14.04.2024
    Хведар, 🔺 мяне вучылі сур'ёзныя, можна сказаць, вялікія настаўнікі. І іхняя думка, якая, як сьлед, была, станоўчаю, для мяне важная. 🔺 Вы ж наўпрост гэткі аматар кічу, якому — што паробіш? — ніяк ня дадзена пачуць мэлёдыю суладнага радка. Таму ўспрымаю за камплемэнт тое, што гэткай гідзенькай, духоўна-бруднае асобе, кім вы зьяўляецеся насамрэч, не даспадобы Мае допісы. 🔺 Усяго найлепшага. :))
  • Хведар
    14.04.2024
    ЯНКА
    мяне вучылі сур'ёзныя, можна сказаць, вялікія настаўнікі.

    Bучыць, гэта палова справы, важна HAвучыць. Bось з гэтым у вашых настаўнiкаў аблом выйшаў, але яны не вiнаваты. Kаб уладарыць словам адной тольki навукi мала, патрэбна душа, энэргетыка адпаведная патрэбна, адчуваньнi, бо словы -  гэта ж ня проста гукi... A якiя ў качаргi адчуваннi? а душа якая? Tакiя ж, як i ў бочкi... Tak, не даспадобы вашыя допісы, не даспадобы "хаос i бразгат" нежывой i прымiтыўнай, як дзве палкi, механiki cлова, i вашыя, пазбўленыя думki i сэнсу развагi на тэму, у якой вы невук, не даспадобы. І гэта назаўжды, бо адчуваць i перажываць вам, як бачна, не дадзена i таму, у пэуным сэнсе, вы сляпы ад нараджэння. Бывайце здаровы.
  • ЯНКА
    14.04.2024
    Хведар, галоўнае, вы так моцна не хвалюйцеся. 😂
  • Žvir
    14.04.2024
    pryhožy vierš. napoūnieny emocyjami svajoj tanaļnasci, jany adčuvajucca i zabirajuc`.
  • ЯНКА
    14.04.2024
    • ВОСЬ І ЎСЁ «СЬЦІХАТВАРЭНЬНЕ» •
    🦸 Пан(-і) «Ваў. я не пішу» ⇑. Слухайце, тутака ж ня мэта прычапіцца да недарэчна ўжытага імі гэнага слова. Як, прынамсі, і да гора-вершыка. Вунь хамячкам жа спадабалася! А янкам — не, то няхай хіляюць лесам. :)
    🎣 Пытаньне тутака ў іншым. Што сур'ёзнае, паважаючае сябе й чытачоў выданьне ня будзе вывуджваць зь ціны «Фэйс-узбучак» і «Ўкантакцікаў» вершаваных жаб і хоць бы шчупакоў! А наадварот пад іхнімі дзьвярыма мусяць тоўпіцца пііты — гэткія зарослыя Юзікі Кілевічы розных полаў у пажаваных строях — з тэчкамі сваей макулятуры.
    🪰 То бок Кудасава, калі б жадала быць Надрукаванаю, сама мусіла лётаць надакучліваю мухай па рэдакцыях, каб знайсьці сваё варэньне.
    🕸️ У другім выпадку, навошта гэтак фанабэрыцца сваею фэйсбанутасьцю, зь няўцямным гонарам падкрэсьліваючы, што твор спаймалі праз сацсетку? І яшчэ было яксьці прышпільнае, калі аўтар закінуў пэўным, што: а-ну, навошта вы надрукавалі мой шэдэўр, ці я пра тое вас прасіў? Шапіто!
  •