Papularny tyktokier z Rasii tusić u darahich restaranach Minska: «Byccam bamžu padali. Žarycie, na zdaroŭje»
Rasijski tyktok-błohier kazachskaha pachodžańnia Azamat Ajtalijeŭ, jaki maje bolš za 2,6 miljona padpisčykaŭ, prylacieŭ u Minsk. Robić što zvyčajna: tančyć i chodzić pa restaranach. Ale nie ŭsim biełarusam padabajucca jaho pavodziny.
23.11.2024 / 07:00
Tut i dalej skrynšoty videa Azamata Ajtalijeva
Papularnym błohieram Ajtalijeŭ staŭ u 2021 hodzie. Tady ŭ tyktoku zavirusiŭsia jaho dziŭny taniec pad pieśniu, pryśviečanuju samomu sabie. Šmat inšych błohieraŭ pačali zapisvać videa pad jaho huk.
Azamat lubić vandravać, tančyć i smačna jeści. Ciapier jon u Minsku. Błohier vyrašyŭ prajścisia ź inśpiekcyjaj jak pa davoli darahich restaranach biełaruskaj stalicy, tak i pa biudžetnych sietkavych.
Na adzin sa śniadankaŭ błohier adpraviŭsia ŭ samy vysoki restaran Minska z cudoŭnym vidam na horad — The View.
Treba adznačyć, što Azamat — daloka nie samy vietlivy naviedvalnik. Kali jamu patrebny aficyjant, jon prosta kryčyć na ŭsiu zalu: «Aficyjant!» A kali małady čałaviek raić jamu na śniadanak uziać aŭsianku, adkazvaje: «Aŭsianuju? Heta ž jak u psichušcy dajuć kašu» (hety «žart» jon lubić paŭtarać u roznych miescach, kali jamu prapanoŭvajuć niejkuju kašu). Nahodaj dla nie vielmi aryhinalnych žartaŭ stanoviacca i jajki, jakija ŭvachodziać u skład šakšuki.
U vyniku błohier paprasiŭ prynieści «Ščylny śniadanak» za 20 rubloŭ.
— Biekon — niejki žach, — śmiajecca Azamat i śćviardžaje, byccam biekon učorašni.
Potym jon paklikaŭ administratarku, kab skazać, što z usiaho śniadanku možna jeści tolki jajki. Što było dalej, nie vielmi zrazumieła, bo ŭ nastupnym videa Azamat užo sychodzić z restaracyi.
Mabyć, u hety momant piersanał užo razdražniony maksimalna, bo administratarka na pytańnie błohiera, kudy ž jedzie panaramny lift, miła adkazvaje: «U piekła. Sardečna zaprašajem!»
Azamat ža zdajecca vielmi zadavolenym vynikam i śmiajecca:
— Bačycie, heta adziny restaran, dzie jość lift u piekła.
U Grand Café rasijskamu błohieru taksama nie spadabałasia. Pravakavać aficyjantku jon pačaŭ adrazu. Na pytańnie «Što dla vas pryhatavać?» Azamat adkazaŭ: «Mnie zdajecca, vy pavinny spačatku pradstavicca». Jon naŭmysna pierakručvaje niekatoryja słovy. Pačuŭšy «ŭ jakaści apierytyvu» kaža: «Ničoha nie zrazumieŭ. U jakaści apielsinu?»
Zamoviŭ błohier boršč i sałatu «Cezar».
— Dziaŭčynki, chłopčyki, pahladzicie: mnie prynieśli «Cezar». Vyhladaje žudasna. Nie viedaju, da čaho heta padobna, ale za 36 rubloŭ heta brydkaja padača. Byccam bamžu padali. Žarycie, na zdaroŭje.
Błohier usio ž častujecca sałataj i niezadavolena morščycca. Kaža, što heta niemahčyma jeści.
— Nie viedaju, moža, u biełaruskaj kuchni tak hatujuć «Cezar».
Jon paprasiŭ paklikać administratara i pačaŭ vučyć jaho tamu, jak treba padavać sałatu. Administratar trymajecca i prosić pakazać prykład taho, jak, pa mierkavańni błohiera, pavinien vyhladać etałonny «Cezar».
— Ja dumaju, vaš kuchar pavinien viedać, jak vyhladaje «Cezar». Ja ŭ aficyjanta spytaŭ, ci kłasičny ŭ vas «Cezar». Jon adkazaŭ «tak». Nu vybačajcie, tady padajcie kłasičny. Kali aŭtarski, dyk heta treba danieści klijentu: «U nas niezvyčajnaja sałata, u nas pa-svojmu».
Administratar prapanoŭvaje zamianić sałatu i pieradać šef-kucharu ŭsie pažadańni klijenta.
Barščom Azamat zastaŭsia niezadavolenym:
— Byccam ja pryjšoŭ nie ŭ restaran, a ŭ stałoŭku.
Zavitaŭ Azamat i ŭ restaran «Lebiadziny». Tam błohier vyrašyŭ pačastavacca «Biarozavymi pielmieniami», jakija kaštujuć ažno 61 rubiel za porcyju (u talercy možna naličyć usiaho 7 pielmieniaŭ). Navat sam błohier pacikaviŭsia, ci nie załatyja jany. Ale nie, vyśvietliłasia, što cana takaja za košt kraba, jaki znachodzicca ŭnutry.
Azamat vyrašyŭ pravieryć niervovuju sistemu administratarki i skazaŭ, što jeści ich niemahčyma. Ale potym usio ž udakładniŭ, što niemahčyma, tamu što pielmieni nierealna smačnyja.
Błohier taksama zamoviŭ draniki z tryma vidami ikry — čornaj, čyrvonaj i ščupakovaj. Try draniki (i ikra, jak pryznaŭsia aficyjant, «dla dekoru») abyšlisia jamu ŭ 41 rubiel. Ale taksama vielmi spadabalisia.
Zavitaŭ Azamat i ŭ biudžetnyja «Vasilki». Pačuŭšy ad aficyjanta, što tut biełaruskaja kuchnia, błohier udakładniŭ: «A vy mianie nie atrucicie?» Tut mužčyna paprasiŭ draniki i bulbianuju babku. I nie ŭstrymaŭsia ad žartu: «Babu-Jahu, cha-cha».
Vidavočna, Azamat šukaŭ mahčymaść dla stvareńnia kanfliktu. Jon pasprabavaŭ zamović «Aliŭje» biez harošku. Ale błohieru ŭsio ž zrabili sałatu, jak jon chacieŭ. Jon adznačyŭ «stałoŭskaja smačnaja ježa», a potym udakładniŭ u aficyjantki:
— Kolki heta kaštuje pa-našamu? (aficyjantka adkazvaje, što 11 biełaruskich rubloŭ — heta krychu mienš za 500 rasijskich. — NN). Kali sapraŭdy, mnie spadabałasia. Ja nie skažu, što heta pavinna być u darahich restaranach — heta budzie prosta. A voś u takim restaranie — kuchni vašaj nacyjanalnaj — mnie padajecca, heta smačna.
Akramia pachodaŭ pa restaracyjach, Azamat zapisaŭ videa sa svaimi firmovymi tancami na Kastryčnickaj płoščy i pobač z Nacyjanalnaj biblijatekaj. Ale ž daloka nie ŭsim biełarusam padabajucca jaho pavodziny. Błohieru časta pišuć, što ŭ našaj krainie tak siabie pavodzić nie pryniata.
U Minsku adkryŭsia anturažny restaran. Vyklikać aficyjantaŭ tam treba asablivym sposabam
Uład A4 adkryŭ firmovuju kramu ŭ minskim CUMie
Z kavaj, cukierkami i kaśmietykaj: vybirajem advent-kalendary, zroblenyja ŭ Biełarusi