слушна

"Рускамоўная Беларусь" - гэта зноў шлях да Масквы. Бо тыя, на каго гэта ўсё будзе разлічана, будуць працягваць праводзіць палітыку Масквы пра тое што маўляў "ня ўсё толькі дрэннае было звязана з таварышам Сталіным". (Заўважце: сінонім паняцця "самае дрэннае" у галовах рускамоўных беларусаў = "фашызм" "нацызм" "СС", "немцы", а Сталін, пры ўладзе якога у адных толькі Курапатах знайшлі свой апошні прытулак каля 250000 тысяч чалавек, збольшага беларусаў, ніякім чынам не "трыгерыць" у галовах расейскамоўных. Наадварот, са Сталіна спрабуюць зрабіць нейкага героя "Спасітеля нацыі"). Ды і было гэта ўжо (спроба замірыць беларускасвядомых з расейскасвядомымі беларусамі) і ў 90-я, і ў 00-я. Прывяло да таго, што вырасла чарговае пакаленне манкуртаў. для якіх ўжо і "русскоязычная" кніга, але напісаная кімсці з тутэшых, ужо лічыцца "белорусской літературой". А напрыклад польская і ўкраінскамоўныя кнігі - гэта ўжо "замежная літаратура".

Так што, толькі радыкальная беларусізацыя ўратуе краіну. Без усякіх кампрамісаў. Тады будзе як кажуць, і на стале і пры стале, бо сыйдзе рабская мянтальнасць, навязаная ў тым ліку і праз расейскую мову.

Такое адчуванне, што ў аўтара зараз нейкі 2007-мы год. Колькі можна “прыцягваць” манкуртаў? Іх ужо з іншага боку дручкамі падпіхваюць, а яны ўсё не зразумеюць, куды і нашто прыцягвацца. А гаўналідары ім не тлумачаць.

> "Праекціроўшчыкі межаў не ўлічваюць, што беларушчына – гэта не толькі пра мову, а яшчэ і пра сэнсы, мэты, рытуалы і агулам пра жыццё чалавека".

Я казаў тое ж самае іншымі словамі: Не толькі мова маркер, а і сукупнасць каштоўнасцей і поглядаў.
І прапанову артыкула можна коратка перафармуляваць як: не адштурхоўваць людзей на шляху да беларушчыны негатывам ("межамі" па Цімоху), а прыцягваць канструктывам ("ядро" па Цімоху).
(Сам артыкул даўжэй за пераказ у артыкуле).

Акудовіч - адзіны абітальнік "вежы з слановай косткі". Хай выйдзе з яе і пагледзіць, куды заводзіць "беларусізацыя праз русіфікацыю".

Жылі былі тры браты. Акудовіч, Астапеня і Шрайбман. Бацька іх Бабарыка, маці Калеснікава. Яны лічылі, што беларусы не гатовыя і ня здольныя да ўсяго беларускага, а здольныя толькі да расейскага. Таму думалі яны думку, як у Беларусі захаваць усё расейскае і не дапусціць Зянона і нацыянальныю эліту да ўлады. Акудовіч прыдумаў праекты па-руску, Астапеня абгрунтаваў сацыялогіяй, Шрайбман прыгразіў, што хто выступіць за адну беларускую мову, той выляціць з парламента як пробка ад бутэлькі.