Фемінізм імкнецца не да раўнапраўя жанчын і мужчын, а да разбурэння нармалёвых для жыццяздольнага чалавечага грамадства гендэрных роляў.
Нядаўна распаліў жорсткую дыскусію пра фемінізм на «Новай Эўропе»:
«
Жанчына і мужчына — гэта інь і янь, дзве ўзаемадапаўняльныя часткі адзінага цэлага, дзве раўнапраўныя супрацьлегласці ў адзінстве. Адрозненне паміж мужчынамі і жанчынамі закладзенае самою прыродаю. Жанчыны нараджаюць дзяцей, а мужчыны — не нараджаюць. Мужчына стварае семя, якое жанчына выношвае і нараджае новае жыццё — гэта сакральная і ўсяленская схема існавання абсалютнай большасці жывых істотаў, вакол якой будавалася і светаўспрыняцце чалавека.
Ад глыбокай старажытнасці на гэтай падставе склаліся агульныя сацыяльныя ролі жанчыны як выхавацелькі дзяцей, мужчыны — як здабывальніка ежы для сям’і. Гэта натуральна, і ў гэтым няма нічога абразлівага ні для жанчын, ні для мужчынаў.
Абразлівае і несправядлівае — гэта калі жанчынам на гэтай падставе адмаўляюць у грамадзянскіх правах і калі іх гвалтоўна выключаюць з грамадскага жыцця, але змаганне з гэтаю з’яваю, [на інстытуцыянальным узроўне] ужо амаль пераможанай у нашай краіне, не мае сэнсу ператвараць у валюнтарысцкае выкарчоўванне традыцыйных гендэрных роляў. Як і барацьбу за свабоду веравызнання і аддзяленне царквы ад дзяржавы не трэба было ператвараць у руйнаванне цэркваў.
Мужчыны і жанчыны — розныя. Яны часта маюць розныя звычкі, розныя інтарэсы, розную ментальнасць, часам нават адрозны рацыён. Склалося так праз шматтысячагадовае выхаванне, ці пад гэтым ёсць і натуральныя чыннікі — не так важна. Важна, што так ёсць і што пераважнай большасці з гэтым камфортна.
»
***
Дадам:
Фемінізм імкнецца не да раўнапраўя жанчын і мужчын, а да разбурэння нармалёвых для жыццяздольнага чалавечага грамадства гендэрных роляў.
У выпадку з традыцыйнымі гендэрнымі ролямі варта казаць не проста пра стагоддзі іхнага існавання, але пра тысячагоддзі ці нават пра амаль усю гісторыю чалавецтва, калі яны заставаліся збольшага нязменнымі.
Насупраць гэтага,
штучна іУсе гэтыя рацыяналістычныя пражэкты даказалі сваю нежыццездольнасць, не кажучы пра тое, што ў чалавечай гісторыі такая рацыяналізацыя заўжды была суправаджэннем заняпада той ці іншай чалавечай супольнасці, пра што напісаў яшчэ Шпэнглер сто гадоў таму.па-валюнтарысцку створаныя сацыяльныя канструкцыі мы бачылі ў дзеянні ў Нямеччыне1930-х , Кітае1960-х . Самае прыкрае, мы самі былі аб’ектам такога інжынернага эксперымента на працягу большай часткі ўсяго мінулага стагоддзя.
І сучасны
дэструктыўны фемінізм, з яго ўтапічнай мэтай сцерці адрозненні паміж мужчынскім і жаночым, і ёсць квінтэсенцыяй гэтай абсурднай рацыянальнасці.Больш за гэта, гвалтоўны перадзел традыцыйных роляў у грамадстве магчымы выключна праз інструмент сацыяльнай дзяржавы, праз гэты штучны дзяржаўны «кастыль», які ў рэшце рэшт ставіць грамадства і сістэму стымулаў з ног на галаву.
Лішне казаць, што з катэгорыяй асабістай свабоды (і, калі хочаце, класічным лібералізмам) такая пастаноўка пытання не мае нічога агульнага.
У гэткай дыскусіі даводзіцца яшчэ і яшчэ раз паўтараць: я за магчымасць для ўсіх людзей незалежна ад пола рабіць якую заўгодна кар’еру, я проста супраць таго, каб штучна імкнуцца да парытэта 50 на 50 абсалютна паўсюль. То бок, я супраць разбурэння гэтых роляў, я за змягчэнне іх межаў для жадаючых. Тое, што ў тых ці іншых прафесіях дамінуюць прадстаўнікі таго ці іншага пола (ці таго ці іншага этнасу і г.д.) зусім не абавязкова сведчыць пра дыскрымінацыю.
Хіба не так?
Каментары