Паступаў я у БПІ. Матыматыка. Я рашыў свой варыянт і пачаў рашаць тры астатнія за сталом тым хлопцам, хто сядзеў побач са мной. Рашыў і іх варыянты. Дарэчы адзін з хлопцаў быў з Брэсту. Я быў упэўнены ў выніку сваёй працы на 100500%, што мне будзе ПЯЦЁРКА. Але апынулася ЧАЦВЁРКА. Я растапырыў пальцы веерам і пайшоў да Камісіі, маўляў, что за дела, товарищи Комиссия. Яны паказалі мне маю работу: ў самым апошнім прымеры было написана мной Корень квадратны из 4 = 2. А тое што перад Корням стаялі + і - Я на радасцях заыўся і не паставіў перад Двойкай. Правільны адказ +-2. А мне ЧАТЫРЫ, а не пяць.
Усе чацвёра з таго майго патоку паступілі ў БПІ. На вячэрняе і завочнае.
Варыянт з гэтым хлопцам - дзяцінства. Праўда мне было гадоў дваццаць, але таксама дзяцінства. Ну захоча Камісія нагадзіць хлопцу ў яго лёсе - нагадзіць. А можна і памілаваць. З-за чынніка дзіцінства.
Брэсцкі выпускнік выклаў у сеціва фота свайго тэсту па матэматыцы. Гэта было лішнім