Дзе працуюць гэтыя падофісныя Дарогі і якая карысць ад іх Беларусі?

Спадару Пытаннечка, на незалежным дзярж тб белсаце

Пытаннечка, цяпер разгоняць іх крыху. Будзе зарабляць хлеб цяжкай працай - мо й да офісных грантасмокаў стаўленне памяняецца.

Ганаруся, што гарадзенец, пасьлядоўны папулярызар Вайшнорскае Ідэі, Вайшнрскае Гавэнды і Сэцэсыі з-пад імпэрскага палону ўзышоў на Гару!

Валер, не рызыкуйце так, вы нам патрэбны.

Горная рака збівае з ног, калі яна ўжо па калена. Ужо тады немагчыма пераходзіць.
Калі мець вяроўку, можна за 5 пераходаў перайсці самаму і перанесці заплечнік. Але гэта да ўзроўню па пояс і калі ёсць за што яе прымацоўваць (ва ўмовах каньёна амаль немагчыма).
Узровень па грудзі - плывеш.

Чалавек шукаў прыгод, не маючы досведу, яшчэ і адзін. Пры жаданні неабавязкова ехаць так далёка, можна павучыцца з вопытнымі людзьмі на такіх жа тэхнічна ўчастках значна бліжэй, гор хапае.
Калі мабільнай сувязі няма, бяруць у арэнду спадарожнікавыя тэлефоны і трэкеры, з сігналам SOS (ізноў, у каньёнах дрэнная сувязь).
Восенню вады будзе меней, бо менш сонца, не так растаюць ледавікі, але пры дажджах вада можа хутка падняцца літаральна за ноч.
Добра, што ўмовы ракі дазволілі вярнуцца назад, такое не заўсёды магчыма. І добра, што чалавек зрабіў адэкватныя высновы з экстрэмальнай сітуацыі.